Wat ik persoonlijk merk is dat mijn burn-out veel te maken heeft met het ontbreken van levensvreugde door externe omstandigheden. Wat ik als puber en later als volwassene aan levensdoelen had, was onmogelijk te realiseren door de familie situatie waarin ik opgroeide.
Alhoewel burnout een vergaarbak is aan overeenkomstige klachten, maar andere oorzaken, denk ik wel dat veel lotgenoten zich in de kern ongelukkig voelden al ruim voordat ze instortte. Misschien herken je dat. Qua werk en/of prive. Gelukkige mensen die in balans zijn raken niet burnout.
Wat ik de laatste weken doe is tegen de stroom ingaan. Juist dingen ondernemen, de prikkels maar over mij heen laten komen en mijn lege emmer vullen met leuke momenten. Ik merk dat dit heel veel doet met mijn humeur. Ik sta dagelijks nu anders op (lees: veel beter). Als ik telkens zou reageren op het vervelende gevoel van prikkels en die dan maar ontwijk, had ik niet gesport, niet dat leuke gesprek met die onbekende persoon gehad, niet het park in volle bloei zien staan, niet genoten van grappige gesprekken met kinderen, niet begonnen met dromen over de volgende stappen etc. Al die positieve impressies en momenten zijn goud waard en versnellen het proces om uit je dal te komen enorm. Dus zit je er al maanden in, dan is mijn advies om door je prikkels heen te gaan, omdat je uiteindelijk gaat wennen en je geluksgevoel daarmee een boost zal gaan krijgen. Pittig is het zeker, maar van op de bank liggen en naar buiten staren is nog nooit iemand gelukkig geworden.
Alhoewel burnout een vergaarbak is aan overeenkomstige klachten, maar andere oorzaken, denk ik wel dat veel lotgenoten zich in de kern ongelukkig voelden al ruim voordat ze instortte. Misschien herken je dat. Qua werk en/of prive. Gelukkige mensen die in balans zijn raken niet burnout.
Wat ik de laatste weken doe is tegen de stroom ingaan. Juist dingen ondernemen, de prikkels maar over mij heen laten komen en mijn lege emmer vullen met leuke momenten. Ik merk dat dit heel veel doet met mijn humeur. Ik sta dagelijks nu anders op (lees: veel beter). Als ik telkens zou reageren op het vervelende gevoel van prikkels en die dan maar ontwijk, had ik niet gesport, niet dat leuke gesprek met die onbekende persoon gehad, niet het park in volle bloei zien staan, niet genoten van grappige gesprekken met kinderen, niet begonnen met dromen over de volgende stappen etc. Al die positieve impressies en momenten zijn goud waard en versnellen het proces om uit je dal te komen enorm. Dus zit je er al maanden in, dan is mijn advies om door je prikkels heen te gaan, omdat je uiteindelijk gaat wennen en je geluksgevoel daarmee een boost zal gaan krijgen. Pittig is het zeker, maar van op de bank liggen en naar buiten staren is nog nooit iemand gelukkig geworden.
Anoniem
23-05-2023
