Helaas een tijd geleden uitgevallen op werk.
Terugkijkend is dit iets wat al eerder had moeten gebeuren. In corona tijd merkte ik dat ik angstiger en somberder werd. Na deze periode is er veel verandert en vond ik het lastig een nieuwe balans te vinden tussen inspanning en ontspanning. Kort gezegd heb ik mezelf uitgeput door mijn grenzen te negeren.
Ik dacht dat ik het onder controle had tot ik een angst met dwanggedachtes ontwikkelde. Ik heb hier hulp voor gehad waardoor de angst handelbaar werd. Achteraf had ik op dit moment harder op de rem moeten trappen, maar ondanks de angst bleef ik mijn leven zo goed als mogelijk volhouden.
Nu ik thuis zit, en leer luisteren naar mijn lichaam merk ik dat de angst helemaal is verdwenen. Wel komt er steeds meer een besef dat ik al die tijd op een soort van automatische piloot heb geleefd. Ik kijk terug op een periode waarin ik me niet mezelf voelde en vind het daardoor lastig om weer vertrouwen in mezelf te krijgen.
De stijgende lijn is ingezet, ik ben er alleen nog niet. Ik hoop dat mijn verhaal herkend wordt en dat ik wellicht tips kan krijgen om weer vertrouwen in mezelf te krijgen.
Liefs,
L