Moet dit even van me afschrijven

Hoi ik noem mij vanaf nu maar Joost.
Ik ben van die klaplong.
Het is hier nog actief zoals je leest. Wat een rottige nacht voor jou zeg! Ik heb even gekeken wat Alprozolam is. Het is dus verslavend. Geen wonder dat je er naar greep. Een keertje zal toch wel geen ramp zijn denk ik. Maar wat ga je nu doen? Want ik las dat langdurig gebruik niet goed is.
Ik ben geen arts weet je. Ik heb er geen verstand van helaas. Maar vraag je nu alsteblieft even af wat wijsheid is. Die pil vannacht was een korte termijnoplossing dunkt mij. Je lijkt mij een lief persoon toe. Deze ellende heb jij niet verdiend. Ik weet zeker dat iedereen die jou verhaal nu leest met jou meeleeft en begrip voor jou heeft. Schaam je niet. Maar overweeg wel goed wat je nu het beste kunt doen. Misschien toch hulp zoeken? Sterkte lieve Lotte.
Hopelijk krijg je snel wat meer reacties.

Lieve Joost,

Erg hartelijk bedankt voor je reactie. Je hebt geen idee wat dat voor mij betekend!
Was idd vannacht noodoplossing.. en wil dat ook niet meer doen en gelukkig heb ik er nog maar Max 3 geloof ik. Heb nu in mijn hoofd oké hielp niet compleet maar uiteindelijk wel wat en goed genoeg. Dus mocht ik nog echt paar x nood hebben heb ik dit! Maar weet dat dag geen goede gedachtes zijn.. toch moet ik eerlijk zijn dat ik hieraan denk. Of ik gooi ze allemaal weg (weet niet of me dat lukt) of ik neem ze vandaag allemaal in want dan zijn ze weg en kan toch geen nieuwe krijgen en of aanvragen! En is Max 1 mg en slikte er vroeger 2 a 3 mg op een dag! Ik weet even niet meer want verstand en gevoel lopen erg in elkaar over..

Liefs

Neem even rust dit weekend.
En schakel dinsdag over naar verstand 😉

Groetjes van Joost.

Hallo Lotte,

Wat ontzettend knap dat het jou is gelukt te stoppen met deze pillen nadat je ze zo lang hebt gebruikt! Dat is echt heel moeilijk. Heb zelf maar 3 maanden oxazepam gehad en vond het ontwennen heel erg taai. Ik begrijp ook heel goed waarom je onlangs nog iets van medicatie hebt genomen. Op dat moment leek dat vast voor jou een goede keuze. Onmacht laat je soms gekke dingen doen of denken. Ik zou je willen zeggen: veroordeel jezelf niet en vergeef jezelf voor keuzes die je maakt, waar je later niet meer achter staat. Je doet je best en dat is soms al zwaar genoeg.

Je komt over als een lief en zorgzaam iemand, vaak zijn we dat wel voor anderen en minder voor onszelf. De gedachten die je hebt, zijn enkel gedachten (dit ben ik zelf ook nog aan het leren). Het kan een fijn idee zijn dat je iets in huis hebt, maar als je het liever niet inneemt, is het ook lastig dat het wel beschikbaar is.

Ik sluit me aan bij wat Joost schrijft, neem goed je rust en overweeg je opties. Ikzelf zou hulp inschakelen, eventueel bij de huisarts?

Ik hoop dat het gauw wat beter met je mag gaan, en hopelijk helpt het je te weten dat er mensen zijn die jou begrijpen!

Niet te hard zijn voor jezelf! Het is heel knap dat het je is gelukt om te stoppen. En als je het incidenteel gebruikt op de écht moeilijke momenten maar jet wel echt beperkt, is dat helemaal oke. Je hebt er ervaring mee dus dan weet je vast ook wat wel en niet kan. Ben trots op jezelf en schroom niet om het jezelf af en toe even wat makkelijker te maken. Zolang het met mate is… Gelukkig zijn ze er, die medicijnen.