Reserve energie

Hi Madeliefje..

Ja, dit herken ik. Het is precies zoals je omschrijft. Je hebt compleet leeg/op, middel en vol. Maar hoogstwaarschijnlijk noemt een 'normaal persoon' mijn 'vol' gevoel juist compleet leeg/op. Dit is denk ik de fout die iedereen maakt (in ieder geval ik). Met minimale energie denken dat je er al bent, omdat je wellicht al jarenlang op dat niveau zat en nu denkt...mooi, ik ben weer terug!

Ik merk nu pas dat als ik alle energie eruit heb geperst (daar is niet veel voor nodig), dat ik 2 a 3 dagen volledige rust moet hebben om mij weer een beetje beter te voelen.

Ik heb mij nu voorgenomen om 2 weken 'vakantie' te nemen. Dit houdt in dat ik zoveel mogelijk liggend doorbreng. Of het nu in de tuin in de zon is of binnen op de bank, iedere middag verplicht een siësta en wat domme spelletjes doen. Hooguit een blokje om met de hond (10 -15 minuutjes). Gewoon als test. Kijken hoe ik in mijn energie zit na die 2 weken. En als dat beter is, dan verleng ik mijn vakantie.

Ik betrap mij er steeds vaker op dat ik zelf niet door heb hoe intens moe ik ben. Alsof ik blijkbaar niet in staat ben om aan te voelen dat ik enorm moet aansterken. Hierdoor voelt ieder stukje opgebouwde energie direct alsof ik volgeladen ben.

Het idiote is dat ik als kind een oom had die altijd hyper was en uiteindelijk ook burned-out raakte. Alleen die term bestond toen nog niet. Ik vond als kind al dat hij altijd zo a-relaxed was. Altijd druk, altijd aanwezig, snel geïrriteerd, etc . M.a.w. als kind gewoon merken dat iemand afwijkt van de 'relaxed' norm. Best apart... Totdat mijn dochter vorige week tegen mij zei dat ze het zo druk had, omdat ze zoveel dingen te doen had...ze leek papa wel. Ik was stomverbaasd, want zo zie ik mijzelf helemaal niet, maar dit zei wel genoeg.

Ja enorm herkenbaar!! Ik had laatst ook weer zo’n periode van “terugval”, dat duurde een week. Daarna inderdaad weer ontzettend moe, moest echt weer opladen. Ik zit er nu 11 maanden in en ik merk wel dat de hersteltijd steeds korter en minder intensief wordt met de tijd.
Sterkte!

Bedankt voor jullie reacties! Heb ik veel aan (:

Anoniem, wat goed dat je zo vakantie gaat nemen! Het schijnt dan wel weer goed te zijn om elke dag bijv te wandelen, om je fysieke conditie omhoog te krijgen. Als die stijgt, gaat het mentaal ook steeds beter. Maar ben benieuwd hoe je vakantie je bevalt (:

Hé Frank, goed je weer te zien schrijven! Hoe is het met je?
Hahah wat confronterend om te horen van je familielid.
Jij en anoniem schrijven over een beetje nieuwe energie, en gelijk goed voelen. Ik had daar nog nooit zo over nagedacht, maar is denk ik wel zo.
Denk ik ook doordat je telkens eigenlijk 3 stappen vooruit gaat, en 2 achteruit,, je bij de volgende 3 stappen vooruit denkt, wauw! Nu gaat het echt goed, omdat de energie weer nieuw is, en je weer iets beter voelt…

Y,, dat is nu exact wat ik bedoelde ja! En ik merk ook wel dat de herstel tijd korter wordt.. fijn om te merken hè. Het blijft voor mij altijd zoeken tijdens een kleine terugval, oké wat gebeurd er, hoe kan ik hier het beste mee omgaan..

