"A cry for help"

Het was niet zomaar een hond, het was jou hond, en daar mag je verdriet van hebben. Veel mensen snappen dat niet, ach, neem je een nieuwe zeggen ze dan.

Je hond, je trouwe lieve vriend, mis je, logich, hij was er altijd, oordeelde niet.

Je gaat hier doorkomen, ik heb een jaar lopen janken om mijn overleden hond ,niets hoefde meer, maar verdriet en gemis blijven, allleen je leert er mee levenwant alles gaat door, ook al is de glans ervan af.

Sterkte.

Ik had ook een hond. Wat niemand lukte kreeg mijn hond wel voormekaar. Hij haalde mij uit een psychisch dal waar ik al tien jaar in zat. Toen kwam die vreselijke dag dat hij stierf voor mijn neus. Het was zo erg, en zo naar en zo oneerlijk! Een hond is closer met zijn baasje dan menige mens. De hond is sinds deze als wolf in contact kwam met de mens geheel naar ons toegegroeid. Ik heb nog nooit zoveel van een mens gehouden als van mijn hond. Daarom begrijp ik jou verdriet. Ik denk dat de glans wel terug komt voor jou. Het is tijd nodig.

Heel erg bedankt voor jullie reacties Marjan en ook Mark. Fijn ook om er een naam onder te zien, maakt het net even wat persoonlijker.

Het gevoel komt en gaat maar is nooit helemaal rustig. De heftige momenten moet ik echt op gaan passen weet je. Praten helpt ongetwijfeld maar je hebt iemand nodig om het leven mee te delen hè, of het nu gaat om het verlies van een dierbare of bepaalde dromen waar je stilletjes aan of abrupt een einde aan ziet komen. Of in dit geval alles bij elkaar opgeteld. Het voelt alsof het absorptievermogen van leed en het steeds alleen moeten doen een keer op gaat houden, verzadigd is...
Ben echt bang dat ik het te lang uitgesteld heb in de hoop zo iemand nog te vinden, het niet meer op de rit ga krijgen.
Heb aardig wat dalen gezien in mijn leven maar ben er altijd op mijn manier toch weer in geslaagd er aan voorbij te komen, deze keer voelt echter zó anders...

In ieder geval nogmaals bedankt en sorry dat het allemaal zo negatief klinkt.
Ben al blij dat er mensen zijn die begrip/interesse tonen en/of vergelijkbare dingen hebben meegemaakt. Die oprechtheid is de fundering maar lijkt steeds meer te verdwijnen tegenwoordig/naarmate je ouder wordt hè? En het verschil in opvoeding vroeger/waarden-normen en nu maakt het er ook allemaal niet makkelijker op....

Gecondoleerd met je lieve hondje, heb mijn kat kort geleden verloren en weet hoe het is. Een ware hel.
Een dier geeft zoveel liefde, daar kan geen mens tegen op.

Ik kom nu hier eens
Vind het zooo erg voor jou.
Zelf heb ik 4katten en een hond. Een kees.2buitenkatten en 2die altijd binnenkrijgen.
Voor mijne kees.jules,had ik een maltheser en die is omvergereden.
Wou nooit geen hond meer omdat het zoveel pijn deed.
Nu heb ik onze Jules toch al 7jaar.heeft jaren geduurd vooraleer ik terug openstond ervoor....maar soms denk ik dat het mijne Purdy is dar gereincarneerd is.hij heeft zoveel van mijn vorige hond.
Hoop dat dit je wat hoop geeft.

Grts
Elise

En 2katten die altijd binnenzitten.sorry hiervoor.woordenboek.moet meer leren checken vooraleer ik verstuur.

Greetings

Dank je Sim en dank je Elise.
Ik zie net jullie berichtjes pas...

