Ik zwijg en onderga

Klinkt jammer genoeg heel bekend voor me.
Sinds 4 weken is mijn liefdevolle en charmante man verandert in een onherkenbaar persoon. Sinds mijn 17 de ben ik samen met hem, op mijn 19de getrouwd. We hebben samen twee dochters en hebben al wat diepe waters samen doorstaan.
Nu opeens heeft hij chaos in zijn hoofd. Gaf een burn-out aan maar sinds enkele dagen liet hij MLC vallen. Eerst twijfelde hij niet aan ons, nu zijn zijn emoties afgezwakt.
De ene moment zoekt hij toch benadering en seks en het andere moment kan er geen kus of lach af.
Continue op de GSM, zelf geeft hij aan dat hij aan het werk is, en dan plots ineens terwijl ik dacht dat hij op het werk was, bleek hij verlof te hebben genomen.
Zelf geeft hij aan dat hij tijd en ruimte nodig heeft en niets verkeerds doet.
Maar als ik dit lees, vraag ik me af of ik niet naïef ben.
Wordt het uiteindelijk niet altijd een onvermijdelijke echtscheiding?
Ga ik mijn jaren opofferen om te wachten.
Moet ik al die tijd leven zonder enige liefde of affectie? Om dan aan de kant gezet te worden. Hoe kan je iemand die je zoveel jaren graag hebt gezien ineens niets meer voor je betekenen. Ik kan daar niet goed bij.

Kopie van mijn leven. Veel moed. Het kwam nimeer goed mijn man werd een vreemde nu echtscheiding

Leven zonder liefde zonder aandacht zonder affectie. Huid honger.....ik kende het allemaal maar ik zweeg. Met weinig tot niks content. Maar er was niks. Geen aandacht geen compliment geen cadeautje met verjaardagen er was niks.... toch had ik mijn man lief. Dan kwam er nog het bedrog bij en een onmenselijke vernedering en behandeling. 1 goede raad mevrouw. Kies om te leven . Kies voor jezelf. Ik was alles kwijt. Mijn vrouw zijn op het laatste zelfs mijn menszijn. Er was niks waardigs meer geen respect geen liefde geen menselijkheid. Mijn ziel was moe...nu 1 jaar later besef ik waarom.

Beste Dina,

Naar aanleiding van jouw reactie op mijn verhaal (30) jouw verhaal gelezen.
Hartverscheurend moet het zijn om na zo een goed en lang huwelijk met een vreemde van doen te hebben.
De vermijdende blikken, de chaos en onrust in het hoofd van de ander. Het egocentrisme en het vervreemde gedrag herken ik al te goed.
Hier kan je niet tegenop vechten, vreselijk spijtig dat het tot een echtscheiding is gekomen, maar als je je eigenwaarde verliest en er zelf aan kapot gaat is dat geen leven meer, heel moedig en goed van dat je voor jezelf hebt gekozen, heel veel sterkte en kracht!

Beste Dina,

Naar aanleiding van jouw reactie op mijn verhaal (30) jouw verhaal gelezen.
Hartverscheurend moet het zijn om na zo een goed en lang huwelijk met een vreemde van doen te hebben.
De vermijdende blikken, de chaos en onrust in het hoofd van de ander. Het egocentrisme en het vervreemde gedrag herken ik al te goed.
Hier kan je niet tegenop vechten, vreselijk spijtig dat het tot een echtscheiding is gekomen, maar als je je eigenwaarde verliest en er zelf aan kapot gaat is dat geen leven meer, heel moedig en goed van dat je voor jezelf hebt gekozen, heel veel sterkte en kracht!

Lieve lener.

Nee je bent machteloos. Tegen slechtheid kan je niet tegen op. Ze worden vreemden kapot opgemaakt....je moet ze lossen. Andere wereld waar je zelfs niet wil bijhoren. Kies voor jezelf je hebt maaf 1 leven en laat ghn gaan voorgoed. Koester de mooie momenten.

Ik ben gelukkig mijn wereld ging open.