Het is allemaal te veel om op te noemen. Ik verscheen aangeschoten op een ouderavond van een van mijn kinderen. De eind musical van de jongste heb ik gemist omdat ik laveloos op bed lag.
En zo kan ik nog wel honderden dingen opnoemen.
Mijn man vond me een keer knock-out op de keukenvloer, ik had geen idee hoe ik daar terecht was gekomen. In de badkamer ben ik met mijn dronken kop een keer gevallen. Ik was bont en blauw. Ik schaam me steeds weer achteraf kapot, en voel me dan zo ellendig dat ik weer opnieuw ga drinken. Ik ben ook een ontzettende ruzie zoeker als ik gedronken heb. Mijn man moet het dan weer ontgelden. Ik walg zo vaak van mezelf. Ik zie een verwaarloosde vrouw met een opgeblazen drank kop als ik in de spiegel kijk. Mijn gezin verdiend dit niet. Ik ben een waardeloze vrouw en moeder.
Ik weet dat mijn man zo niet met me verder wil. Ik kan hem geen ongelijk geven.
Waarom ben ik zo'n zwakkeling!. Ik zie wat ik aanricht en tóch blijf ik doorgaan.
Ik heb een periode niets gedronken. Dat was een maand of 10. Tóch ben ik weer begonnen en drink nu zelfs meer dan daarvoor. Ik heb nu zó het gevoel dat ik een verloren zaak ben. Dat vooral mijn gezin beter af is zonder mij. Ik vind mezelf de moeite niet meer waard. Ik snap niks meer van mezelf!