Vannacht heb ik goed geslapen, en merk dat ik me eigenlijk goed voel. (: (geen stress klachten)
Ik ben nu benieuwd of er ook nog vermoeidheidsklachten openbaar komen. Verwacht ik wel. Hoop ik niet. Ik hoop eigenlijk zo van mijn reserve in mijn normale energie te springen ^^

Hi Madeliefje, het is eigenlijk ook helemaal niet vreemd wat iedereen ervaart qua energieniveau. Ik denk dat je uit enthousiasme al (te) snel denkt dat je 100% de oude bent. Maar 'de oude' van de afgelopen jaren was iemand die op maar 50% of minder energie rondliep. Je raakt niet snel burnout, dat groeit gedurende langere tijd. M.a.w. je weet eigenlijk niet wat écht 100% energie is. Dus dat veel mensen juichen als ze pas 30 of 50% voelen is ook heel begrijpelijk, want je hebt geen flauw idee meer hoe 100% voelt.. maw die 30% energie die je voelt, schat je per definitie in als veel hoger en loopt je accu dan binnen enkele uren alweer leeg. Zo logisch eigenlijk 🤷

Dit bedoel ik....Na dit laatste berichtje, zat ik ik te denken...voel mij goed, wat zal ik eens gaan doen? Ik keek op het dagschema dat mijn vriendin voor mij gemaakt had. Daar stond op 'slapen'. Ik dacht nog ..ben daar veel te wakker voor. Afijn, ik ga liggen op bed en viel direct als een blok twee uur in slaap. Precies dit is wat ik bedoel.. blijkbaar ben je niet in staat om vermoeidheid te voelen (of zo).

Goede eye opener! Dat van eigenlijk had je de laatste jaren ook geen 100% energie.. je standaard van ‘goed’ voelen is ook inderdaad door de jaren heen omlaag gehaald.
Geeft ook hoop. Ik ben benieuwd hoe ik me weer ga voelen qua energie als ik volledig ben hersteld (:

Wat een zoektocht hè. Goed dat je je aan je schema hebt gehouden.

Het is echt bizar hoe een burnout werkt. Er is in feite geen logisch verband, behalve dat je compleet uitgeput bent en alles 'gewoon' teveel is.

Zo voelde ik mij vanochtend eigenlijk wel prima, maar ik liep 2 straten door met mijn hond en ik wilde wil snel naar huis, waarna ik als een blok in slaap viel.

Maar de logica dat je geleerd hebt om met minimale energie door te gaan, geeft je het foute signaal als je een beetje energie hebt opgebouwd. Ik merk dat vaak als ik een tijd letterlijk niets doe thuus en dan denk...ik ga ff naar de Appie, moet kunnen. Dus op de fiets, loop naar binnen en binnen no-time voel je de energie uit je wegtrekken word je nerveus en wil je naar huis. Een collega van mij was lang burnout en is er al jaren volledig uit. Het enige wat hij blijft herhalen als advies is 'slaap zoveel je kunt' en doe het minimale.

Welterusten 😁

Ik ben gisteren om 10u uit bed geklommen, bezoek gehad in de namiddag, eens ze weggingen direct volledig in elkaar gestort. Stond te trillen op men benen, overal spierpijn, hoofdpijn, hoge hartslag. Om 20u gewoon terug in bed gekropen.
Ik vind het moeilijk omgaan met het feit dat zaken die ik leuk vond nu gewoon totaal niet meer aankan

Je bent niet de enige. Mijn zoon werd 20 jaar. Groot feest in de tuin en telkens de vraag of ik ook kwam. Lag ik urenlang op zolder met oordoppen in..uiteindelijk naar beneden gegaan en met verschillende mensen gekletst. Ik was doodop daarna. Ik cancel nu alle borreltjes en verjaardagen. Ik heb geen zin meer om terug te vallen en mooi weer te spelen. Mijn vriendin vind dit natuurlijk niet leuk, maar burnout is op z'n zachts gezegd ook niet zo leuk. Het is (voorlopig) even wat het is.

Nog even dit: Ik sprak vanochtend een psychologe die gespecialiseerd is op het gebied van burn-out en ook gelieerd is aan deze site. Zij zei dat veruit het allerbelangrijkste is..heel veel slapen, wat beweging (dus niet de hele dag blijven liggen) en weinig prikkels. Deze periode moet je zo'n 2 maanden aanhouden en dan rustig wat gaan proberen.

