Hoi allen,
Ik ben niet gediagnosticeerd met een burn-out i.v.m. werk maar meer met angsten n.a.v. allerlei vervelende gebeurtenissen, waardoor ik inmiddels ook helemaal uitgeput ben en eigenlijk dus een soort van burn-out heb. Ik herken heel veel klachten die velen van jullie hebben.
Even zo kort mogelijk mijn verhaal: begin 2021 is een goede vriendin op 43 jarige leeftijd overleden aan kanker, dit ging bizar snel, was een heftige tijd. In die periode zorgde ik ook regelmatig voor mijn demente vader maar liep wel tegen het feit aan dat mijn moeder, die fulltime voor mijn vader zorgde, niets uit handen wilde geven, dat gaf soms wat frustratie. Na het overlijden van mijn vriendin kreeg ik buikpijnen en angstaanvallen. E.e.a. is toen uitgezocht en alles was oké. Ik ben 7 maanden volledig uitgeput geweest, had de vreemdste klachten en kwam niet van de angstaanvallen af en ben toen aan (helaas) xanax gezet en kreeg daarnaast cognitieve gedragstherapie.
Ik was net wat aan het opkrabbelen, toen mijn moeder de diagnose longkanker kreeg. Ondanks dat ik niet fit was, is het me wel gelukt om samen met mijn zus en onze partners haar te begeleiden en ondertussen ook voor onze vader te zorgen. Mijn moeder haar ziekte was te genezen maar verzwakt door de chemo, kreeg ze Covid en hier is ze in december 2021 aan overleden. We hebben haar letterlijk zien stikken, het was verschrikkelijk. 6 weken laten is ook mijn vader overleden. Een week na het overlijden van mijn vader kreeg ik van mijn werk te horen dat ze het allemaal te lang vonden duren en hebben ze besloten mijn (jaar) contract niet te verlengen.
Ondertussen had ik nog steeds vervelende klachten, een strak middenrif, weinig eetlust, pijn op de maag, pijn in de ribben, vastzittende nek en schouders. Ik heb het op een gegeven moment genegeerd en in oktober 2022 dacht ik dat ik zover was om de medicijnen weer af te bouwen. Dat ging vrij goed, het enige wat nog overbleef was de vastzittende schouders en nek.
Helaas kreeg ik half januari dit jaar weer een terugval. Lage rugpijn, buikpijnen, verminderde eetlust, overal spierpijn, slecht slapen. Zoveel angst dat ik helaas toch weer aan de medicatie zit (zat in een continue fight/flight modus). Ik heb vooral moeite met de pijnen in mijn buik (het is meer een brandend, stekend gevoel, niet alsof het mijn darmen zijn, eerder verzuring van spieren) en de pijnen in mijn benen. Dit zijn net iets andere klachten dan de vorige keer. De huisarts heeft e.e.a. gecheckt en is ervan overtuigd dat het allemaal van spanning komt. Ik merk dat de klachten me toch weer angstig maken, ondanks dat ik weet dat ik een enorme hoge spierspanning heb. Ik ga nog wel wat laten onderzoeken maar ben daar toch ook weer enorm bang voor. Vicieuze cirkel.
Herkent iemand de klachten en vooral die spanning en pijn op de buik, lage rug (zit muurvast) en in de benen?
Ik ben niet gediagnosticeerd met een burn-out i.v.m. werk maar meer met angsten n.a.v. allerlei vervelende gebeurtenissen, waardoor ik inmiddels ook helemaal uitgeput ben en eigenlijk dus een soort van burn-out heb. Ik herken heel veel klachten die velen van jullie hebben.
Even zo kort mogelijk mijn verhaal: begin 2021 is een goede vriendin op 43 jarige leeftijd overleden aan kanker, dit ging bizar snel, was een heftige tijd. In die periode zorgde ik ook regelmatig voor mijn demente vader maar liep wel tegen het feit aan dat mijn moeder, die fulltime voor mijn vader zorgde, niets uit handen wilde geven, dat gaf soms wat frustratie. Na het overlijden van mijn vriendin kreeg ik buikpijnen en angstaanvallen. E.e.a. is toen uitgezocht en alles was oké. Ik ben 7 maanden volledig uitgeput geweest, had de vreemdste klachten en kwam niet van de angstaanvallen af en ben toen aan (helaas) xanax gezet en kreeg daarnaast cognitieve gedragstherapie.
Ik was net wat aan het opkrabbelen, toen mijn moeder de diagnose longkanker kreeg. Ondanks dat ik niet fit was, is het me wel gelukt om samen met mijn zus en onze partners haar te begeleiden en ondertussen ook voor onze vader te zorgen. Mijn moeder haar ziekte was te genezen maar verzwakt door de chemo, kreeg ze Covid en hier is ze in december 2021 aan overleden. We hebben haar letterlijk zien stikken, het was verschrikkelijk. 6 weken laten is ook mijn vader overleden. Een week na het overlijden van mijn vader kreeg ik van mijn werk te horen dat ze het allemaal te lang vonden duren en hebben ze besloten mijn (jaar) contract niet te verlengen.
Ondertussen had ik nog steeds vervelende klachten, een strak middenrif, weinig eetlust, pijn op de maag, pijn in de ribben, vastzittende nek en schouders. Ik heb het op een gegeven moment genegeerd en in oktober 2022 dacht ik dat ik zover was om de medicijnen weer af te bouwen. Dat ging vrij goed, het enige wat nog overbleef was de vastzittende schouders en nek.
Helaas kreeg ik half januari dit jaar weer een terugval. Lage rugpijn, buikpijnen, verminderde eetlust, overal spierpijn, slecht slapen. Zoveel angst dat ik helaas toch weer aan de medicatie zit (zat in een continue fight/flight modus). Ik heb vooral moeite met de pijnen in mijn buik (het is meer een brandend, stekend gevoel, niet alsof het mijn darmen zijn, eerder verzuring van spieren) en de pijnen in mijn benen. Dit zijn net iets andere klachten dan de vorige keer. De huisarts heeft e.e.a. gecheckt en is ervan overtuigd dat het allemaal van spanning komt. Ik merk dat de klachten me toch weer angstig maken, ondanks dat ik weet dat ik een enorme hoge spierspanning heb. Ik ga nog wel wat laten onderzoeken maar ben daar toch ook weer enorm bang voor. Vicieuze cirkel.
Herkent iemand de klachten en vooral die spanning en pijn op de buik, lage rug (zit muurvast) en in de benen?
Veugi
06-03-2023
