Voor het eerst een zware depressie, ben 62

Weinig informatie Marjan.

Hai

Het is ook overweldigend om voor het eerst een depressie mee te maken. Jouw woorden doen mij denken aan hoe ik mijzelf vroeger gevoeld heb.
Het lijkt voor altijd zo te zijn hoe je je voelt.
Maar dat is niet zo, gelukkig.

De wachttijd is erg lang op het moment.
Heeft de huisarts je alvast medicatie voorgeschreven?
Online kan je heel veel tips vinden waar je je wellicht intussen tijd wat beter door gaat voelen.
Zorg voor regelmaat, gezond normaal eten, probeer iets te vinden waar je mischien nog iets van vreugde door voelt? Praten met een vriendin, familielid...
Jezelf afzonderen voelt misschien fijner, maar helpt niet, in tegen deel.
Wens je veel sterkte!

Hallo Marjan, ik weet precies waar je het over hebt, want ik maak het zelf mee, al 23 jaar door medicatie. Mijn vraag is hoe ben je in zo zware depressie gekomen? Het heeft ook een oorzaak, en soms niet. Hoop dat je gauw hulp krijgt. Depressie is een hel! Wens je heel veel sterkte

Hoe ik in mijn depressie kwam, na het overlijden van een dierbare.

Het is een accute depressie. Inmiddels 15x bij psycholoog geweest, al die praatsessies, ik weet niet, mij helpt het niet. Nu ophaar aanraden AD gaan slikken, zit nu bijna op 6 weken, ook niet echt een succes, on gek van te worden dit, pfff.

Beste, AD werkt pas goed na enkele weken. Indien niet ga dan terug naar je huisarts en probeer een andere AD. Elk lichaam is anders. Je zit ook in een rouwproces en na 6 weken kan dit niet verwerkt zijn. Hiervoor is tijd nodig. Iedereen rouwt anders. Ikzelf verloor mijn moeder begin dit jaar en ben ook in een depressie beland. Je bent zeker niet alleen

Ben gestopt met de medicatie na 5 mnd , werkte niet, spycholoog ook niet, zit het wel uit, hoop dat het ooit over gaat.

Ben je nog op dit forum.hoe gaat het nu met jou??

Anoniem, wat zal ik zeggen, eigenlijk weet ik het niet precies. Ik ga doir, alleen niet zo als vroeger. Mijn plezier is gewoon weg, geniet nergens meer van, niets is echt leuk meer.
Wou dat het anders was, maar helaas.

Dat is verschrikkelijk zeg.ik zie dat je nu 1jaar en 3maand verder bent.
Die je dit nog volledig zonder medicatie?

Het is niet meer zo dat ik niets meer kan, dat verlamde gevoel is weg.
Ik ben niet eenzaam of zo, maar voel me toch alleen. Heb een partner, kinderen en kleinkinderen alles in de directie buurt, heel goede band mee. Ik werk, ik doe veel leuke dingen, alleen ik voel het niet meer.


Slik geen medicatie meer hoor, er veranderde niets mee.