Beste Allen,
Hier even een vraag. Momenteel al zo’n anderhalf jaar bezig met herstel. In het begin alle klassieke klachten gehad die er maar te noemen zijn, uitputting, niet kunnen lopen, concentratie/geheugen problemen, zelfs een tijdje depersonalisatie, paniekaanvallen, gekke lichamelijke klachten, niett egen prikkels kunnen etc.
Het herstel ging langzaam met ups en downs, maar uiteindelijk weer vrijwilligerswerk gaan doen en een werkfit traject gestart. In de tussentijd ook medicatie afgebouwd AD (wat overigens ook een hel was). Nu heb ik sinds 3/4 weken een flinke terugval. Wat heet: ik had wel weer wat vage hoofdpijn en hersenmist, maar niet dusdanig dat ik dacht er is iets mis ofzo. Ik dacht ik ben aan het opbouwen, ik moet wennen, het zal er wel bijhoren.
Ik had op een vrijdag een voor mijn doen eigenlijk te lange dag gepland, maar ik dacht we kijken even hoe het valt. Heb toch al wel wat reserves opgebouwd lijkt me in de tussentijd (vrijwilligerswerk, AD afbouw, allemaal geen extreme terugvallen ofzo)
Nou kwam ik terug op die vrijdag en voelde al wel dat ik in mijn reserves zat, last van mijn benen enz maar ik dacht laat ik gewoon gaan slapen en we zien wel. Ik schrok er wel van, maar nog geen man overboord. Nou was mijn dochter ook nog de week erop jarig en ik had wat dingen gepland die ik nie kon afzeggen, dus ik dacht ik pak mijn rust tussendoor. Maar hoe langer de weken vorderde hoe erger het eigenlijk werd. En nu ben ik op een punt beland dat letterlijk alles teveel is, ik ben extreem vermoeid vooral. Ik heb verder wel wat lichamelijke klachten, maar voornamelijk extreem vermoeid, wordt soms ineens niet lekker alsof ik in elkaar zak enz. Wandelen is soms al teveel.
Ik doe nu dus echt heel weinig op een dag (korte wandeling, af en toe een gesprek, telefoontje, lezen, maar veel liggen) en heb een ergotherapeut ingeschakeld. Ik vind het vreemd dat ik in korte tijd (paar weken) ineens van vrij goed naar super slecht gegaan ben. Zelfs een wandeling van 5 minuten kost al teveel energie.
Iemand die dit herkent of tips heeft voor me? Ik vind het nogal een groot contrast, terwijl ik daarvoor af en toe wat terugvallen had, ook al met spanningsopbouw bezig was enz maar bij lange na niet zo extreem als nu. Het voelt soms alsof ik nog verder weg ben dan in het begin van mijn burn out.
Groetjes Yoeri
Hier even een vraag. Momenteel al zo’n anderhalf jaar bezig met herstel. In het begin alle klassieke klachten gehad die er maar te noemen zijn, uitputting, niet kunnen lopen, concentratie/geheugen problemen, zelfs een tijdje depersonalisatie, paniekaanvallen, gekke lichamelijke klachten, niett egen prikkels kunnen etc.
Het herstel ging langzaam met ups en downs, maar uiteindelijk weer vrijwilligerswerk gaan doen en een werkfit traject gestart. In de tussentijd ook medicatie afgebouwd AD (wat overigens ook een hel was). Nu heb ik sinds 3/4 weken een flinke terugval. Wat heet: ik had wel weer wat vage hoofdpijn en hersenmist, maar niet dusdanig dat ik dacht er is iets mis ofzo. Ik dacht ik ben aan het opbouwen, ik moet wennen, het zal er wel bijhoren.
Ik had op een vrijdag een voor mijn doen eigenlijk te lange dag gepland, maar ik dacht we kijken even hoe het valt. Heb toch al wel wat reserves opgebouwd lijkt me in de tussentijd (vrijwilligerswerk, AD afbouw, allemaal geen extreme terugvallen ofzo)
Nou kwam ik terug op die vrijdag en voelde al wel dat ik in mijn reserves zat, last van mijn benen enz maar ik dacht laat ik gewoon gaan slapen en we zien wel. Ik schrok er wel van, maar nog geen man overboord. Nou was mijn dochter ook nog de week erop jarig en ik had wat dingen gepland die ik nie kon afzeggen, dus ik dacht ik pak mijn rust tussendoor. Maar hoe langer de weken vorderde hoe erger het eigenlijk werd. En nu ben ik op een punt beland dat letterlijk alles teveel is, ik ben extreem vermoeid vooral. Ik heb verder wel wat lichamelijke klachten, maar voornamelijk extreem vermoeid, wordt soms ineens niet lekker alsof ik in elkaar zak enz. Wandelen is soms al teveel.
Ik doe nu dus echt heel weinig op een dag (korte wandeling, af en toe een gesprek, telefoontje, lezen, maar veel liggen) en heb een ergotherapeut ingeschakeld. Ik vind het vreemd dat ik in korte tijd (paar weken) ineens van vrij goed naar super slecht gegaan ben. Zelfs een wandeling van 5 minuten kost al teveel energie.
Iemand die dit herkent of tips heeft voor me? Ik vind het nogal een groot contrast, terwijl ik daarvoor af en toe wat terugvallen had, ook al met spanningsopbouw bezig was enz maar bij lange na niet zo extreem als nu. Het voelt soms alsof ik nog verder weg ben dan in het begin van mijn burn out.
Groetjes Yoeri
Yoeri
08-06-2023
