Stel dat de SM wel de ware blijkt?

Wat is een SM?

De soulmate die de persoon in een mlc als de oplossing ziet…… veel over te lezen op get-real.com

Maar wie zegt dat het een midlifecrisis is? Waarom kan iemand niet gewoon verliefd worden op een ander? Alleen omdat het goed zat tussen jullie? Als je lang met iemand samen bent is het niet meer dan logisch om te twijfelen. Je gooit immers ook een heel ander leven weg.

Je schrijft; stel dat hij met haar gelukkiger wordt? Dan? En hoe weet je dat?

Het is natuurlijk verschrikkelijk om uit elkaar te gaan en te zien hoe je ex een ander leven opbouwt. En toch niet het einde, jij bouwt ook weer aan jouw leven. Probeer daar je focus te leggen.

Maar wie zegt dat het een midlifecrisis is? Waarom kan iemand niet gewoon verliefd worden op een ander? Alleen omdat het goed zat tussen jullie? Als je lang met iemand samen bent is het niet meer dan logisch om te twijfelen. Je gooit immers ook een heel ander leven weg.

Je schrijft; stel dat hij met haar gelukkiger wordt? Dan? En hoe weet je dat?

Het is natuurlijk verschrikkelijk om uit elkaar te gaan en te zien hoe je ex een ander leven opbouwt. En toch niet het einde, jij bouwt ook weer aan jouw leven. Probeer daar je focus te leggen.

Dat probeer ik zeker! Maar de pijn die deze toestand heeft veroorzaakt is enorm. Ik heb overigens geen enkele twijfel over het feit dat het een mlc is. Als het om een simpele verliefdheid ging, laat je je gezin niet zomaar achter, helemaal niet als je je relatie als ‘zeer goed’ bestempelt. Maar jij staat er lijkt het wat nuchterder en steviger in en dat mag natuurlijk! Dat zou ik sowieso ook makkelijker vinden als we elkaar verder niet meer zouden zien, maar met de kinderen blijf je toch in contact en zie ik hoe ook zij mee gaan in zijn nieuwe leven met zijn SM.

Wat maakt het verschil dan in deze? Dat iemand zich wel over een simpele verliefdheid kan zetten? En als je wel besluit anders te doen, dan heb je een midlifecrisis? Ik ben daar oprecht benieuwd naar?

Zijn er meer dingen waardoor je zegt, het is een midlifecrisis?

Ik ben misschien al wat verder in het proces. Achteraf zie ik ook, dat we misschien toch wel te verschillend zijn. Een nieuw persoon in het leven van de kinderen is lastig. Maar we hebben onze draai gevonden door open te staan voor elkaar.

Eens met bovenstaande, maar dat zie je in dit forum heel veel. Iedereen die ineens zijn leven wilt verbeteren of verliefd is en de ander kiest of überhaupt iets anders wilt, met z’n leven, lijdt aan een MLC.

Ik zie het anders, mensen groeien partners gaan mee en soms niet. Als het niet meer werkt samen, dan is het tijd om vaarwel te zeggen al is het 10-20-30 jaar verder.

Als aanvulling; zie ik de MLC als een hoop/idee om het probleem ergens anders neer te leggen dan bij de incentrieke zelf van de vreemdganger. Want ja hij is zelf nou eenmaal machteloos dat dit hem/haar overkomt. Het is een fase etc etc.
Pak je oorzaak bij de basis aan en verleg het probleem niet.

Hoe bedoel je dit? Machteloos dat dit hem of haar overkomt? We zijn allemaal mensen en we leven. In het leven gebeuren nu eenmaal dingen die ons perspectief mogelijk doen veranderen. De kijk op de ander, de kijk naar jezelf, de kijk op het leven. Is dat niet menselijk?

Het is ook menselijk dat we overal maar een verklaring voor willen. Dat we ons gevoel en ratio passend willen maken, zeker als dit tegenstrijdige dingen zegt. En dan is het makkelijker om iets in een hokje te plaatsen. Midlifecrisis


Niet iedereen gaat op eenzelfde manier uit elkaar: de redenen lopen nogal uiteen. En dat is blijft zo zijn, ook als iemand eerder altijd andere gedachten had. Mensen veranderen,..

Ik ben dan weer benieuwd of jullie zelf diegene zijn die verlaten zijn of dat jullie zelf voor een ander kozen (of allebei niet). Ik wil hier niet alle symptomen benoemen, maar in mijn geval ben ik overtuigd van een MLC. Ik wil ook meegaan in het verhaal van veranderende mensen, andere perspectief enz, maar dan zou het wellicht eerlijk zijn geweest moeten zijn waarop de persoon in kwestie dit had aangegeven. Mijn partner was tot de week dat hij vertrok meer dan happy (of heeft mij niet verteld dat hij dat niet was), raakte verliefd en vertrok binnen 2 weken uit huis. Noem het wel of geen MLC maakt mij niet uit, maar ik vind het lastiger te verwerken als hij met haar inderdaad heel gelukkig wordt. Maar wie weet denk ik daar over een tijdje ook anders over en doet het me niks meer!

