Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog
  • Mama

    Oktober 2023 kreeg je de diagnose slokdarmkanker.
    Alle behandelingen zoals chemo en bestraling heb je als een leeuw doorstaan. Niet klagen, beter worden dat was je motto
    11 maart 2024 was de dag dat je geopereerd zou worden. Het was een intens spannende dag. Het Ziekenhuis belde de operatie was geslaagd. Je werd in slaap gehouden ik weet dus niet of je ons überhaupt hent gehoord of wist dat we er waren.
    Alle complicaties die maar mogelijk waren heb je gehad. Totaal 8 weken ziekenhuis waarvan 5 op ic. Je bewees maar weer hoexsterk je was.
    Het revalidatiecentrum vond je niks en je was er diep ongelukkig. We hebben je naar huis gehaald. Daar leek het even goed te gaan en je kreeg zelfs te horen dat je water mocht gaan drinken. Dit wilde maar niet lukken. Nog meer onderzoek wees uit dat je een gat tussen je slokdarm en luchtpijp had.
    8 juli 2024 werd je opgenomen zodat je niet elke keer de reis naar het ziekenhuis hoefde te maken.
    9 juli gesprek met de arts
    Je gaf zelf al aan het is klaar ik ben op. Daarom besloten geen behandeling meer te gaan starten.
    Laat die middag de uitslag je had uitzaaiingen in je hoofd. Dit verklaarde je pijn en je veranderende gedrag.
    10 juli gaf je aan niet meer alleen te willen zijn
    Wat een nacht hebben we gehad. Zoveel pijn, het hoesten en de tranen
    11 juli begonnen met morfine pomp en uiteindelijk in de nacht ook sedatie
    12 juli 8:20 uur blies jij je laatste adem uit.
    Mam ik mis je en het doet zoveel pijn. Slapen lukt me niet of nauwelijks door het verdriet. Jij was en bent mijn rots mijn trots en mijn voorbeeld.
    Hoe moet ik dit nu toch in godsnaam gaan verwerken? Soms denk ik bij mezelf dit kan ik toch niet, maar dan is het net of je me een duwtje in de rug geeft.
    Ik wil doorgaan met mijn leven, maar dat is zo moeilijk. Nooit meer je grapjes, je nukken en je rake opmerkingen horen.
    Soms ben ik bioscoop alles en iedereen
    Ik weet het niet meer mam hoe doe ik dit?
    Ik hou van je man tot ooit althans dat denk ik
    J Timmers Alma
    02-08-2024
    J Timmers Alma 4 Laatste bericht: 28-10-2024
    • Kanker, nog altijd een rot ziekte!
      Sterkte J.
      Als het goed is "slijt" je verdriet met de jaren. Verwerking geloof ik persoonlijk niet echt in.
      Wel dat het slijt. Voor iedereen is dit anders denk ik.
      Misschien over een aantal jaren, droom je over je moeder, misschien zwaait ze naar jou. Mijn zus had dit met mijn vader, nadat jaren daarvoor longkanker hem velde. Daarna droomde ik het over mijn zus jaren nadat ze overleed aan darmkanker. Ja, het was niet echt. Maar de droom was mooi. Nogmaals sterkte J.


      Sandeman (alweer)
      02-08-2024
    • Beste J,

      Je verhaal raakt me diep en ik wens je heel veel sterkte met dit grote verlies. Ik denk niet dat de pijn ooit minder wordt, het missen wordt juist intenser. Echter is het wel mogelijk er een weg in te vinden en op een andere manier te genieten van momenten. Ook ik ben drie jaar geleden mijn moeder verloren. Niet aan een lang ziekbed, maar heel plotseling na een aneurysma. Ze was pas 57 en zo gezond als een vis. Wij waren op vakantie toen ik het wereldschokkende nieuws kreeg. Mama was mijn beste vriendin en het stralende middelpunt van ons leven. Sinds haar overlijden is niets meer hetzelfde, het leven heeft zijn glans verloren. Alsof er een donkere deken over de wereld is gevallen. Als klap op de vuurpijl hebben we 1,5 maand geleden ook nog afscheid moeten nemen van haar dochter, mijn zus die pas 35 jaar was. Ze laat drie onschuldige kinderen achter. Ik kan niet geloven dat het leven zo hard en oneerlijk kan zijn, wat is het nut hiervan? Veel mensen in mijn omgeving willen me steunen maar ze zeggen allemaal de verkeerde dingen. Dat het leven doorgaat en dat het zonnetje weer zal gaan schijnen. Ze kunnen er niets aan doen, de meeste mensen hebben nog niets meegemaakt en weten niet waar ze over praten. Maar het kan wel enorm kwetsen en daarom deel ik liever niets meer. Hoe raar het ook klinkt, het is fijn te lezen dat er meer mensen zijn die dit soort vreselijke dingen meemaken, het maakt me verdrietig maar het geeft ook steun. Ik wens jullie allemaal heel veel kracht toe en weet dat je voor altijd mag blijven rouwen om je geliefden!
      R

      R
      23-10-2024
    • Een dierbare verliezen is zwaar en geloof dat verdriet en pijn en gemis altijd zal blijven.
      Ik zal ook binnenkort een dierbare moeten verliezen en ben al in rouw ondanks dat ze nog leeft.
      Wat helpt mij om hiermee om te gaan? Ik heb geleerd dat iedereen na de dood een opstanding krijgt en we zullen leven op aarde zonder pijn en verdriet. Ik zal mojn dierbare weer terugzien. Onderzoek de bijbel daar vind je alle antwoorden die ik bijvoorbeeld had over lijden, de dood en het is een gids die je helpt om om te gaan met wat dan ook.

      Anoniem
      23-10-2024
    • Alle reacties weergeven...
    • Ja, ook mijn man had pancreaskanker en doordat die tumor steeds groeide ook na chemo besloten de dokters een maagoperatie te doen. Hij kon niet meer eten omdat het eten niet meer door kon. Bij die maagoperatie gingen ze een stuk plaatsen tussen maag en dikke darm maar dat is totaal misgelopen. De dokter belde ons kom onmiddellijk na het ziekenhuis want uw man ga niet meer lang leven. En daar sta je dan helemaal overstuur en ben je uw man kwijt, wat helemaal onverwachts was. Nu naar 2.5 maand later kan ik het nog niet geloven. Ik leef van dag tot dag en heb het vreselijk moeilijk, ik mis mijn lieve man!

      Gaby
      28-10-2024
    • Reacties verbergen...

Forum Rouwverwerking - forum lotgenoten

Dit is een verhaal uit het forum Rouwverwerking.
Lees meer verhalen over Rouwverwerking

Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Rouwverwerking