Zit er allang in

Hallo, ik heb het verhaal 365 geschreven.
Ik herken absoluut de extreme vermoeidheid. Ik heb periodes/dagen waarop ik met gemak 45 min stevig wandel en ik heb dagen waarop ik mezelf amper kan afdrogen na het douchen. Het angstige komt inderdaad ook sneller op na inspanning. Mijn ervaring is eigenlijk dat dit altijd optreedt als ik teveel gedaan heb of overprikkeld ben geraakt.

Wat mij wel erg helpt, is om de dag een paar yoga oefeningen doen (max 20-30 min). Ik merk dat de spanning minder is, en het ook minder vastzit. Ook is het in mijn hoofd rustiger, waardoor mijn lichaam ook iets makkelijker kan ontspannen soms.

Heel vervelend dat je dit doormaakt, veel sterkte!

Ik vroeg me af of antidepressiva helpt om meer te kunnen doen of tegen de overprikkeling en vermoeidheid zodat ik beter mijn therapie kan doen. Zonder met een gespannen lichaam vermoeidheid en duizelig hoofd daar te moeten zitten. Iemand ervaring of ad. Je kan helpen steuntje in de rug te geven?

Ik gebruik AD, 100mg sertraline. Het heeft mij voornamelijk erg geholpen om uit mijn diepste dal te komen (angst/paniek). Nu (bijna 5 mnd verder) zie ik het vooral nog als vangnet: ik doe zelf het herstelwerk, maar ik weet dat de medicatie mij ondersteunt.
Het hielp bij mij niet per se direct tegen overprikkeling of vermoeidheid, dat heeft echt tijd nodig.

Hoelang zit je erin als ik vragen mag

Mijn eerste paniekaanval was begin juni 2022 en ik zit sinds begin oktober 2022 in de psychiatrische hulpverlening (toen is dus ook de medicatie gestart). Merk wel dat ik sindsdien beter vooruit ga dan toen ik het nog “alleen” moest doen.

Y mag ik vragen of jij merkt dat je na maanden wel wat meer kan. Hoe zien jou dagen eruit.

Ik zit sinds november in een burn out hulpverlening moet nog starten. Heb een kleine meid van 4 jaar. Vraagt veel aandacht. Ik hoop echt dat ik ooit voor mijn kleine meid weer 100 procent kan zorgen.

Door jullie verhalen te lezen heb ik hoop.

Veel en/of vaak rustmomenten pakken. Het gaat lastig met een kleine, dus vraag om hulp van familie of vrienden, zodat je paar uurtjes voor jezelf hebt.
Zodra ik de gordijnen dicht deed, kwam ik tot rust als een warme deken over me heen. Ik kon me niet opbrengen om naar buiten te gaan (advies van m’n behandelaars). In plaats daarvan 10 min yoga via internet. Voordeel is dat je de oefeningen doet die je kan, en wat kan overslaan als het niet gaat.

Heb je nog een algemene screening gehad bij de huisarts? Uitsluiten dat je geen bloedarmoede of vitamine (B2) tekort hebt enz?

Hai Paerl,

Wat fijn dat je reageert

Ik loop nu bij internist. Krijg volgende week uitslag. Daarnaast sta ik op de wachtlijst bij psq en start ik tussentijds bij psycholoog tot ik daar terecht kan voor de burn out paniek en angst aanvallen. Ik probeer me rust te pakken waar ik kan . Ga jij nu wel naar buiten. Ik kan nu heel slecht tegen prikkels als ik alleen in huis ben begin ik gelijk angstig te worden en te piekeren.

Ps door deze burn out slaap ik ook heelll slecht komt jullie dit bekend voor ?

Ik kan me voorstellen dat het extra moeilijk moet zijn als je een kind hebt om voor te zorgen! Ik heb (nog) geen kinderen en ik heb al genoeg aan mezelf op het moment.

Ik kan inderdaad de laatste tijd wel wat meer. Ik wandel elke dag, op een ‘slechte’ dag 10-15 min en op een goede dag 30-45 min. Ik ga weer (kort) naar winkels, spreek weer af en toe af met vrienden (max 1,5 uur, dan is de koek wel weer op). Verder vul ik mijn dagen vooral met heel rustig aan doen. Lezen, mediteren, yoga, puzzelen, spelletje op de Nintendo. Als ik me goed voel ga ik 1x per week naar zumba. Lukt niet altijd..
Ik pieker veel als ik alleen ben. Als mijn man aan t werk is ga ik daarom vaak naar mijn ouders, het helpt mij om wat aanspraak te hebben anders zit ik 5 zagen per week alleen thuiz.

En sinds kort probeer ik 2x per week max een uur naar mijn werk te gaan (ik ben leerkracht). Maar dit lukt niet altijd, soms ben ik echt veel te moe.

Op het moment gaat het weer wat minder met mij, ik ben heel moe, heb spierpijn en voel me licht in mijn hoofd. Hoop dat dit tijdelijk is want ik zat net in een lekkere flow. Accepteren is dan echt zooo moeilijk.

Hoop dat je hier wat aan hebt!

Y. Ja klopt je denkt op bepaalde momenten ik kan de wereld aan. En op bepaalde moment is het moeilijk te accepteren. Dankjewel voor je indeling . Ik ga ook weekenden naar mijn ouders anders blijf ik maar piekeren. En piekeren zorgt bij mij weer voor angst.

Je bent lekker bezig en de flow komt terug als ik jou stuk lees heb ik hoop ondanks ik een kind heb. We komen er wel stap voor stap

Dankjewel, zeker weten dat we er wel komen! Geduld is het moeilijkste dat er is.
Ik wens je veel sterkte en ik zal aan je denken.

Het eerste jaar was roerig, waardoor mijn herstel vertraagd werd, maar mijn gezinssituatie wél verbeterde.
Ik woonde in de stad en durfde niet met mijn kindje naar buiten door het verkeer en alle mógelijke gevaren. Hyperalert was ik. Pas na een paar maanden durfde ik in mijn eentje naar buiten op een rustig tijdstip voor 5-10min.
Na een half jaar verhuisd naar een dorp, wat een enorme aanslag was op mijn tolerantie en energie. Ook een half jaar alleen maar in de tuin eventjes geweest of onder begeleiding.
Nu ruim 2 jaar na de diagnose kom ik dagelijks buiten, en werk ik parttime. Ik moet nog steeds flink uitrusten, maarja ik heb ook bijna niks kunnen doen hiervoor. Dus wel een flinke verbetering, dankzij de lange steun van mijn familie en gezin.

Pearl neem je ook medicatie ? Ik tik bijna de 2 jaar aan. Nog steeds zonder. Maar voel dat me zenuwstelsel nog heel erg alert is wandel wel iedere dag 2 x 30 min. En dar helpt. Maar nog heel gevoelig en snel duizelig op drukke plekken energie ook nog niet helemaal op peil.