Ze was alleen grieperig en verder niks..

Mijn vader is 1 mei ook aan een hartstilstand of hartinfarct overleden. Ik kan het nog steeds niet geloven en als het besef er heel even is, dan doet dat intens veel pijn. Mijn moeder is 21 geleden overleden na 3 maanden ziekbed, maar dat is niet te vergelijken met dit.
Het onverwachtse is echt verschrikkelijk, dus weet wat je voelt.
Ik neem dan toch liever afscheid, al weet ik dat dit voor mijn vader het beste is.
Ik wens je heel veel sterkte

Mijn moeder overleed vorige week , plotseling.. een hartaanval, ze was pas 65. Net als bij jou was ze grieperig . Ze was m’n steun en toeverlaat, en m’n allerbeste vriendin.
Ik ben nog steeds helemaal verdoofd , en het besef is er nog niet . Ik kan niet geloven dat de wereld zo werkt , het maakt me zo kwaad..
Waarom nou zij, waarom de mensen die ons zó ontzettend dierbaar zijn

Heel veel sterkte met je verlies.
Mijn broer is vorig jaar op 46jarige leeftijd aan een hartstilstand overleden. Hij was ook een beetje grieperig de dagen ervoor.. Nog steeds onwerkelijk en ik mis hem verschrikkelijk..

ik wens jeveel sterkte ben mijn man 16maand plots verloren op uitvaart van schoonbroer hoewel we 2 dagen in kliniek voor check up waren en alles ok was en niets aanduide dat zoiets kon gebeuren zoek steun bij mensen die aandacht hebben voor je verdriet en gemis ik weet door ondervinding aleen zijn weegt zwaar moge er een dag komen dat je het kunt plaatsen het gemiis zal altijd blijven veel moed xxxxxx

Heel veel sterkte en moed om dit enorme verlies te verwerken!
Mijn moeder en broer zijn een half jaar geleden overleden op dezelfde dag. Beiden een hartinfarct.
Moeder s ochtends op intensieve en broer s avonds na het regelen van de brieven etc voor moeder.
Zelfs na een half jaar lijkt het nog steeds onwezenlijk en ervaar ik dagen van intens verdriet.
Geef jezelf genoeg tijd om te rouwen.. De leegte kan je niet zomaar invullen.
Dat heeft tijd nodig.
Zelf probeer ik van kleine dingen te genieten. Soms lukt dat en soms ook niet. Maar elke glimlach is welkom.

Ik snap je helemaal! Mijn moeder is ook plotseling overleden aan een hartstilstand, was ook alleen 'grieperig'. Ik was erbij en heb haar gereanimeerd en 112 moeten bellen. Volgende week is het 1 jaar geleden.

De pijn is groot, het doet pijn, maar ik heb telkens vastgehouden aan het feit dat het voor mijn moeder een snelle dood was en dat was wel haar wens. Altijd fief, nooit ziek, nooit ziekenhuizen, dat was haar grootste wens en dat vind ik voor haar wel fijn en geeft mij ook rust, acceptatie.
Ik ben veel gaan schrijven en heb heel veel gepraat. Misschien kun je een brief schrijven aan haar waar je alles in zet wat je nog wil zeggen. Daarna verbrand je de brief ritueel of iets anders kan ook. Misschien lucht het je op. Want ik geloof echt wel dat ze het kan horen (en dat ze alles wat je nog wil zeggen, allang weet...)
Sterkte x

Herkenbaar. Mijn moeder (65) overleed afgelopen maart plotseling na een griep. Ze was al bijna beter, het zag er goed uit voor haar, net ontslagen uit het ziekenhuis (waar ze lag wegens benauwdheid door griep gecombineerd met copd). Geen van de artsen zag het aankomen, zij zelf ook duidelijk niet. Ze was niet gezond, maar overlijden was totaal nog geen sprake van, zegt men. Heb er nog veel last van, van hoe en wat er gebeurd is. Maar ja, je wordt geacht door te gaan. Ik heb ook veel last van schuldgevoel (wat heb ik gemist? Hoe kon ik dit laten gebeuren?) en angsten (wat als ik ook opeens dood ga? Of andere dierbaren?). De afgelopen jaren heb ik haar ook minder gezien door corona, omdat ze in de risico groep viel. Ook ik had me voorgenomen om weer meer tijd met familie te gaan doorbrengen. Dus ik snap je ontgoocheling helemaal!