Nare gedachtes

Hoi anoniem,
Ik heb dit ook heel erg gehad, intrusieve gedachten. Heel eng en naar. Maar het is veel voorkomend bij ernstige stressklachten!
Heb er therapie voor gehad en dat kan ik aanraden. Een psycholoog gaat hier niet van opkijken, in tegendeel: zij zien dit ongetwijfeld vaker. Ik zou het dus zeker bespreken met je psycholoog, het is niks om je voor te schamen!

Zelf ben ik er vrijwel helemaal van af gekomen. Alleen af en toe als de stress piekt schiet er nog wel eens een nare gedachten door mn hoofd. Maar die kan ik inmiddels veel beter loslaten.

Hopelijk heb je hier wat aan. Sterkte!

Bedankt voor je reactie. Heb jij dit heel je burn out gehad? Ik zit er nu inmiddels een half jaar in en heb het idee dat de stress minder is en ik meer kan ontspannen dus snap niet goed waar dit vandaan komt. Wellicht omdat het de tijd van de maand is

Hoort er allemaal bij, ik heb weleens gelezen dat je brein in fight & flightmodus dit soort gedachten automatisch uitstuurt om te zorgen dat je nog meer op je hoede bent, en dat brein kan in die modus niet meer filteren tussen echt gevaar en laag risico situaties. Het zal ook vaak opkomen bij specifieke dingen, veel mensen met angstklachten zijn bijvoorbeeld bang voor messen, dan schiet opeens de gedachte omhoog: "wat als ik mijn vriend nu zou neersteken?". Dat ga je natuurlijk helemaal niet doen. En wist je dat veel mensen met hoogtevrees helemaal niet bang zijn om te vallen, maar om te springen? Zoals mijn psycholoog aangaf: het feit dat je er bang voor bent laat juist zien dat je dat absoluut niet wil. Vaak zijn die gedachten ook gelinkt aan angst voor gekte, alsof je in een vlaag van verstandsverbijstering iets zou doen wat je helemaal niet wil. Zo werkt dat niet. Hoe naar intrusieve gedachten ook zijn, het zijn geen wensen. Het komt voort een buitenproportionele drang naar controle die vaak ontstaat bij angstklachten. Lees het boek DARE van Barry McDonagh. Die besteedt hier ook veel tijd aan, heel verhelderend en geruststellend.

Gewoon met je psycholoog bespreken. Bijna elk mens krijgt te maken met intrusieve gedachten, en heel veel mensen ook met gewelddadige of seksueel getinte intrusieve gedachten. Schamen we ons allemaal voor, maar het is niks uitzonderlijks.

Ik had het 2 jaar terug voor het eerst, heel heftig. Was constant bang om mezelf iets aan te doen, durfde niet meer langs een spoor te lopen en de messen moesten in de schuur opgeborgen worden. Ik durfde niet met mijn nichtje (destijds een baby) alleen te zijn uit angst haar iets aan te doen. Terwijl ik juist super gek op haar was en ben.
Mij is idd ook verteld dat juist omdat ik daar zo bang voor was, het betekende dat ik dit absoluut niet echt wilde doen. En dat klopt ook.

Het is heel geleidelijk steeds minder geworden maar ik heb er dus echt wel een paar maanden flink last van gehad voordat ik er een beetje mee om kon gaan. Nu beperkt het me niet meer en komt er slechts af en toe nog eens zo’n gedachte naar boven.

En ik geloof zeker dat je hormonen hierin een rol kunnen spelen, ik voel me ook elke maand rond de menstruatie weer een week slechter. Dat merk ik echt al 2 jaar elke maand, kan er de klok op gelijk zetten.

Ik vind het knap dat je hier je vraag hebt durven stellen, hopelijk worden deze vervelende gedachten voor jou ook minder.