Ik weet het niet meer

Wat ontzettend vervelend.. ik herken mij wel, deels in je verhaal. Vorig jaar herfst stond er ook een ambulance bij mij voor de deur. Het bleek een paniekaanval en oververmoeidheid. Daarna verder door gegaan, maar ik raakte steeds vermoeider. Last van steken in hart regio, vaste, pijnlijke ribben. Spierspanning rug. Yoga opgepakt. Bij drukte kon ik slecht de nacht ingaan doordat ik draaierig wakker werd. Heel naar. Overprikkeling?

Eind mei sloeg alles ineens in op mijn spieren, spierkramp, spiertrekkingen, enorm zware armen en benen. Benauwdheid. Heel eng, alsof ik vast zit in eigen lichaam.

Neuroloog heeft vorige week ALS uitgesloten. Volgende week mri gepland.
Verder nog verwezen naar de reumatoloog..
En psychologe wachtlijst, gericht op behandelen psychosomatische klachten.
Hypochondrie.

Ik probeer mijn angsten aan de kant te zetten maar lichamelijk is er zoveel gaande, dat dit onmogelijk is momenteel.. ik word er erg down van. Weinig zicht op de toekomst zeg maar.. proberen te vertrouwen dat er betere tijden komen? Maar hoe en wanneer is onduidelijk..dit stipt mijn onzekerheid aan, omdat mijn lichaam al zovaak hapert. Ik al veel ziekteverzuim erop heb zitten..

Heel veel sterkte en laten we hopen op betere en gezonde tijden lieve mensen!

Hallo David,
Je bent nog hartstikke jong en hebt gewoon een gezond lijf. Probeer niet meer te focussen op je klachten/lichaam maar ga dingen doen en zoek afleiding in bv wandelen of sporten. Je kunt ook naar een fysiotherapeut gaan die psychomotorische oefeningen met je doet. Heb je geen begeleiding van een psycholoog? Die kan met jou je gedachten onderzoeken en je laten zien dat die irreëel zijn. Sowieso lucht praten altijd op.

Hoi anoniem.

Ik ben met alles al maanden bezig.

De spierspanning en pijn komt constant terug foor de fysio.

Met de psycholoog ben ik druk bezig, om mn lichaam weer te vertrouwen en die angst controle te krijgen. Maar dit gaat niet

Wandelen doe ik ook al maanden, maar vaak dan krijg ik last van mn bovenrug en kaakspieren. Ook omdat ik vaak nadenk of slles nog goed gaat.

Hallo David,

Wat vervelend en spannend allemaal hé?
Hopelijk helpt het dat je dit bericht hebt gepost. Ikzelf haal veel uit de berichten en reacties die hier geplaatst zijn. En ja, de angst om mijn gezondheid speelt ook bij mij een rol.
Ik las dat je een paar goede weken hebt gehad, eigenlijk toch een teken dat het gelukkig ook kan, maar heb je misschien teveel gedaan?
In jouw laatste reactie zeg je;
"Maar het gaat niet", maar het gaat dus wel, denk maar aan de goede weken.
Het gaat helaas in kleine stapjes en we moeten doseren. Is moeilijk maar gaat ons lukken. We steunen elkaar!
Er zijn gelukkig ook heel veel berichten van medelotgenoten waarmee het weer beter gaat. Gelukkig delen ze hun tips ook met ons.
Sterkte David 🍀

Hi David, zo herkenbaar! Ik ben sinds eind juni ziek (fysiek en mentaal ingestort, kort gezegd) en ik ben gisteren na een goede twee weken ook weer in elkaar gestort. Steeds als ik denk stappen te maken, klap ik harder terug. Alsof er een laagje dieper open gaat waar nog veel pijn zit. De onzekerheid in mijn lijf en hoofd vind ik ook frustrerend. Op papier doe ik alles goed om beter te worden, maar waarom lukt het dan niet? Ik heb mijn antwoord nog niet gevonden, maar het helpt me nu wel een beetje om vast te houden dat de afgelopen weken dus wél beter waren dan de tijd daarvoor. Momentum blijven houden en kijken waar je vandaan komt kan even helpen om het in perspectief te zetten, maar het echt voelen is een tweede. Ik hoop dat je langzaamaan wat meer vooruitgang gaat boeken, al zou sneller altijd fijner zijn natuurlijk.

Hoi medelotgenootje

Bedankt voor je reactie.

Ik vind het een erg lief en fijn berichtje!
Het is ook wel een kwestie van positief er naar kijken, dir geeft energie en nieuwe kracht.

Inmiddels toch wat lekkere dagen achter de rug. Af en toe wat gespannen. Maar heb heerlijk wat kilometers gemaakt met de hond in de natuur. Dit leid mij wel echt af van alle stress.

Ik merk wel dat mijn hartslag best snel kan stijgen en dan ook ijft hangen, voornamelijk in dit warme weer. En ook een reeks n hartoverslagen gekregen. Maarja morgen weer een “checkup” bij de huisarts.

Groetjess!

Wat fijn om te horen David!

Hopelijk was de check up ook weer oké?

En jou bericht doet mij dan weer goed, net op een moment dat het weer wat minder gaat.

Groetjes 🍀

Hey medelotgenoot,

Gelukkig was alles weer helemaal goed. En was er niks geks op t merken.

