beginfase burnout

Ik herken dit.. net alsof de angst de regie neemt? En je lijf niet meer mee wil.
Heb jij therapie?

Schuldgevoelens tegenover gezin, familie en werk en onrust over wat mij mankeert.

Sterkte voor jou!

Ondersteuning van een praktijkondersteuner en ergo gespecialiseerd in burn out.

Helaas niet zulke goede ervaring met psycholoog en burnout.
Dit is niet me eerste namelijk en bij de vorige werd burnout als atypsische depressie weggezet. Ze moeten ook wel want burn out komt niet voor in de dsm .
Daardoor miste ik toch wel goed uitleg waarom mijn lijf deed zoals het deed en kreeg ik niet echt advies passend bij de situatie.

Maar inderdaad die schuldgevoelens en angst die ook de lichamelijke klachten weer verergeren vreselijk

Hoi Melissa,

Dit herken ik heel goed, en voor mij is dat helaas het teken geweest dat ik van overspannenheid de volgende fase (burn-out) in ben gegaan. Dit is heel verraderlijk, bij overspannenheid kan je nog best een tijdje doorgaan, maar dat is juist het moment dat je moet afremmen. Helaas hebben de meeste mensen dat niet door en is de begeleiding vanuit werk vaak ook meer gericht op iemand zsm weer aan het werk krijgen, en niet op preventie.

Ik kreeg in april de eerste klachten, en ging in september echt onderuit. Het heeft mij zeker een halfjaar gekost voordat ik weer genoeg energie had om de normale dagelijkse handelingen allemaal zelf te doen (douchen, ontbijt maken, stukje wandelen, huishoudelijke klusjes, lunch maken, avondeten maken). Tot die tijd heeft mijn partner een groot deel van de klusjes in huis overgenomen en verzorgde die ook het eten.

Wat heel belangrijk is is dat je nu alle rust pakt waar je lichaam naar vraagt. En onthoud voor nu: it's going to get worse before it gets better. De komende weken / maanden zul je nog veel pieken en dalen meemaken. Maar geef je over aan het proces. Veel mediteren, veel slapen, gezond eten, veel water drinken, en zodra je lichaam wat meer energie krijgt: veel wandelen! Ook als je nu wat minder energie hebt kan het fijn zijn om een stukje natuur in je omgeving op te zoeken en desnoods gewoon even buiten te zitten of liggen op het gras. Dat heeft een helende werking.

Ik wens je heel veel kracht en liefde toe, dit forum kan veel troost bieden.

Aanvullend op mijn reactie hierboven want ik zie nu pas je andere opmerking^

Ik zie dat je aangeeft dat je een goede uitleg mist. Dit heb ik ook heel erg zo ervaren. De eerste maanden waren extreem verwarrend, kreeg allerlei labels op mij geplakt terwijl het gewoon een burnout was.

Het boek Over de Kop van Brankele Frank heeft mij hier heel goed bij geholpen. Je kunt ook de Fullcharge Podcast aflevering met haar bekijken op Youtube. Toen ik dat zag viel alles eindelijk een beetje op zijn plek en kon ik rustiger mijn herstel in gaan.

Heel erg bedankt voor je reactie! Doet me heel goed en geef moed.
Ik raakte echt in paniek namelijk dat het zo extreem is.
En inderdaad dit is helaas mijn tweede zware burnout maar bij de eerste kreeg ik ook allerlei labels opgeplakt terwijl het gewoon burnout totale ontregeling was.
Zo frustrerend was ie tijd.

Ik probeer zoveel mogelijk mijn rust te pakken en zo min mogelijk te doen , net als vorige keer.
Maar het is wel heel moeilijk omdat ik 2 kindertjes heb, waarvan 1 nog baby.

Mijn man is voor nu even vrij maar we moeten straks heel veel hulp vragen en dat vind ik heel moeilijk.
Ook omdat burnout zo ongrijpbaar en onzichtbaar is. Mensen snappen niet dat je geen eens in staat ben om voor je eigen kindjes te zorgen.

Vind dat zelf ook nog wel het lastigste van allemaal :( .

Maar ik ga eens kijken naar je tips, dingen die ik nu op YouTube vond beweerde allemaal dat je binnen enkele weken wel weer heel ver kan zijn. Dat is mijn ervaring echt niet en daardoor twijfel ik weer aan mijzelf :(

Mensen die moeite hebben om hulp te vragen zijn vaak ook de mensen die in een burnout terecht komen, zeg ik vanuit eigen ervaring :)

Ik mocht op een gegeven moment van mijn partner geen sorry meer zeggen, en toen werd het zo erg dat ik zelfs sorry ging zeggen dat ik zo vaak sorry zei.

Leren om wat meer ruimte in te durven nemen in dit proces is heel waardevol, maar ik heb zelf geen kinderen en kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om dit mee te maken als je twee kleintjes hebt.

De hulp heb je uiteindelijk toch wel nodig dus je kunt beter vooraf een goed plan bedenken en de juiste mensen verzamelen om hierdoorheen te komen dan dat je last-minute straks hulp moet inschakelen (wat vaak een grotere last is voor anderen).

Binnen enkele weken herstellen is echt onzin. Dat is geen burn-out. Dat kan best met overspannenheid maar een pittige burnout duurt in de meeste gevallen minimaal een jaar, de ervaring op dit forum leert dat de meeste mensen pas rond de anderhalf, twee jaar zich echt weer goed gaan voelen.

Voor nu de focus op rust en herstel! En wel een goed idee om ook de wortel aan te gaan pakken wanneer dit al je tweede burnout is. Maar alles op zijn tijd. Voor nu de focus op rust. Heel veel liefs!