Ik ben een jaar en een paar maanden verder

Lieve mensen
Ook mijn man is overleden. Plotseling, in 1 dag is hij verdwenen, een hartstilstand. Ik ben een jaar en een paar maanden verder. Ik mis hem zo, ik hield van hem, we waren 32 jaar samen. Er zijn ook goede dagen geweest zonder hem, maar het is nog erg moeilijk
af en toe. Het lijkt wel of rouw iets is, soms dat je soms vooruit kan kijken en denkt dat het wel weer gaat. En dan gaat het weer niet, dan zit ik niet lekker in mijn vel,
dan weet ik niet meer hoe het moet, om gelukkig te zijn. Maar toch heb ik het meegemaakt , een man om mij heen, daar ben ik zo dankbaar voor, dat ik dat mee heb mogen maken. De voorlaatste avond aaide hij mij over mijn gezicht, die morgen kuste ik hem nog. Ineens weg, alles, mijn leven, mijn leven met hem. Ik heb zo gehuild en nu ik dit schrijf weer. Ik denk dat huilen goed is. Het zou gek zijn als er niets gebeurt, dat het
zomaar door gaat, er is wat gebeurt en het doet mij wat. Lieve …… ik mis je.