Kun je genezen?

Het komt goed. Ik ken mensen die er volledig vanaf zijn gekomen, ook met exact dezelfde klachten (veel angsten, uitgeput, radeloos, aan huis gebonden, etc.).
Zie het als een proces waar je doorheen moét om te kunnen veranderen. Je gaat jezelf hervinden, maar dat gaat niet vanzelf. Wat ik als tips kreeg zijn: heel veel rust en slapen, oude patronen doorbreken, loslaten, resetten (nieuwe zienswijzen), etc.

Mijn leven is voor een groot gedeelte niet gegaan zoals ik wilde, vanwege een ouder met problemen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mijn leven totaal opnieuw moet resetten en het had talloze bijeffecten gekregen (o.a.verbindingsangst). Ook ging ik altijd wat doen..continue maar bezig voor afleiding. Dronk veel te veel, wilde liever alleen zijn, etc. etc.

Ook ik heb last van angstgevoelens, maar begrijp dat dit er nou eenmaal bij hoort. Het is chaos in je hoofd en je moet aan de slag om het te resetten. Volg vooral je gevoel, hoe raar en tegenstrijdig het ook is wat je doet. Het heeft je inzicht en daar is de burnout periode voor bedoeld. Een zoektocht naar jezelf.

Ja hoor, als ik het verschil bij nu zie van 1 jaar geleden en nu is enorm, heb wel een kleine terugval door domme keuze (zie verhaal hier boven) maar het gaat wel veel beter.

Angst is veel minder, kan beter tegen drukte, sliep terug goed,.. het gaat traag maar het gaat beter gaan. Ik kan je enkel 1 tip geven, verander niet teveel in je leven als je hierin zit.

Grote veranderingen zijn inderdaad te heftig, dus kleine stapjes, klein denken en doen. Kijk naar je dagelijkse patronen, veel dingen doe je automatisch, terwijl je niet beseft dat dit de oorzaken zijn van de situatie waarin je terecht bent gekomen. Kijk dus naar kleine aanpassingen en veranderingen. Van wat je eet en drinkt tot hoe je je dag indeelt en communiceert met anderen. Klinkt raar, maar ik heb mij moeten leren openstellen voor anderen. Ik was door omstandigheden mij steeds meer gaan afsluiten. Ik had dat niet eens door, maar ben mij steeds meer gaan beseffen wat liefde, genegenheid en het inzien van waarden allemaal voor effect heeft op je emotie en gevoel van geluk.

Dat merk ik ook wel, ik kan momenteel niet tegen veranderingen, maar hoe kan ik dan ander werk gaan opnemen als ik telkens die zware angst voor het onbekende ga voelen?

Mijn enige hoop is dat ik misschien voorlopig terug bij mijn oude werkgever terecht kan, anders zie ik het somber in..

Ik ben geen specialist, maar hooguit een ervaringsdeskundige. Door mijn opvoeding heb ik ongemerkt bindingsangst ontwikkeld. Dit houdt in dat ik juist nooit ergens vast aan wil zitten. Dit uit zich in alles. Dus niet alleen in mijn relatie (gaat nu aanzienlijk beter), maar ook qua werk. Als ik ergens ging werken, dan was ik al snel uitgekeken. Ik wilde juist steeds weg. Het tegenovergestelde is verlatingsangst. Dus precies het tegenovergestelde. Het kan dus zijn dat dit ook speelt in relatie tot je werk. Op youtube heb je veel Nederlandstalige video's die dit perfect uitleggen.

En ga uitzoeken waarom je eerst zo graag weg wilde. Kan je veel gaan opleveren qua inzicht.

Maar nogmaals...ik ben geen therapeut.

Succes

Ik ben ervan overtuigd dat het goed kan komen. Mijn dieptepunt qua angst en paniek was in oktober en het gaat nu echt al stukken beter met me. Een actieve aanpak helpt (mindfulness, yoga, schrijven, wandelen, creatief bezig zijn en in mijn geval ook medicatie en therapie) maar het heeft vooral gewoon heel veel tijd nodig. En dat is super frustrerend. Het is ook mega moeilijk om hoop te houden als je je zo slecht voelt. Maar echt: het kan zeker goedkomen!

Alles komt altijd goed, tenzij je ongeneeslijk ziek bent. Het leven is gewoon te druk momenteel en er worden veel te veel verplichtingen opgelegd door de maatschappij, wij mensen zijn niet gemaakt voor altijd maar te moeten en druk druk druk te ervaren, vandaar dat tegenwoordig zoveel mensen bezwijken hieraan. Kijk maar eens hoeveel mensen kalmeringsmiddelen, AD en slaappillen nemen, 1 persoon op 8? Hoe zou dit komen.... Wij als mens zijn nog altijd dezelfde persoon als 1000 jaar geleden, echter is de maatschappij enorm veranderd waardoor veel mensen niet meer kunnen volgen.

Even iets heel anders dat wellicht hier niet meteen thuishoort, maar ben toch benieuwd of er mensen zijn met soortgelijke ervaringen.

Ik ben al bijna 1.5 jaar burnout en moest van de huisarts Pantoprazol gaan slikken voor mijn maagklachten. Toen las ik recent een verhaal over iemand die in dezelfde situatie zat en gestopt was met Pantoprazol en zich plots veel beter ging voelen. Ik ging op onderzoek uit naar Pantoprazol en las de ervaringen van andere mensen en vooral de enorme lijst aan bijwerkingen. Vooral van bijwerkingen zoals depressie, paniekaanvallen, onrustig gevoel, kortademig schrok ik van. Precies dat wat je ook voelt als je burn-out bent. Daarnaast maag- en darmklachten. Dus mijn conclusie was stoppen met die troep. Je probeert immers alles om eruit te komen.

Nu las ik ook over dat de bijwerkingen/klachten erger worden als je stopt en dat dit na een paar weken tot soms zelfs twee/drie maanden langzaam afneemt.

Zijn er mensen die ervaring hebben met pantoprazol en hier ook mee gestopt zijn ? Ben benieuwd, denk namelijk dat veel mensen hier dit ook slikken of een vergelijkbaar medicijn.

Is iemand bekend met de wimhof methode koude douches ademhaling en intermetting fasting. Bij b.o