In 2022/2023 merkte ik dat mijn man wat teneergeslagen was en heb ik hem aangespoord wat tijd te investeren in een hobby, dit is hij toen meer gaan doen en leek te helpen. Ik wist dat hij echt wel wat rust nodig had om uit die teneergeslagen periode te komen en drong hem aan zijn werkbezoek in het buitenland met 1 weekje vakantie te verlengen, even niks moeten, geen kinderen om je heen, lekker tot jezelf komen. Na zijn terugkeer, was hij anders. Ik vroeg hem of er iets gebeurd was, hij ontkende en ik moest vooral geen gekke dingen gaan verzinnen. Twee weken later bekende hij dat hij daar op zijn werkbezoek iemand had ontmoet en verliefd was. Vervolgens volgt er een tijd vol verwarrende gebeurtenissen, waarin hij het contact verbreekt, toch weer contact zoekt, toch weer contact verbreekt en uiteindelijk ontdek ik dat ze begin 2024 weer met elkaar hebben afgesproken (eerder kon dat niet ivm grote afstand) en samen twee weken vakantie hebben gevierd terwijl ik thuis alle ballen hoog hield.
Ik was woest, dit was de zoveelste keer dat hij had gelogen en deze keer was hun contact ook veel verder gegaan. Hij verbrak het contact, wilde mij zogezegd niet kwijt, ging zich verdiepen in MLC (uit zichzelf) en vond dat hij in ‘limerence’ zat en verslaafd was aan haar aandacht. Ik heb hem ondersteund, getroost, geholpen met zaken te overzien, ook al kostte mij dit emotioneel erg veel moeite. Hij wilde hard gaan werken aan onze relatie en aan zijn band met de kinderen, want die had ook te lijden onder zijn obsessieve verliefdheid.
Er veranderde echter vrijwel niets, het bleef bij een paar goede dagen en zakte vervolgens weer helemaal in.
Wat me enorm frustreert is dat hij de ene week het ene zegt te willen, en een week later is het totaaaal niet meer aan de orde. Deze week hadden we een zeer goed gesprek over de toekomst (ik wil scheiden, we moeten dat praktisch goed regelen ivm de kinderen) en vandaag dropt hij ineens dat hij nu ook zsm weg wil en dat ik dan maar hier moet blijven wonen met de kinderen. Hij onttrekt zich volledig aan zijn verantwoordelijkheid als vader, wil financieel bijdragen en verder komt het er op neer dat hij af en toe best op bezoek wil komen.
Ik ben er totaal kapot van, ik kan niet omgaan met hoe ontzettend labiel zijn gedrag is, en ondertussen moet ik gewoon door met mijn leven en met de kinderen en moet ik al 2 jaar zijn labiliteit ook opvangen voor de kinderen. We kunnen niet op hem rekenen.
Ik heb het idee dat hij totaal onder de invloed staat van zijn verliefdheid en vriendin, en nu zsm van zijn oude leven af wil. Het beangstigt me enorm dat zijn herinneringen aan ons gemeenschappelijke verleden (relatie van 25 jaar) totaal niet overeenkomen met mijn herinneringen. Soms beweert hij iets dat gewoon aanwijsbaar chronologisch niet klopt, maar in zijn herinnering is dat werkelijkheid geworden. Hem dat uitleggen, met aantoonbaar bewijs etc, het komt gewoon helemaal niet aan. Iedere keer voelt het weer alsof ik totaal gek ben geworden en in een soort nachtmerrie ben beland.
Ik ga hier al bijna 2 jaar aan onderdoor en het wordt tijd dat ik voor mezelf kies, maar ik wil onze scheiding echt goed kunnen regelen, vooral ook vanwege de kinderen natuurlijk. Hij wil het vooral nú nú nú regelen, heeft het ook al over trouwen met zijn vriendin etc, ik word er echt niet goed van.
Heeft iemand misschien tips om deze periode door te kunnen komen? Praktische tips, maar ook hoe ik dit emotioneel vol ga houden. Ik ben zo gekwetst en verdrietig, hoe hou ik mezelf overeind voor mijn kinderen? Onze relatie is sowieso niet meer te redden, dan zou ik mezelf verloochenen na hoe enorm gekwetst hij me heeft. Maar ik wil wel dat mijn kinderen een vader hebben die er voor ze is, en dat lijkt nu ineens ontzettend ver weg…
Ik was woest, dit was de zoveelste keer dat hij had gelogen en deze keer was hun contact ook veel verder gegaan. Hij verbrak het contact, wilde mij zogezegd niet kwijt, ging zich verdiepen in MLC (uit zichzelf) en vond dat hij in ‘limerence’ zat en verslaafd was aan haar aandacht. Ik heb hem ondersteund, getroost, geholpen met zaken te overzien, ook al kostte mij dit emotioneel erg veel moeite. Hij wilde hard gaan werken aan onze relatie en aan zijn band met de kinderen, want die had ook te lijden onder zijn obsessieve verliefdheid.
Er veranderde echter vrijwel niets, het bleef bij een paar goede dagen en zakte vervolgens weer helemaal in.
Wat me enorm frustreert is dat hij de ene week het ene zegt te willen, en een week later is het totaaaal niet meer aan de orde. Deze week hadden we een zeer goed gesprek over de toekomst (ik wil scheiden, we moeten dat praktisch goed regelen ivm de kinderen) en vandaag dropt hij ineens dat hij nu ook zsm weg wil en dat ik dan maar hier moet blijven wonen met de kinderen. Hij onttrekt zich volledig aan zijn verantwoordelijkheid als vader, wil financieel bijdragen en verder komt het er op neer dat hij af en toe best op bezoek wil komen.
Ik ben er totaal kapot van, ik kan niet omgaan met hoe ontzettend labiel zijn gedrag is, en ondertussen moet ik gewoon door met mijn leven en met de kinderen en moet ik al 2 jaar zijn labiliteit ook opvangen voor de kinderen. We kunnen niet op hem rekenen.
Ik heb het idee dat hij totaal onder de invloed staat van zijn verliefdheid en vriendin, en nu zsm van zijn oude leven af wil. Het beangstigt me enorm dat zijn herinneringen aan ons gemeenschappelijke verleden (relatie van 25 jaar) totaal niet overeenkomen met mijn herinneringen. Soms beweert hij iets dat gewoon aanwijsbaar chronologisch niet klopt, maar in zijn herinnering is dat werkelijkheid geworden. Hem dat uitleggen, met aantoonbaar bewijs etc, het komt gewoon helemaal niet aan. Iedere keer voelt het weer alsof ik totaal gek ben geworden en in een soort nachtmerrie ben beland.
Ik ga hier al bijna 2 jaar aan onderdoor en het wordt tijd dat ik voor mezelf kies, maar ik wil onze scheiding echt goed kunnen regelen, vooral ook vanwege de kinderen natuurlijk. Hij wil het vooral nú nú nú regelen, heeft het ook al over trouwen met zijn vriendin etc, ik word er echt niet goed van.
Heeft iemand misschien tips om deze periode door te kunnen komen? Praktische tips, maar ook hoe ik dit emotioneel vol ga houden. Ik ben zo gekwetst en verdrietig, hoe hou ik mezelf overeind voor mijn kinderen? Onze relatie is sowieso niet meer te redden, dan zou ik mezelf verloochenen na hoe enorm gekwetst hij me heeft. Maar ik wil wel dat mijn kinderen een vader hebben die er voor ze is, en dat lijkt nu ineens ontzettend ver weg…
Anna
14-09-2024