Ja, was de ander echt gelukkig? Is dat wel zo? Of was dit een aanname? Waren er nooit dingen? Was er ruimte om te praten? Of deed een ieder z’n eigen ding en was er meer sprake van langs elkaar heen leven? Was er nog oprechte aandacht voor elkaar? Zag je die ander nog? Of vond jij het prima zoals het ging? Durf je ook naar je eigen aandeel in een relatie en dynamiek die is ontstaan te kijken?

Ik begrijp al je punten en geloof me, ik kijk al twee jaar kritisch naar wat er gebeurd is en wat mijn aandeel hierin is. Maar ik heb mijn vraag niet gesteld om anderen te overtuigen van wel of geen mlc. Ik heb mijn vraag gesteld omdat ik het lastig vind om om te gaan met het bestaan van de soulmate. Die vraag kan niemand beantwoorden (wat logisch is), maar soms wil je je zorg even delen en daar is dit forum voor toch?

Wie of wat is de soulmate dan? Bestaat de soulmate? Je hebt moeite met het bestaan van de nieuwe partner van je ex?

Ik denk dat jij jezelf kwelt met de vraag. Wat hoop je te vinden? Kan het een niet naast het ander bestaan? Gelukkige jaren gehad met je ex partner en nu heeft hij mogelijk gelukkige jaren met zij nieuwe partner. Gelukkiger? Weet ik niet. Anders, dat zeker. Soms moet je niet willen vergelijken.

Daarnaast moet je niet vergeten dat je niet weet hoe het daar gaat, tussen hen. Dat weten alleen zij zelf.

En ja, je hebt gelijk. Daar is een forum voor. Ventileren, lotgenotencontact.

Hallo allen,

Ik schrijf hier eigenlijk soms reacties onder een ander verhaal.
Toch wil ik hier even mijn mening geven.

Het is bij iedereen anders natuurlijk. Het kan zijn ja dat sommige verlaters hun leven en gezin achter zich laten omdat ze gegroeid zijn en een ander leven willen, en dan toegeven aan een verliefdheid. Of dat zo is of dat het vanuit een MLC/identiteitscrisis gaat zullen de verlatenen wrschl nooit weten.

Ik kan jullie enkel zeggen hoe het voor mij gevoeld heeft.
Na het slechte nieuws van de scheiding viel mijn frank ook niet direct. Na een tijdje begon ik wel vreemde gedragingen te zien bij mijn ex-partner. Ik begon te lezen en info te verzamelen over personen in een MLC.
Alles wat ik las, op verschillende forums en in vele artikels kwam allemaal op hetzelfde neer. Het werd soms ietwat anders geformuleerd maar het eindresultaat was steeds hetzelfde. In het gedrag van iemand in een MLC zitten bepaalde patronen, door velen beschouwd als "symptomen" naar de buitenwereld, meer bepaald de partner, toe.
Deze symptomen kon ik tot geruime tijd na het vallen van de bom bij mijn partner aanvinken:
-Het nemen van radicale en drastische beslissingen.
Bij mij was dit de drastische scheiding die nu moest en zou gebeuren, nu dadelijk.
-Heimwee naar het verleden.
Voor mij was dit dat mijn ex partner de profielfoto op sociale media veranderde van een persoon van 40 jaar naar een foto van toen mijn partner 19 was.
-Het grijpen (kortstondig) naar alcohol of verdovende middelen. Ook dit kon ik aanvinken, al treed ik hier liever niet over in detail.
-Het zich van het ene op het andere moment kil en koud gedragen naar de ex partner.
-Het verliefd worden op iemand die hen begrijpt.
Mijn ex is ook zogezegd verliefd geworden op een ander, al heeft deze persoon die verliefdheid niet beantwoord.

Er zitten dus wel degelijk een aantal vaste patronen in het doen en laten van iemand met een MLC, daar ben ik van overtuigd.
Voor mij is dit althans het geval.

Of het voor iedereen die een scheiding heeft meegemaakt zo is laat ik in het midden.

De meesten onder ons zullen ook wel nooit de ware toedracht te weten komen, jammer.

Groeten, Gert-BE.

Ik schrik nog al van de reacties van hierboven, mensen die duidelijk niet een achterblijver zijn van een mlcer.
Ik geloof dat als iemand zegt dat ze verlaten zijn door een mlcer ze zeker genoeg daarover hebben in gelezen.

Helaas wordt een mlc nog steeds onderkent door velen. Er genoeg bekent over een mlc maar weinig bekendheid.( het wordt helaas nog steeds als een grap gezien)

Zelf ben ik voor de 3de keer verlaten door mijn mlcer na therapie en alles er op en er aan. Zelfs de stempel mlcer was gegeven, maar toch zag hij bij zijn laatste terug val het zelf WEER niet.

Mensen vragen hier advies, en hebben de mening van mensen die niet weten waar ze het over hebben niet nodig.

En tegen X wil ik zeggen ik geloof in karma en dat die zeker voor hem zal komen. Dat ze toegeven dat ze een fout hebben gemaakt weet ik niet maar ooit zullen ze het gaan voelen. En hopenlijk ben jij dan op een betere plek.