ik ben 62 jaar en mijn moeder is 85 jaar, ze woont in een tehuis en heeft vanzelfsprekend gezondheidsproblemen. ik ben heel erg bang voor de tijd die komen zal als ze er niet meer is, ik ben niet getrouwd, kinderloos en door een autistische storing heb ik eigenlijk geen vriendenkring. mijn moeder betekent veel voor me en ik wordt nu al wanhopig als ik er aan denk dat ze er straks niet meer zal zijn. en dat gaat toch gebeuren. hoe moet ik verder zonder haar ik ben zo bang dat ik dat niet ga redden. ik krijg ook vaak opmerkingen in de trend van wees dan dankbaar dat je haar zolang gehad heb en dat je zelf tot op deze leeftijd nog een moeder had en iedereen gaat een keer dood ook je moeder dat is logisch en normaal. ik weet dat wel maar toch voel ik me dan niet gerespecteerd als ik dit hoor alsof ik geen verdriet dan mag voelen. ik voel me heel verdrietig worden als ik hierover nadenk. ik heb feitelijk niemand diie mij dan opvangt. zijn er mensen die dit herkennen en wat is hun mening over mijn verhaal?
karin
09-08-2024
