Verdrietig

Op dit moment ben ik heel verdrietig, en heel erg aan het huilen, want het lukt mij niet om mij te omringen met mensen die mij wel leuk vinden. Ik heb geen vrienden, ik heb geen echte steun aan familie, ik kan geen connectie vinden met andere mensen mijn buren bijv. Of collegas. Ik zit ook nog op volleybal en een andere sport, maar zelfs daar vind ik geen connectie. Ik vind het lastig om diepgang te hebben in een gesprek daarin zie je dus echt mijn onzekerheden, en ik kan gewoon niet gelukkig zijn ook al probeer ik zo mijn best te doen, en ik slikte tot april een medicijn voor mijn hormonen, maar ii mocht daar dus mee stoppen, echter denk ik ook dat het daardoor weer achteruit gaat, en ik merkte dat eigenlijk al wel weer aan mijn stemmingen, ik raak weer heel snel geirriteerd, en de huilbuien worden weer wat frequenter, dus ik ben er bang voor, maar eigenlijk is mijn grootste verdriet dat ik niemand om mij heen heb om van te houden, en ik dus helemaal alleen ben, ondanks dat ik eigenlijk wel weet dat ik goed genoeg ben is het zo frustrerend dat het mij nog steeds.niet lukt om contact te maken met andere mensen, en ja ik ga naar psycholoog, maar dat loopt weer ten einde, want het ginfg uist goed, maar nu gaat het weer bergafwaarts. Ik heb voor mijn gevoel op ditmoment echt het i