Moet ik juist kiezen voor de rust?

Hallo Allard,

Ik herken veel van je klachten. Bij mij is de diagnose officeel nooit vast gesteld, maar ik had alle symptomen die bij een burn out horen. Als ik je verhaal zo zie dan heb je vooral last van angsten die niet echt gerelateerd zijn aan lichamelijke klachten maar aan iets anders? Zelf had ik ook heel veel last van angsten, maar die waren allemaal gerelateerd aan mijn heftige klachten zoals hartkloppingen, hyperventilatie etc. Ook heb ik weken lang maar ene paar uur per week kunnen slapen. Toch heb ik heel weinig slaapmiddelen gebruikt, maar een paar keer als het echt niet anders kon voor mijn gevoel. Ik kon ook een paar maanden geen auto rijden en slechts een paar honderd meter lopen, veel te bang dat ik zou gaan hyperventileren. Ik denk dat het goed is dat je toch blijft proberen om te gaan fitnessen en te fietsen, want elke keer dat je ondanks de angst toch weer even hebt gefitnest is een overwinning. Maar let daarbij wel op dat je niet te veel doet. En laat de angst toe, vecht er niet tegen. Blijf goed ademen als de angst piekt. Het is de hel ik weet het. Maar de angst ervaren is hem ook kwijt raken. Dit kan best lang duren. Ik heb wel 7 weken elke dag paniekaanvallen gehad. Je moet er doorheen. Zelf heb ik ook ongelovelijk veel gejankt om allerlei zaken waarvan ik niet wist dat ik er om janken zou moeten. Dat heeft mij ook erg geholpen.

Bedankt voor je tip. Ik doe dat ook. Ik ga juist er vooral op zonnige dagen even tussenuit. Op een of andere manier is fietsen beter dan lopen. Ook fitness voelt beter. Feit is wel dat op dagen dat ik mij inspan ik er meer last van heb dan als ik niets doe. Dus inspanningen hebben duidelijk een negatieve invloed.

Het is een misconceptie dat een burnout werkgerelateerd is. Meestal is het een combinatie van factoren binnen en buiten werkcontext. Studenten of huismoeders kunnen ook burnout krijgen, het is over je grenzen gaan, niet genoeg rusten, te veel stress, ...

Klopt. Bij mij heeft het niets met werk te maken.

'Grappig' verhaal... Ik had gevraagd aan het UWV of ze mij burnout begeleiding konden geven. Jazeker, was geen probleem. Het dossier zou worden opgemaakt en een arts worden toegewezen. Afijn, na 3 weken niets gehoord te hebben, belde ik maar weer. Bleek de persoon die mijn dossier behandelde ziek thuis te zitten..burnout. Inmiddels 2 weken verder nog niets gehoord...maar dat is het ambtenarentempo denk ik..