Fijn dat de berichten zo onderling allemAl wel steunt geeft.

Nog steeds gaat het goed, ik ben lekker bexig met van alles en nog
Wat. Vind het alleen jammer dat het lijkt alsof de vermoeidheid nu plotseling komt. En ik dingen niet voel aan komen zoals vroeger.


Maar he hou je vast aan de positieve kant en de dingen die goed gaan. Dat geeft ook weer een beetje energie.

Groetjess!

Hoi David, klinkt herkenbaar. Misschien ben ik de fases wat sneller doorgegaan. Maar ik ben 28 dus ook niet de leeftijd om alleen maar binnen te zitten. Het begon bij mij ook in Maart, klachten die mij enorme angst gaven, meer bij de huisarts en in het ziekenhuis geweest als de 27 jaar ervoor. Wat ik uit jou verhaal haal en wat logisch is, is dat je te snel weer wilt.

Voor je kan herstellen moet je er echt aan toegeven. Doe je dat niet kan ik je vertellen wordt het alleen maar erger. Ik heb een periode van 6 weken echt rustig aan gedaan en niet gewerkt. Dat werd getriggerd door een ziekenhuisbezoek..

Hou je vast aan dat je gezond bent en dat met tijd en rust het weer goed komt. Ik ben nu een maand of 3 door mijn dieptepunt en weer heel veel dingen aan het doen die eerst niet konden.

Sterkte! En haal geruststelling uit de berichten die je hier leest!

Hi David,

Ik herken me heel erg in jouw verhaal. Ik ben ook 25 jaar en ben in maart in een BO beland. Ook ik heb echt gedacht dat ik dood zou gaan van de spanning en stress, dat mijn lichaam het niet meer aan kon. Echt een vreselijk gevoel. Ik herken me ook heel erg in de klachten die je omschrijft. Ik heb ook vaak gedacht dat me lichamelijk iets heel erg mankeerde maar nu het weer wat beter met me gaat kan ik herkennen dat het echt met de spanning en stress te maken had. Echter heb ik wel nog steeds last van een hoge hartslag en hartoverslagen. Voornamelijk op momenten dat ik gespannen ben. Dit kan akelig voelen maar hoort er wel bij..
Je bent niet alleen en het komt goed! Het heeft alleen ontzettend veel tijd nodig om lichamelijk en mentaal te herstellen na zo’n intense klap van stress en spanning.

Hey C

Bedankt voor je berichtje!

Ik heb voornamelijk een hoge hartslag na inspanning. Sporten/wandelen. Dan kan ik echt 2 uur oo de bank liggen en nog steeds een hartslag van 90-110 hebben. Dit geeft mij dan toch onbewust extra stress waardoor ik erin blijf hangen denk ik?

Vandaag weer bij de HAP geweest.
Sinds vrijdag avond na mijn zaalvoetbalwrdstrijd toch een hoge hartslag gehouden.

Bloeddruk was 158/90 (stress)
Hartslag 105 maar wel regelmatig.

Inmiddels is die wel gezakt naar de 88 maar vind het erg vervelend en dat maakt me dan toch weer angstig.

Ik heb ook erg mooie dagen dat ik rust ervaar en door de dag heen een rust hartslag heb van 70 tot ik weer druk bezig ga.

Heb jij dat ook?

Vind het fijn voor je om te horen dat jij het kan blijven relativeren aan stress.. ik heb niet meer sltijd door wanneer ik stress heb.. gok ik?

Groetjes!

Het lijkt wel of mijn berichtjes niet binnen komen dus ik probeer het nog een keer: Geef je lichaam voldoende/meer herstel/rust! Ik heb zelf ook heel erg last van hoge hart hartslagen ook na inspanning en in rust vanwege mijn burn-out. Ik heb te weinig toegegeven aan rust waardoor mijn burn-out heel extreem is geworden. Waardoor ik vaak zelfs door de hoge hartslagen niet in slaap kom.

Dus ik raad je aan om zoveel mogelijk te rusten en eventueel te slapen. Google eens op: hoger hartslag of rusthartslag + overtraind of overtrainingssyndroom. En zorg dat je daarna weer rustig opbouwt.

Hoger = hoge

Ps: als je niet voldoende/meer toegeeft aan rust dan worden de klachten alleen maar erger. Bij mij zo erg dat ik vaak 4 uur lang in de nacht hele hoge hartslagen heb en met moeite in slaap kom, en daarnaast ook krachtverlies in ledematen. Als je luistert naar het fluisteren van je lichaam dan hoeft het niet te schreeuwen, voortkomen is beter dan genezen. Als ik dit eerder had geweten was het niet zo verschrikkelijk uit de hand gelopen bij mij, daarom probeer ik andere er voor te behoeden omdat ik dit niemand wens

Veel sterkte lieve mensen!

*Niemand toewens

PS2: En met krachtverlies bedoel ik dat ik 4 jaar lang helemaal niet meer kan lopen.Als ik alle tools had gehad die ik nu heb en de juiste therapie had gehad dan was het nooit zo ver uit de hand gelopen.Luister naar je lichaam signalen, geef je lichaam wat het nodig heeft, dus niet negeren de signalen. Ik ben weinig online dus de kans is klein dat ik reacties lees maar hopelijk hebben jullie iets gehad aan mijn tip.
Heel veel sterkte iedereen! Focus op oplossingen, dont give up!