A cry for help is geschreven geweest in 2018 omdat ik letterlijk dat aan het zingen was.ik zing of zong,nu al efkes nie meer,aantal weken door depressie,2uur per dag.iemand hoorde mijn noodkreet.
Ik heb mijn ganse leven al gezongen,maar het meeste toen mijn man ziek werd om positief te blijven en er te kunnen blijven staan.kk schrijf heel veel ja.al mijn ganse leven.hebvroeger voor tv gewerkt waar ik ook mijn ideeën de vrije loop kon laten gaan.
Maar WIJ ZIJN GEEN RANDGEVALLEN HOOR.INTEGENDEEL.
Weet je.wanneer je een hondje neemt en je geeft het elke dag eten en wandeling maar ook elke dag een stokslag.dan gaat dat hondje verward worden en uiteindelijk mss nie meer kunnen lopen.het zal op lange termijn zodanig gebroken zijn dat het nog meer afhankelijk wordt van zijn baasje.wanneer de hond het uiteindelijk inziet en zijn tanden laat zien is het hondje ineens een slechte hond en komen ze hem mss weghalen.is dat hondje een RANDGEVAL.nee
Het baasje is gestoord.
Maar hoe kan dat hondje dit overbrengen aan de mensen.....hij kan niet spreken.
Is geterroriseerd geweest onder het mom van graag zien.
Ik heb dit hier vergeleken omdat velen dit mss beter begrijpen.wanneer de hond zou aanvallen laten ze hem inslapen.zijn baasje gaat vrijuit.hij zorgde voor zijn eten en iedereen zag hem ermee wandelen.de slagen zag niemand.
Er bestaan geen randgevallen.alleen mensen met goeie bedoelingen en slechte bedoelingen.en meestal komen die slechte bedoelingen voort uit angst iemand of iets te verliezen.controleverlies.
En spijtig genoeg proberen er altijd misbruik te maken van iemands miserie of openhartigheid daarover want iedereen draagt zijn of haar kruis.

Mvg

Je hebt helemaal gelijk Elise, vergelijkbaar ook met verhaal van de oude Cherokee en zijn kleinzoon en de strijd tussen de twee wolven die iedereen in zich heeft, misschien ben je het ooit eens tegengekomen...
Niet te geloven dat mensen in staat kunnen zijn dat zo'n beestje, of welk ander dier dan ook, aan te doen of überhaupt zouden kunnen overwegen in de eerste plaats! Die mensen zouden ze i.i.g. met een gerust hart aan mij over kunnen laten, dat is wel absoluut een feit!
De verwijzing naar de "randgevallen" was in dat opzicht ook meer spreekwoordelijk bedoeld, hoewel het op momenten bijna daadwerkelijk wel zo gaat voelen...

Goed om te horen dat je toch iets kwijt kunt of iets van verlichting kunt vinden in de muziek, ook al is het wat minder dan je eigenlijk zou willen.
De singer-songwriters en wat diepzinnigere teksten van bepaalde artiesten hebben ook mijn voorkeur. Het lijkt me echter voor iedereen beter dat ik het persoonlijk wat meer houd bij het "beluisteren" en wat minder zoek in mijn eigen talent...😉😊

Je manier van schrijven/woordgebruik zegt me dat je in België woont. Ik woon kort aan de grens met Poppel/Ravels. Ga er zo nu en dan eens heen om een "Bels frietje" te halen of te tanken en wat rookwaar mee te nemen op de terugweg als de gelegenheid zich voordoet.

En jij dus in Nederland
En je rookt.....weet je

Ik rookte ook zo graag een sigaretje na mijn eten .
Nooit geen grote roker geweest.meer een gezelligheidsroker.
Laatste jaren legde ik mijzelf 3 sigaretten op per dag.dan 2,da. 1 en sinds aantal maanden niks meer.
Maar oh my God.dit had ik nooit verwacht.ik dacht.fluitje van een cent.
Rookte al zolang maar 1meee en voelde me prima.maar wauw zeg.het is echt een zware geestelijke verslaving. Of je er nu 20 of 1 rookt.
Ben al 3maand verder en da valt echt zwaar zeg.
Ben jij een zware roker???

Het is meer jezelf een houding aanmeten hè, ben je bezig en heb je genoeg te doen is de zin in een sigaret ook een stuk minder en heb je er ook weinig erg in verder.
Ik heb ooit 1 maal een poging gedaan maar in diezelfde periode verloor ik een goede kennis die in zijn hele leven nooit een sigaret had aangeraakt...

Maar het valt nogal mee wat zwaarte betreft,
bruine tanden en aangebrande vingers zijn hier nooit een ding geweest...😉
Als ik ooit nog eens in wat rustiger vaarwater ga komen zal ik beslist nog eens serieus overwegen helemaal te stoppen.
De prijs rijst voortaan ook de pan uit en begint als een kleine rib uit je lijf te voelen.