Na het gesprek ging ik naar bed en viel direct 2 uur in slaap..

Ik ga mijn dag vanaf nu opdelen in 2x 12 uur, waarbij ik dus 2 momenten heb waarin ik naar bed moet.

Frank, het advies van je collega is wel echt waar haha. Op het punt waar jij nu bent, wat jij omschrijft, heb ik gehad. Wat bij mij hielp was om binnen je eigen grenzen te blijven. Of te wel, binnen je window of tolerance. Als je dat niet kent, moet je maar eens opzoeken.
Een winkel ga ik trouwens überhaupt niet meer in,, maar wat ik bedoel, bij een klein signaal, ging ik gelijk terug naar huis. Zo blijf je je ‘fijn’ voelen, en heb je minder last van bergen en dalen.
Nu lijk ik expert, maar is echt niet zo. En als ik jou zo lees, weet jij al heel veel.
Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Oh anoniem, ik zie dat mijn bovenstaande verhaal ook aansluit bij jou.
Maar jaaaa, zo herkenbaar. Ga je fijn gezellig doen, stort je volledig in..
Ik heb toen ook gezegd, en nu niks meer!
Helemaal niks is ook niet goed, tenminste, ik ging me wat down voelen.
Alle verjaardagen en feestjes skip ik ook. Probeer met mensen 1 op 1 af te spreken.
Als ik wel naar een groep mensen ga, heeel even. En bij 1 klein signaal, ben ik weg.

Ik merk trouwens wel dat ik buiten veel meer kan handelen. Jullie ook?

Oh, en je laatste reactie Frank., ik denk dat dat wel klopt. Of in ieder geval, zolang duurde het bij mij ook

Hi Madeliefje, bedankt voor je reactie.

Hoe ga jij om mijn alcohol en koffie? Ik drink zo'n 3 a 4 koffie op een dag (was ooit 10 of meer...achteraf puur als middel tegen mijn vermoeidheid) en qua alcohol drink ik zo'n 10-12 glazen wijn per week.

Alvast bedankt!

Haha. Het blijft lekker hè, koffie en wijn.
Ik dronk aan het begin best wat wijn. Vooral als ik ergens was, tankte ik om het vol te houden.
Geen goed idee ben ik achter. Je voelt niet meer wat je grenzen zijn.
Om eerlijk te zijn, met wijn op kun je toch niet echt herstellen? Je gaat je beter voelen dan je werkelijk bent..

tegenwoordig drink ik geen wijn meer (oke, Okee, afgelopen vrijdag een fles achterover gegooid, maar dan ook 2 dagen last van gehad). Maar over het algemeen niks meer. Puur om mijn grenzen goed te kunnen blijven voelen.

😁 Heel herkenbaar. Ik was de eerste die een fles wijn bestelde met Koningsdag..en ja, reuze gezellig, maar vraag mij niet hoe de volgende dag was. Maar toch blij dat ik gegaan ben.

En Koffie? Vanochtend merkte ik het weer duidelijk. Niet voor niets dronk ik sloten koffie voordat ik inklapte, want anders ging ik door mijn hoeven. Als ik nu 1 kopje drink in de ochtend, puur uit gewoonte, dan voel ik letterlijk de kick die het geeft.
Maw is.het wel handig om nog überhaupt koffie te drinken als je juist je vermoeidheid eruit moet laten komen...(retorische vraag eigenlijk).

Verder nog tips of tricks? Ik voelij geregeld ineens intens moe. Ga jij in zo'n geval gelijk proberen te slapen of doe/deed je dat in een schema? Dus bijv alleen tussen 12:00 en 15:00? Op dit gebied zijn er zoveel tegensteijde verhalen.

Cheers

Ook zo lastig hè. Er zijn zoveel tips en tricks wat betreft herstellen.

