Ik lees hier veel verhalen van mensen die al wat ouder zijn dan ons. Maar ik ben ervan overtuigd dat mijn man een midlifecrisis heeft, het zogenaamde dertigersdilemma.
Ik (30 jaar) en mijn man (29 jaar) zijn al meer dan acht jaar samen. Februari dit jaar getrouwd en in april dit jaar gaan wonen in ons eerste echte koophuis. Ik dacht alles voor elkaar te hebben en was gelukkig met het leven zoals we dat samen hadden. We waren klaar met het huis en gesetteld. Totdat mijn man recent aangaf niet gelukkig te zijn met het leven wat wij leidden. Dit kwam voor mij echt als een totale shock. Jarenlang was hij tevreden met zijn leven en was dit wat hij wilde. Nu is hij niet meer zeker van zijn baan. Onze relatie is hij ook niet meer zeker van want hij wil een ander leven gaan leiden en hij weet niet of ik daar nog wel in pas. Daarnaast heeft hij het idee dat onze relatie aan het verwateren is. Dat idee heb ik nooit gehad. Altijd aangeven dat hij kinderen wilde maar daar twijfelt hij ook aan. Nederland is saai en hij wil misschien opeens emigreren naar het buitenland. Hij wil nieuwe ervaringen opdoen.
Een paar weken eerder merkte ik al wat dingen op. Hij gaat opeens naar allerlei concerten en heeft opeens allemaal nieuwe (vrouwelijke) vrienden met wie hij tot midden aan in de nacht aan het appen is. Het was net of ik een puber in huis had. Maar ik dacht ik laat het gaan, het is een fase.
Ook heeft hij een vrouw ontmoet via het internet. Iemand die hij net een maand kent. Hij geeft aan dat ze een speciale intense band hebben. Iets wat hij nog nooit eerder heeft meegemaakt. Altijd aangegeven dat het vriendschappelijk is. Maar hij heeft nu toch aangegeven dat ze gevoelens voor elkaar hebben. Ze kennen elkaar net een maand, hebben elkaar nog nooit echt gezien en alleen geappt en gebeld met elkaar. Ze is totaal het tegenovergestelde van mij. Ik heb aangegeven dat hij moest kiezen tussen mij of haar en hij koos voor degene die hij net een maand kende en nog nooit heeft ontmoet. Iets wat ik gewoon niet kan begrijpen. Ik denk dat deze vrouw een illusie in zijn hoofd is. Niet veel later nadat hij zijn keus heeft gemaakt belde hij mij en gaf hij aan dat hij spijt heeft van zijn keuze. Op dit moment woon ik weer bij mijn ouders en is onze relatie onzeker.
Daarbij wil ik aangeven dat mijn man eigenlijk zijn gehele pubertijd heeft gemist. Mijn man heeft een tumor gehad en heel zijn pubertijd stond in het teken daarvan en vele operaties. Dokters hebben hem destijds aangeraden maar een gespecialiseerde psycholoog te gaan die hem kan helpen tijdens dit medische proces en het verwerken hiervan maar dat heeft hij destijds afgewezen. Ik denk dat dit ook een trigger is van zijn midlifecrisis.
De man op wie ik destijds verliefd ben geworden is er niet meer. Ik herken hem totaal niet meer net zoals zijn omgeving. Niemand begrijpt dit. Hij heeft nu wel het besef gekregen dat dit niet goed gaat met hem en gaat contact opnemen met de dokter . Hij geeft aan dat hij op dit moment geen rationele keuzes kan maken en zit mentaal volledig in de knoop. Ik ben blij dat hij dit besef heeft. Zijn ouders zijn op dit moment radeloos en begrijpen het ook niet.
Ik heb aangegeven dat ik ons huwelijk nog wil redden maar de bal ligt bij hem. Totdat hij zichzelf heeft uitgevogeld zit ik dus nu in de onzekerheid.
Ik (30 jaar) en mijn man (29 jaar) zijn al meer dan acht jaar samen. Februari dit jaar getrouwd en in april dit jaar gaan wonen in ons eerste echte koophuis. Ik dacht alles voor elkaar te hebben en was gelukkig met het leven zoals we dat samen hadden. We waren klaar met het huis en gesetteld. Totdat mijn man recent aangaf niet gelukkig te zijn met het leven wat wij leidden. Dit kwam voor mij echt als een totale shock. Jarenlang was hij tevreden met zijn leven en was dit wat hij wilde. Nu is hij niet meer zeker van zijn baan. Onze relatie is hij ook niet meer zeker van want hij wil een ander leven gaan leiden en hij weet niet of ik daar nog wel in pas. Daarnaast heeft hij het idee dat onze relatie aan het verwateren is. Dat idee heb ik nooit gehad. Altijd aangeven dat hij kinderen wilde maar daar twijfelt hij ook aan. Nederland is saai en hij wil misschien opeens emigreren naar het buitenland. Hij wil nieuwe ervaringen opdoen.
Een paar weken eerder merkte ik al wat dingen op. Hij gaat opeens naar allerlei concerten en heeft opeens allemaal nieuwe (vrouwelijke) vrienden met wie hij tot midden aan in de nacht aan het appen is. Het was net of ik een puber in huis had. Maar ik dacht ik laat het gaan, het is een fase.
Ook heeft hij een vrouw ontmoet via het internet. Iemand die hij net een maand kent. Hij geeft aan dat ze een speciale intense band hebben. Iets wat hij nog nooit eerder heeft meegemaakt. Altijd aangegeven dat het vriendschappelijk is. Maar hij heeft nu toch aangegeven dat ze gevoelens voor elkaar hebben. Ze kennen elkaar net een maand, hebben elkaar nog nooit echt gezien en alleen geappt en gebeld met elkaar. Ze is totaal het tegenovergestelde van mij. Ik heb aangegeven dat hij moest kiezen tussen mij of haar en hij koos voor degene die hij net een maand kende en nog nooit heeft ontmoet. Iets wat ik gewoon niet kan begrijpen. Ik denk dat deze vrouw een illusie in zijn hoofd is. Niet veel later nadat hij zijn keus heeft gemaakt belde hij mij en gaf hij aan dat hij spijt heeft van zijn keuze. Op dit moment woon ik weer bij mijn ouders en is onze relatie onzeker.
Daarbij wil ik aangeven dat mijn man eigenlijk zijn gehele pubertijd heeft gemist. Mijn man heeft een tumor gehad en heel zijn pubertijd stond in het teken daarvan en vele operaties. Dokters hebben hem destijds aangeraden maar een gespecialiseerde psycholoog te gaan die hem kan helpen tijdens dit medische proces en het verwerken hiervan maar dat heeft hij destijds afgewezen. Ik denk dat dit ook een trigger is van zijn midlifecrisis.
De man op wie ik destijds verliefd ben geworden is er niet meer. Ik herken hem totaal niet meer net zoals zijn omgeving. Niemand begrijpt dit. Hij heeft nu wel het besef gekregen dat dit niet goed gaat met hem en gaat contact opnemen met de dokter . Hij geeft aan dat hij op dit moment geen rationele keuzes kan maken en zit mentaal volledig in de knoop. Ik ben blij dat hij dit besef heeft. Zijn ouders zijn op dit moment radeloos en begrijpen het ook niet.
Ik heb aangegeven dat ik ons huwelijk nog wil redden maar de bal ligt bij hem. Totdat hij zichzelf heeft uitgevogeld zit ik dus nu in de onzekerheid.
Patty
04-08-2024
