Hallo allemaal! Ik schrijf dit bericht voor iedereen die momenteel overspannen is of een burnout heeft. Ik weet hoe je je voelt, geef de moed niet op. Je gaat niet dood!
In Oktober 2022 werd ik verrast door darmproblemen die werder veroorzaakt (bleek later) door stress. Deze stress werd veroorzaakt doordat ik 'snachts niet kon slapen als mijn dochter wakker was. Ik werd dan enorm gefrustreerd. Verder had ik veel drukte op het werk omdat ik te veel ja zei tegen klussen en daardoor te veel tegelijk deed.
In aanloop naar het fatale moment voelde ik mij opgejaagd, moe, ik had het gevoel geen moment rust te krijgen, en was erg streng voor mezelf want ik wilde een goede vader zijn en wilde op mijn werk steeds meer doen. Het slaaptekort hoopte zich op, maar ik had niet door hoe moe ik was. Toen kwam het moment dat het niet meer ging....
Ik had zeer veel moeite met mijn ontlasting en kon een week niet poepen. Toen dit los kwam was het ongelofelijk pijnlijk in mijn darmen en ik kreeg een week lang de vreslijkste diarree. In diezelfde week kreeg ik de ergste hoofdpijn die je maar kan bedenken. Daarna begon het feest pas echt, ik kreeg paniekaanvallen, hartkloppingen en hyperventilatie aanvallen. Dit voelde alsof ik dood ging. In deze periode, die ongeveer 6/7 weken duurde, kon ik alleen maar krom lopen als een oude man, was ik kort ademig, en had ik een hele hoge hartslag ook in bed als ik wou slapen. Verder had ik pijn in heel mijn lichaam. Ik raakte het vertrouwen in mijn lichaam voor een groot gedeelte kwijt. Ieder griepje dat heerste had ik erger dan iedereen om me heen. Ook was ik vaak misselijk en moest ik overgeven.
Wat nu komt is heel belangrijk: Ik was zeer emotioneel. Ik ben er achter gekomen dat dit kwam doordat ik allerlei onverwerkt oud zeer in mijn systeem had. De burnout die ik had zie ik nu als een periode waarin ik door de angst en verdriet heen moest die ik tot dan toe niet aan wilde gaan. Dit was zeer pijnlijk, het was hyperventileren, zweten en trillen van angst en heel veel huilen om allerlei dingen waarvan ik niet wist dat ik er emoties van in mijn systeem had. Voor de burnout voelde ik mij in het vaderschap heel opgejaagd en onrustig. Na de burnout is dit niet meer zo en voel ik meer liefde voor mijn dochter. Het is belangrijk om tijdens de burnout alle emoties die je voelt, ook te uiten en het niet op te kroppen. Voor mij was de drijfveer om een goede vader te willen zijn genoeg om me door deze vreselijke periode heen te helpen. Ik heb enorm gejankt omdat ik er niet voor mijn vrouw en dochter kon zijn. Ik geloof in God en dat hij er altijd voor je is. Dit hielp me ook om de moed niet op te geven. Jezelf kwetsbaar opstellen, ook tegenover jezelf is in zo'n situatie je kracht.
Zelf heb ik de eerste weken af en toe een slaappilletje of kalmeringspilletje gehad. Mijn advies zou zijn om zo min mogelijk hiervan te gebruiken, alleen als je het echt nodig hebt. En ga op vaste tijden naar bed, ook als je niet kan slapen. Ik heb heel veel nachten naar het plafond gestaard. Accepteer dan de situatie en straf jezelf niet dat je niet kan slapen. Naarmate je dan verder in je proces komt, slaap je steeds beter. Het heeft mij ook erg geholpen om mensen te kunnen bellen die het zelfde al hadden doorgemaakt, als ik het nodig had.
Ik hoop dat je er iets aan gehad hebt! hou je taai ;)
In Oktober 2022 werd ik verrast door darmproblemen die werder veroorzaakt (bleek later) door stress. Deze stress werd veroorzaakt doordat ik 'snachts niet kon slapen als mijn dochter wakker was. Ik werd dan enorm gefrustreerd. Verder had ik veel drukte op het werk omdat ik te veel ja zei tegen klussen en daardoor te veel tegelijk deed.
In aanloop naar het fatale moment voelde ik mij opgejaagd, moe, ik had het gevoel geen moment rust te krijgen, en was erg streng voor mezelf want ik wilde een goede vader zijn en wilde op mijn werk steeds meer doen. Het slaaptekort hoopte zich op, maar ik had niet door hoe moe ik was. Toen kwam het moment dat het niet meer ging....
Ik had zeer veel moeite met mijn ontlasting en kon een week niet poepen. Toen dit los kwam was het ongelofelijk pijnlijk in mijn darmen en ik kreeg een week lang de vreslijkste diarree. In diezelfde week kreeg ik de ergste hoofdpijn die je maar kan bedenken. Daarna begon het feest pas echt, ik kreeg paniekaanvallen, hartkloppingen en hyperventilatie aanvallen. Dit voelde alsof ik dood ging. In deze periode, die ongeveer 6/7 weken duurde, kon ik alleen maar krom lopen als een oude man, was ik kort ademig, en had ik een hele hoge hartslag ook in bed als ik wou slapen. Verder had ik pijn in heel mijn lichaam. Ik raakte het vertrouwen in mijn lichaam voor een groot gedeelte kwijt. Ieder griepje dat heerste had ik erger dan iedereen om me heen. Ook was ik vaak misselijk en moest ik overgeven.
Wat nu komt is heel belangrijk: Ik was zeer emotioneel. Ik ben er achter gekomen dat dit kwam doordat ik allerlei onverwerkt oud zeer in mijn systeem had. De burnout die ik had zie ik nu als een periode waarin ik door de angst en verdriet heen moest die ik tot dan toe niet aan wilde gaan. Dit was zeer pijnlijk, het was hyperventileren, zweten en trillen van angst en heel veel huilen om allerlei dingen waarvan ik niet wist dat ik er emoties van in mijn systeem had. Voor de burnout voelde ik mij in het vaderschap heel opgejaagd en onrustig. Na de burnout is dit niet meer zo en voel ik meer liefde voor mijn dochter. Het is belangrijk om tijdens de burnout alle emoties die je voelt, ook te uiten en het niet op te kroppen. Voor mij was de drijfveer om een goede vader te willen zijn genoeg om me door deze vreselijke periode heen te helpen. Ik heb enorm gejankt omdat ik er niet voor mijn vrouw en dochter kon zijn. Ik geloof in God en dat hij er altijd voor je is. Dit hielp me ook om de moed niet op te geven. Jezelf kwetsbaar opstellen, ook tegenover jezelf is in zo'n situatie je kracht.
Zelf heb ik de eerste weken af en toe een slaappilletje of kalmeringspilletje gehad. Mijn advies zou zijn om zo min mogelijk hiervan te gebruiken, alleen als je het echt nodig hebt. En ga op vaste tijden naar bed, ook als je niet kan slapen. Ik heb heel veel nachten naar het plafond gestaard. Accepteer dan de situatie en straf jezelf niet dat je niet kan slapen. Naarmate je dan verder in je proces komt, slaap je steeds beter. Het heeft mij ook erg geholpen om mensen te kunnen bellen die het zelfde al hadden doorgemaakt, als ik het nodig had.
Ik hoop dat je er iets aan gehad hebt! hou je taai ;)
Ruben
14-05-2023