Ik kan namelijk moeilijk inslapen. Daarom slaap ik vooral in de nacht 10/11 uur. En wordt ik uitgeslapen wakker + hoef ik overdag niet meer te slapen. Ik deed het eerder nog wel eens overdag na een inspannende activiteit.

Ik heb regelmatig dat ik me ineens moe voel. Daar ben ik altijd blij mee haha. Omdat ik dan zoiets heb van, oh gelukkig, ik zit niet in mijn reserve energie en adrealine. Dus ik verwelkom het soort van, luister erna.

Het gaat nu zoveel beter. Ik moest door een periode waar ik bij elke klacht op de rem ging, wat niet altijd leuk was in het kader van gezelligheid. Maar echt dat 3 maanden volgehouden, en nu voel ik me stukken beter… dat kan ik echt iedereen aanraden. NIET doorgaan. En even denken, oh toch even een grens over voor gezelligheid/werk/omdat de ander zo leuk is. Dat voelt voor mij een beetje als de sleutel tot herstel. Maar ik kan me voorstellen dat dat voor iedereen anders is (:

Succes! Hoelang zit jij er nu eigenlijk in?

Hi Madeliefje, hoelang ik er in zit? Poeh...ik heb te maken gehad met een getraumatiseerde vader die aan mij hing vanaf mijn 14e. Op mijn 22e stortte ik voor het eerst in, later nog een keer toen ik 34 was en nog een keer na zijn overlijden (nu dus). Omdat ik gewend was dat de ellende maar door bleef gaan, kon ik nooit volledig uitrusten...nu dus wel, maar ik moet daar moet ik aan wennen. Ik ben er dus nooit echt uit geweest.

Dus hoelang..als ik de laatste keer reken, dan 3 maanden, waarbij ik sinds deze week pas echt volledige rust neem. Voel mij werkelijk gesloopt. Net wakker en nu alweer zin in mijn siësta.

Gegroet,
Frank

Nog even een vraag: Hoe was jouw dagindeling in de beginfase? Mijn vriendin was ooit burnout en sliep de eerste 3 weken continue en heel lang. Ik kan dat helaas nog niet. Dus s'avonds/s'nachts 6 a 7 uur en 1 a 2 uur overdag. Maar was jij nog actief in de zin van iedere dag wandelen of huishouden doen?

Heftig zeg! Wat ontzettend fijn dat je nu dus wel echt tot rust komt..
je ziet dat vaker, de eerste 3 maanden nog deels adrealine, en na 3 maand komt de moeheid naar boven.
Je gaat nu echt de stijgende lijn in. Rust = herstel.

Ja, eerste weken was ik nog actief met het huishouden. Eigenlijk om mezelf te bewijzen, zie je wel! Zo burn out Ben ik nog niet. Dit kan ik nog.
Ik heb moeten leren: vandaag ben ik vrij.
Ik hoef niets. Echt niets.
Dus dat was op een gegeven moment mijn dagindeling ook (:
Dus Niks. Alleen lezen. Toen wandelde ik ook echt niet dagelijks. Achteraf gezien was dat misschien wel beter.

Ook kon ik in het begin goed en veel slapen. Sliep heel onrustig. Qua totaaluren uiteindelijk wel veel. Om 12 uur werd ik meestal pas echt wakker. Tegenwoordig ook nog om 11 uur hoor. Slaap meestal pas om 00.00. En pas sinds 2 week denk ik, slaap ik echt door.

Ik denk dat voor iedereen het herstel nog weer anders is

Ook voor mij is het altijd nog zoeken hoor. Zoals vandaag, het is lekker weer. Mijn lichaam zegt, je bent moe. Lege normale batterij. Toch kan ik het niet laten om even naar familie te gaan om in de zon te zitten.
Nu ben ik wel zo ver dat ik er geen grote terugval meer van krijg, maar het blijft een zwakte van mij

Hi Madeliefje, echt heel herkenbaar wat je schrijft..alleen die lange uren slapen kan ik nog niet. Het is verdeeld over een dag dus 6 tot 8 nachtrust en ongeveer 1 a 2 uur op een dag.