Voel jij je nu al wat beter door info te delen met andere mensen.
Neem jij iets in van medicatie of supplementen.
En wat heb juist gedaan van beroep dan of doe je nog.
Zat je in de sportsector.heb ik dat juist begrepen
Heb jij kinderen.

We zitten allemaal in eenzelfde schuitje en iedereen probeert er op zijn manier wat lucht in te krijgen weet je. Het werkt voor mij in die zin dat het zorgt voor wat afleiding. Tot bepaalde hoogte toch, het zware gevoel blijft en komt en gaat met vlagen.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik dingen wel graag wil delen maar op een of andere manier wat met mezelf in de knoop raak door te veel over mezelf te vertellen. Het grote aantal "toeschouwers", hoewel grotendeels anoniem, benauwd en belet me ook in zekere zin...?
Ben altijd een loner geweest en er was eigenlijk altijd maar 1 persoon die alle ins en outs van me kende en waarmee ik ook alles deelde. Voor het eerst ook wilde of durfde te delen vooral...
Het gevoel dat ik ook daarmee na 24 jaar aardig mee op mijn gezicht ben gegaan speelt zonder meer mee.

Ik heb vroeger natuursteen vloeren gelegd, marmer/graniet/leisteen enz.
Daar is het gezeik grotendeels begonnen maar niet opgehouden.
Ben inmiddels min of meer "uitgedokterd" en jaren geleden gemakshalve al met een kluit morfine het riet ingestuurd...
Heb 1 zoon die ondertussen oud genoeg is om zijn eigen pad uit te stippelen en enkel op cruciale momenten nog bereid is iets van advies van "zijn ouwe" aan te willen nemen...

Men moet idd een beetje oppassen wat je hier allemaal deelt. (Helemaal met een borrel op, alcohol haalt remmingen weg). En nieuwe contacten zijn ook niet altijd wat je verwacht had, net als in de normale wereld. Dit wilde ik even kwijt.

"Honesty on the internet" eej...😉
Ik heb verder niets te verbergen maar je hebt helemaal gelijk, heel erg bedankt voor je berichtje.

Hoe gaat het met jou???

Heel veel sterkte!!!

Ik heb tips geschreven bij de tips op deze website onder het kopje “depressie”. De titel heet “ 54 tips” Misschien zit er iets tussen voor je om je een beetje gelukkiger te laten voelen, dat wens ik je zeker toe!!!

Ps: Het is oké verdrietig te zijn, geef de ruimte aan deze gevoelens gedoseerd, zodat ze jou loslaten uiteindelijk

Take care! En ook voor alle andere mensen!

Ik reageer vaak onder een andere naam. Misschien wel té vaak. Zeker weten dat velen dit doen. Affijn, Wat mij bezig houd als ik jou verhaal lees is de overeenkomst: Ik mag er best zijn, ik ben zeker geen mislukking. Maar toch leef ik wel als iemand die alles tegen zit en daardoor niets mee heeft zitten. Ik heb geen vrouw, maar ik kon er zat krijgen, hele mooie ook. Ik heb geen werk meer door ziektes psychologisch en lichamelijke. Welke ziektes? Men kan beter vragen welke ik niet had. Ziektes roeiden één voor een mijn familie en vrienden uit. Nooit gedacht dat ik alleen over zou blijven. Als er geen storende elementen in mijn leven waren geweest had alles er totaal anders uit gezien. En nu leef ik van dag tot dag. Het enige wat ik heb is mijn liefde voor dieren en ik help ook graag mensen. Maar het is zo leeg dat ik jou " Cry for help" zelf ook zou kunnen uitroepen.

Ik merk dat ik niet alleen sta met dit soort ellende.

Had ik maar iemand om van te houden.
Maar wie begrijpt mij in hemelsnaam? Mijn levens verhaal zou 1800 bladzijden bevatten. Je mond zou openvallen van verbazing wat mij is aangedaan. En nu tikt de tijd maar door.
Soms denk ik duistere dingen. Ondertussen haalt de tijd mij bijna in. Wat een rotleven. Toch moeten wij elkaar steunen. Hou vol lieve mensen misschien is er toch licht aan het het einde van de tunnel. Hou vol Patrick.

Mark.