Zo naar elkaar toe gegroeid dat ik niet meer bij hem kan zijn

Hi. Je verhaal greep me aan, omdat ik er iets van herkende. Diep in je hart weet je het antwoord’ heb ik altijd gehoord en die heeft mij geholpen. Als ik iemand geweldig vond, dan wilde ik veel contact, veel daten en kon het nooit té veel zijn, maar zodra ik merkte dat HIJ iets uitgetuned was, raakte ik in paniek: ik merkte dat er afstand kwam en daar kon ik niet mee om gaan dus nam oók afstand.
Is dat nu bij jou ook het geval? Hebben jullie het over gevoelens? Deel je dit met elkaar? Het is belangrijk het over je gevoel te hebben met hem. Als je bang bent dat dit hem laat afschrikken, is dat al een antwoord. Hij hoort je volledig te accepteren en naar je te luisteren.
En nog wat vragen: ben je blij als hij naast jou loopt, ben je trots, wil je hem aan je vrienden voorstellen, vergeet je de wereld even als jullie samen zijn’ of vul je een leegte in je hart en romantiseer je het, omdat het idee van ‘dit zou het echt moeten zijn’ je ‘verliefd’ laat voelen, terwijl dit eigenlijk niet het geval is.
Dit gevoel wat je hebt; angst etc is idd heel naar. Neem even afstand, maar deel dit wel. Wees eerlijk met hem :) en als je geen antwoord kunt vinden.. laat je alsjeblieft niet leiden door angst.

Hoi. Zie het eens van deze kant. Als hij niet bij je is, voel je je lamlendig, correct? Terwijl hij gewoon naar zijn werk of naar de winkel is. Wat nu als hij dood is? Hoe ga je je dan voelen? Waar ik op doel, is wat je nu dus voelt, de gevoelens zijn die pas over jaren en jaren komen. Verspil je tijd er niet aan. Het voorkomt dat je een leuk, ontspannen leven kunt leiden.