klaar met studeren

Hoi allemaal,

Ik ga toch maar eens de sprong wagen en dit voelt nog redelijk veilig. Ik ben sinds de zomer afgestudeerd van de pabo en heb serieuze plannen gemaakt om naar Zweden te emigreren. Van de winter heb ik hier al een half jaar mijn minor gedaan en in de zomervakantie heb ik hier vakantiewerk gedaan. Ik ben nu 23 en voel me de laatste tijd heel erg eenzaam en somber. Nu ben ik weer thuis voor een paar maanden en ik heb hier geen dagbesteding meer, zoals werk, school, stage of andere sociale activiteiten. Mijn ouders zijn gescheiden in januari en nu ik weer terug ben in Nederland en gedwongen thuis woon (geen eigen woning meer) komt die klap heel hard binnen. Ik woon nu bij mijn moeder in een nieuw huis, mijn vader woont in het oude huis, maar dit voelt niet fijn en vertrouwd. Het is wel in dezelfde stad dus ik kan heen en weer als ik zou willen. Ik merk dat ik dus heel erg met de scheiding in de knoop zit en daar dus nu met bijna niemand over kan praten. Met mijn familie hierover praten voelt niet fijn (zo ben ik ook niet opgevoed) en ik heb het idee dat ik veel vrienden ben verloren door mijn plannen om naar Zweden te gaan. Ik heb de laatste tijd geprobeerd weer met wat oude vrienden contact te zoeken, maar zonder resultaat helaas. Ik heb hier nog 1 goede vriendin waar ik wel mee afspreek, maar ik blijf me erg eenzaam voelen. Vroeger was ik heel actief in sportclubs en andere maatschappelijke dingen, maar dit staat nu ook allemaal weer een beetje stil. Ik ben wel van plan me als vrijwilliger aan te melden in een dierenasiel, omdat ik erg van dieren hou. Ik merk dat de thuissituatie in combinatie met een onzekere toekomst en weinig dagbesteding maakt dat ik me zo voel, maar zou er toch graag vanaf willen, want het is niet fijn! Alle tips zijn daarom ook welkom en ik sta ook zeker open voor nieuwe contacten. Ik woon zelf in Deventer, maar heb het ervoor over om te reizen!