Ben nu een aantal maanden thuis. Soms is er een heel klein momentje waarvan ik denk dat het wat beter gaat. Loop bij praktijkondersteuner op zoek naar mezelf. Wie ben ik? Wat wil ik? Maar moet ik wel zo graven? Ik weet het niet meer. Altijd maar denken en piekeren. Meditatie levert me niet
zoveel op. Altijd angstig dat er iets gaat gebeuren.
Dankjewel dat ik mijn hart even mag luchten.