Terugval burnout partner

Kan je dit met je partner bespreken dat je het gevoel hebt dat er weer een burn-out aan zit te komen?

Dat is een reëel risico als je niet genoeg herstelt. (En ook de oorzaak niet probeert aan te pakken)

Sterkte Anoniem67
Helaas heb ik geen oplossing....
Erg voor jullie dat jullie als partner en kinderen zo mee moeten lijden.

Maar als medelotgenoot zeg ik ook nog even en dan spreek ik vanuit mijn eigen situatie:
Ik voel zo kl.... als ik door mijn burnout zo reageer. Ik wil het niet maar het gebeurt. Daarna dus dubbel verdriet....
En diegene waar je het meeste om geeft die raak je het hardst!
Zo moeilijk dus, daarom voor jullie allemaal heel veel liefde,kracht en sterkte ❤️

Hij heeft de root van zijn burnout duidelijk niet aangepakt. Onderdrukte emoties, trauma's van vroeger, misschien mini trauma's in de vorm van tekort gedaan door z'n ouders. Enige wat hij kan doen is hulp aanvaarden. Als hij niet aan zichzelf werkt wordt hij nooit echt beter, of nog erger, krijgt hij andere ziektes erbij.

Hoi anoniem, wat rot voor je. Ik heb zelf ook een partner met een burn-out dus ik weet hoe lastig het is. Wij wonen op dit moment even niet meer samen, geen kinderen, maar om de relatie te besparen was dit een betere (wel moeilijke) tijdelijke oplossing. Mijn partner zit er nu 10 maanden in, helaas nog geen zicht op enig herstel.

Daar doe je goed aan hoor!
Even een kort antwoord.
Belangrijk voor de kinderen na een ruzie of afsnauwen, dat ze zien dat jullie elkaar steunen, door goed te communiceren en het met elkaar goed te maken.

Mijn man heeft regelmatig gezegd: nou meid hier kan ik niks mee, ga even afkoelen. En dan kon ik later terugkomen met uitleg en excuses aanbieden.

Kan je een keer mee met de psycholoog? Voor advies hoe jij als partner ermee om kan gaan?

Bedankt voor alle reacties allemaal.
Pearl bedoel je dat ik er goed aan zou doen dat 1 apart gaat wonen?

Bij de vorige burn out heb ik tips gekregen inderdaad hoe ermee om te gaan, maar dat blijft lastig vind ik ook.

Het is nog niet zover dat mijn partner het inziet geloof ik, in ieder geval het is mij nog niet verteld.

Ik denk dat Pearl bedoelt dat je er goed aan doet door met de kinderen erop uit te gaan met vakantie.

Hoi anoniem67

Las je verhaal en herken hier helaas veel in.
Ik ben een man die ook al een jaar in een burn-out zit. En weet dat mijn vrouw het vaak niet makkelijk met me heeft. Vooral met die emotionele schommelingen. Soms gaat het 1of 2 dagen goed en dan weer een paar dagen slechter. En in die slechtere dagen ben ik vaak kort af, snel geïrriteerd, snauwend en soms niet die leukste opmerkingen die je geven kunt.
Ik herken mezelf hier dan uren later weer totaal niet in en heb weer schuld gevoel en kan ik heel verdrietig zijn. En dan iedere keer sorry zeggen is ook niet echt de oplossing.

Zit nu gelukkig in een periode dat ik weer wil leven en genieten. Maar weet vaak alleen nog niet hoe ik dat op sommige momenten moet doen.
Ben altijd heel leergierig geweest en ben dagelijks zijn oplossingen aan het zoeken.
Ik ben ook als persoon veranderd en ben al een jaar bezig om te achterhalen wat er nu vorig is gebeurd.
Voor mijn burn-out heb ik een aantal stress vollen jaren gehad en vorig ging mijn docht op zichzelf wonen met haar vriend. Eerst koophuis voor hun. Op dat zelfde moment ging een relatie van een goede vriend uit. Zijn vriendin toen (ook onze vriendin) toen in huis genomen. Dit had als gevolg een conflict met hem. Wij werkten toen veel samen en gevolg hiervan was opgelicht worden en even geen inkomsten meer.
Dit alles was voor mij de druppel en werd toen een keer wakker en kon bijna niets meer en wilde ook niet meer.
Dit heeft daarna zeker een half jaar geduurd.

Begin dit jaar weer begonnen met werken maar dat was heel zwaar en dit gaf mij veel frustratie. Nú half jaar verder nog steeds weinig energie om iets te doen. Wil heel graag maar lukt me niet.

Word hier dagelijks mee geconfronteerd en mijn frustratie keur ik dan vaak op de vrouw af.
Dit realiseer ik me dan weer in de avond.
En dan moet ik me weer verontschuldigen.
Denk dan morgen doe ik dingen anders maar vaak lukt het de dag daarna niet en herhaalt zich alles weer.
Hou heel veel van haar en hoop snel dat het allemaal weer goed gaat. Want je relatie staat zo onder grote spanning.

Denk vaak had ik maar een ziekte die mensen kennen gehad (niet terecht natuurlijk). Dan was er meer begrip van mensen en was er een behandeling mogelijk.
Dit heeft me veel contact met anderen gekost. Want niet iedereen begrijpt het.

Ik hoop dat jullie door deze moeilijke periode heen komen. En weer na een positieve toekomst kunnen kijken.
En je bent zeker geen voetveeg, maar iemand die voor 200 procent voor jullie relatie knokt.

Daar mag je partner heel dankbaar voor zijn.

Wens anderen veel sterkte in de klote tijd samen met jullie partners

Groet Aswin

Op vakantie gaan bedoel ik inderdaad. Begin daar eerst mee voordat je uit elkaar gaat.

Het is lastig als hij het niet wilt onderkennen, pas als hij accepteert dat een burn-out ook een onderliggende oorzaak heeft uit zijn eigen jeugd, dan pas kan hij herstellen en groeien.

Ik accepteerde het heel vroeg, maar het was zo moeilijk te zien wat de omvang ervan was. Alsof je in een oerwoud staat, maar je ziet alleen een brede boom voor je neus.
Mijn afsnauwen en tantrums leek heel erg op een peuter die moeite had om zijn emoties te verwerken. Als ouder probeer je de peuter daarin te begeleiden en woorden te geven aan zijn gevoelens. Hopelijk helpt deze vergelijking een beetje.