Ik kan het nog steeds niet geloven. Ondanks mijn enorme pijn en verdriet, ben ik verdoofd. Ik heb helaas geen partner en kinderen waar ik ook veel verdriet van heb, kan ik vanwege gezondheid niet meer werken en weinig sociale contacten en vrienden. Mijn broer en nichtje (ook beste vriendin) wonen in het buitenland, ook de weinige verdere familie die ik nog heb woont in het buitenland.
Het huis leeghalen, beslissingen nemen, voor iemand koken, ergens aanschuiven, afleiding, gezelligheid en ontspanning en niet alleen te zijn en te moeten doen... ik heb ook zo een behoefte om te rouwen en te huilen maar zelfs huilen lukt niet. Slapen ook niet. Ik ben lichamelijk en geestelijk kapot en weet gewoon niet hoe het verder moet ...
Het is zo ongelooflijk moeilijk!