Ik merk wel dat sinds ik daar aan toegeef, ik barstende hoofdpijn krijg. Ook het letterlijk niets doen, is iets wat ik nog moet leren...alsnog stofzuigen, vaat uitruimen, stukje rijden op mijn e-bike (hoef je niet te trappen ;-) Maar ik merk wel dat ik weer de neiging had om gelijk een flink stuk te gaan rijden, maar mijzelf direct tot de orde riep. Zo van...het was genoeg zo. Voor de rest in de tuin gelegen....prima weertje voor. Ik sta pas echt in de beginfase, want iedere week besef ik mij dat niets doen ook echt niets moet zijn.

Mei wordt voor mij de maand waarin ik echt het minimale ga doen en vooral veel ga bijslapen. Daarna ga ik kijken wat het mij heeft opgeleverd en wil ik rustig aan wat gaan ondernemen, maar wel erg beperkt. Even een blokje om met de hond is nu niet haalbaar. We hebben vakantieplannen om ik Augustus met de auto naar de Cote d'Azur te gaan...maar ik weet nog niet of dat mij lukt. Mijn vriendin vindt dat uiteraard niet leuk, maar is 'gelukkig' zelf ooit ook burnout geweest, waardoor ze weet hoe je je kunt voelen. Papa gaat dus misschien niet mee. Onze kinderen begrijpen het allemaal heel goed en zijn wat dat betreft echt een steun.

Vanaf vandaag ben ik ook gestopt met koffie drinken. Ik leefde al jaren op caffeïne. Nu ik het laat staan merk ik het effect. De onderliggende vermoeidheid komt nu volledig naar boven. Het is goed zo.

Groetjes,
Frank

Bizar hè wat er loskomt met rust. Ik vond het soms ook wel eng ofzo. Je lichaam geeft zulke rare signalen.
Wat goed dat je bent gestopt met koffiedrinken.

Ik moest nog denken aan het volgende voorbeeld. Mij heeft het geholpen om goed voor mezelf te zorgen.

Ruiter en het paard

Ruiter = je wil en doorzettingsvermogen
Paard = je gevoel

Je moet leren om te communiceren tussen de ruiter en het paard.
Misschien wil je ruiter wel veel. Nog even die activiteit en dit en dat. Maar als je het goed wil verzorgen heeft het juist liefde en aandacht nodig. Kijk naar het gevoel. Kan bijv de activiteit eigenlijk wel? Voelt het goed?
En na een intensieve activiteit, waar misschien vooral de ruiter ervoor heeft gezorgd dat het paard doorliep, moet het paard rusten. Zeker een paar dagen na zo’n wedstrijd, om uiteindelijk weer te kunnen presteren.

Klopt helemaal. Ik draaf maar door en wil nog van alle, omdat ik talloze voorbeelden heb van projecten die ik zelf heb opgezet en dat voor grote modemerken en ook nog internationaal. Ik genoot er echter niet van, want het volgende project stond dan al voor de deur. Als mijn gezin op het strand lag, moest papa weer ergens inloggen om te werken. De uitdaging vond ik leuk, maar het plezier ontbrak.

Ja, met de burn out moet je toch ineens weer uitvinden wat rust is. Goed voor jezelf zorgen. Gezin en jezelf op 1.

Succes met deze leuke zoektocht (;

Grappig dat je het leuk noemt, want zo sta ik er ook tegenover. Het is een harde leerschool, maar veel ex-burnouters hebben het er ook over dat ze zich beter en meer in balans voelen dan ze zich ooit voelde voor de burnout.

Voor sommigen betekende het dat ze volledig veranderde. Eigenlijk herontdek je jezelf. Ik merk dat ik gedurende de afgelopen maanden steeds meer strepen ben gaan zetten door wat ik wel of niet wil. Dit geeft rust, maar vooral inzicht in wat je daadwerkelijk wilt met je leven. Een aantal relaties van mij waren ooit de it ingestapt toen het zo goed verdiende (Oracle en zo), allemaal zijn ze tegen de muur aangelopen en zich gaan herbezinnen.