Overprikkeld brein, uitgerust lichaam

Hi F., ik heb dit precies hetzelfde. Ik lees hier op het forum dat je dan in de laatste fase zit, maar hoe lang het duurt is per persoon verschillend.

Ik heb bijvoorbeeld energie om te gaan sporten, maar vaak hoofdpijn waardoor ik niet kan sporten, of kan werken, heel frustrerend. Ik probeer het te accepteren, maar weet je dat je niet alleen bent.

Hoi Suus,

Fijn om te lezen dat het een goed teken is! Ik probeer veel te wandelen en fietsen zonder koptelefoon, dat helpt voor mij tegen de hoofdpijn.

Ben jij al aan het re-ïntegreren? Ik doe nu 2 uur werken op locatie en 1 uur thuis werken

Hoeveel maanden zitten jullie al in je bo?

Hier hetzelfde, lichamelijk kan ik steeds meer, maar ik blijf enorme duizelingen hebben waardoor werken wel vermoeiend is. Ik ben nu aan t reïntegreren - 2 x 2 uur per week. Dat gaat tot dusver goed. Ik probeer om een paar keer per dag voor me uit te staren (dus geen podcast,muziek, tel,tv, boek). Ik merk dat ik daar erg rustig van word en er dan toch vermoeide gevoelens naar boven komen. Wie weet kan het jullie ook helpen. :)

Ook herkenbaar. Mijn energie is aardig toegenomen, maar mijn hoofd biedt nog veel weerstand. Ik blijf last houden van een zwaar, vol hoofd en veel tintelingen/prikkels. Vooral als ik weer wat meer stress ervaar en een paar uur werk. Ik vind het daardoor ook wel weer lastig om grenzen aan te voelen, omdat mijn lijf al wel wil, maar mijn hoofd nog niet. Tegelijkertijd gebruik ik mijn hoofd dan maar toch als een kompas voor de benodigde rustmomenten. Mediteren/yoga nidra helpt me om mijn hoofdklachten op een dag weer wat te verlichten, maar zal ook eens proberen om gewoon eens uit het raam te staren. Ik werk nu drie dagen, een dag 2uur op kantoor en twee dagen 3 uur thuis. Best pittig en meer kan ik me nu ook nog niet voorstellen. Heb soms ook de angst dat ik nog lang niet van deze klachten af ben. Dus de reacties onder dit bericht geven me weer wat hoop.

Ook herkenbaar. Mijn energie is aardig toegenomen, maar mijn hoofd biedt nog veel weerstand. Ik blijf last houden van een zwaar, vol hoofd en veel tintelingen/prikkels. Vooral als ik weer wat meer stress ervaar en een paar uur werk. Ik vind het daardoor ook wel weer lastig om grenzen aan te voelen, omdat mijn lijf al wel wil, maar mijn hoofd nog niet. Tegelijkertijd gebruik ik mijn hoofd dan maar toch als een kompas voor de benodigde rustmomenten. Mediteren/yoga nidra helpt me om mijn hoofdklachten op een dag weer wat te verlichten, maar zal ook eens proberen om gewoon eens uit het raam te staren. Ik werk nu drie dagen, een dag 2uur op kantoor en twee dagen 3 uur thuis. Best pittig en meer kan ik me nu ook nog niet voorstellen. Heb soms ook de angst dat ik nog lang niet van deze klachten af ben. Dus de reacties onder dit bericht geven me weer wat hoop.

Ik heb hetzelfde. Lichamelijk kan ik veel. Ik loop 3 x per week 5km hard en ben ook actief in het huishouden e.d.
Maar autorijden, boeken lezen, dit bericht typen, of you name it waarbij concentratie nodig is... error. Word er duizelig van, mijn nek- en kaakspieren schieten op slot en ik krijg hoofdpijn. Ook dwingt mijn hoofd me op zulke momenten bijna om mijn ogen te sluiten.

Bedankt voor de reacties allemaal, het is fijn om te weten dat meer mensen dit hebben.
En als reactie op anoniem: ik heb helemaal moeten stoppen met werken in juni vorig jaar. En ik ben weer aan het reïntegreren sinds september dit jaar.

Maarja dat overprikkelde brein zorgt wel ook voor fysieke klachten zoals hoofdpijn.. dus lichamelijk gebeurt er ook nog van alles. Maar die oververmoeide lichamelijke toestand is wel echt passé ja :-).

Anoniem: ik viel in september 2023 volledig uit

Ik viel in mei 2023 volledig uit en ben inmiddels weer volledig aan het werk. Let op, de aantal uren in je reintegratie zeggen niets. Buitenstaanders zeggen altijd dat je weer hersteld bent omdat je weer volledig werkt, niets van dit is waar. Ik ervaar nog altijd de klachten die ik in het begin ook had, alleen in mindere mate en kan ik inmiddels 36 uur werk aan. Verder blijft het zoeken naar de balans. Teveel gewerkt is amper iets doen prive. En dat voelt heel dubbel. Ik wil niet weer mijn uren maken, ik wil gezond zijn. De leuke vriend zijn, de aardige vader zijn. Wat kan mij dat werk schelen.

Anyhow, volhouden en uiteindelijk beetje bij beetje je eigenleven weer op zien te pakken. Het heeft gewoon lang nodig.

Herstel van burnout gaat nooit met een rechte lijn omhoog, terugval en stapjes terug is normaal, maar wil niet zeggen dat je niet op de goede weg zit. Uiteindelijk moeten de goede momenten steeds langer worden, laat je er niet door ontmoedigen! Je bent op de juiste weg!