Ineens is de wereld anders

Bedankt voor je inzichten! Heb ik weer veel aan. Ik denk dat dit bericht ook hoorde onder 507? Het bovenstaande topic?

Klopt..

Nog een (lekkere) tip.
Pure chocolade eten helpt echt. Heeft een kalmerende werking én zorgt voor een opgewekt gevoel. Ik neem het dagelijks (minstens 70% puur nemen).

En nogmaals...bewegen, naar buiten, rusten, goed eten, lullige spelletjes spelen (uno, 4 op een rij, etc). Ochtend uitstapje en middag uitstapje, maar echt alleen als je voelt dat je het fysiek kunt en probeer mentale vermoeidheid daar niet mee te verwarren. Ik 'voel' mij vaak moe, maar begrijp inmiddels dat dit puur mentaal is. Als ik eenmaal fiets, merk ik hoe makkelijk ik het fysiek aankan. Maw telkens even experimenteren. Stilzitten en uit het raam kijken kan, maar geen mens is daarvoor gemaakt en wordt op den duur een kwelling. De komende dagen/weken wordt het erg mooi weer, dus dat werkt alleen maar motiverend. En besef dat we allemaal hier zitten met dezelfde klachten (niet dezelfde oorzaak). Dus gespannen, nerveus, angstig, paniekerig....heel normaal dus. Besef dat continue als je wat onderneemt. Het hoort er nou eenmaal bij.

Hi Madeliefje, nog eentje (als bewijs dat je door de zure appel moet). Omdat het morgen mooi weer wordt en ik graag in natuurwater zwem, ging ik net doelgericht een zwembroek kopen. Zonder dat ik het eigenlijk zelf doorhad was ik zeker al 25 minuten bezig, praatte met personeel en had mijn fiets een stuk verderop staan en ging ik nog even een andere winkel in. 1 maand geleden stond ik met een kloppend hart, half hyperventilerend in diezelfde winkel en was binnen 5 minuten weg en durfde ik mijn fiets niet eens aan de overkant van de straat te parkeren. Afijn, wat ik ermee wil zeggen...oefening baart kunst. Je moet jezelf opnieuw uitvinden en dit rustig gaan trainen.
Winkelen in 'de grote stad' staat op het programma, maar alles op z'n tijd.

En nog een ding Emily, ik ben in mijn leven 2x burnout geweest. Dit kwam door een familieproblemen waar ik 'de oplossing' voor was vanaf mijn 14e. Ik ben dus al 2x uit mijn burnout gekomen en nu is de laatste, aangezien de oorzaak nu weg is en de verwerking is begonnen. Ik weet dus precies hoe het voelt, wat je moet doen en wat helpt. Binnen zitten en rusten/slapen, Jazeker, in het begin, maar daarna begint de klus. Erg pittig, maar je moet er doorheen. Alles weer opnieuw opbouwen, je grenzen steeds wat verder verleggen en op een gegeven moment denk je...huh? Dat ik deze straat niet eens uit kon lopen een paar maanden geleden. Een 1/2 jaar later ben je nagenoeg vrij van klachten. Sporten altijd blijven doen om je 'fabriekje' goed te laten werken.

M.a.w. het is voor mij niet nieuw en je hoeft hier echt niet langer dan een 1/2 jaar in te zitten, mits je beslist dat het genoeg is en je uit je grot komt. Ik ben vandaag een stuk wezen fietsen, boodschappen
gedaan, even wezen winkelen en heb zojuist onze hond uitgelaten in het bos. Ik ben nu op, maar ik heb het wel gedaan. 1 maand geleden lag ik nog lusteloos op de bank. Morgen s'ochtends naar de tandarts, daarna wielrennen, 's middags rust/slapen en goed eten en s'avonds even een duik in de rivier. Nu al zin in.. ;-)

Komt goed, maar gaat niet vanzelf.

Goed en hoopvol om allemaal te lezen. Zit er ook al langer in, en het gaat hier ook steeds beter. Sinds een week de knop omgezet om elke dag te bewegen en meer buiten te zijn. Sindsdien voel ik me een stuk beter (: dus herken wel wat jullie zeggen

Mooi! Je zult zeker goede en slechte momenten gaan ervaren, maar zie 'de slechte' als een leermoment en neem de consequenties voor lief. Het is nou eenmaal zo. Ga daarna weer gewoon verder waar je gebleven was en begin weer met bouwen..even een klein stapje terug en daarna weer verder. Niemand leert voetballen door ernaar te kijken...je moet trainen ;-)

De voorbeelden helpen mij enorm. Vandaag weer een stapje verder reintegreren op werk. Je voorbeelden hielpen mij om inderdaad te bedenken, ja even door de zure appel. Nu nog strak van de spanning, maar het komt wel weer goed (;

Fijn om elkaar zo te kunnen helpen!

Komt echt goed... Ik ben gisteravond toch nog even wezen zwemmen in de Kromme Rijn en ben nu net terug van 1 uur racefietsen na vanochtend bij de tandarts te zijn geweest en boodschappen te hebben gedaan. Doe ik het fluitend? Nee, zeker niet, maar je moet het doorbreken en weer leren 'spelen'. Zo kom je iedere dag een stapje verder. Goed om te horen dat jij dit ook bent gaan doen, want dat is de weg naar herstel. Zie het inderdaad als die zure appel. Die spanning die je daarna voelt moet je zien als een overwinning op jezelf. Je hebt het mooi geflikt!!

Goedemorgen Madeliefje, wat ik eigenlijk wel verwachte, gebeurde vannacht. De man met hamer kwam even langs. Niet fysiek een klap, maar mentaal. Qua conditie kan ik het wel aan, maar het doorbreken van prikkels is dan het ding. Dus ik werd weer erg nerveus gespannen en angstig.. het bekende riedeltje. Dit is een duidelijk signaal dat ik te hard ga. Ik pas dan mijn schema aan, ga terug naar 25-30% en zie dat dan als 0-punt en rust weer zoveel mogelijk uit (toch mooie weer). Op die manier ben ik in 3 weken al 25-30% verbeterd en ga zo iedere keer weer langzaam een stuk omhoog. Je kunt ook thuiszitten en verwachten dat je daar helemaal hersteld om vervolgens probleemloos naar buiten te wandelen, maar zo werkt het (helaas) niet. Maar experimenteer zelf hiermee.

Een vriendin van een vriend van mij was ooit tijdens haar studententijd burnout geraakt. Perfectionisme en prestatiedrang waren haar valkuilen. Tot op de dag van vandaag (25 jaar later) blijft ze die a-relaxte, overspannen houding aannemen. Dus bij iedere prikkel kruipt ze direct haar grot weer in en verzet ze haar grenzen niet. Haar zelfvertrouwen is dan ook ver te zoeken. Bijzonder triest, maar het is maar hoe je ermee omgaat.

Wat goed dat je even een stapje terug doet!

Het blijft zoeken hè, wat goed is..
ik doe ook vandaag even rustig aan, om mijn lichaam en geest te laten herstellen van gisteren (werk).
In rust komen er vaak weer meer klachten openbaar. En dat is denk ik wel belangrijk, dan alleen maar doorgaan.
Daar heb ik eens een terugval van gehad. Juist elke keer stil staan, en jezelf checken, hoe gaat het nu echt met me, welke signalen geeft mijn lichaam..
dat helpt mij

Tsja, dat balanceren is ongelooflijk lastig. Vanaf Vrijdag krijg ik daar begeleiding in, want om het wiel zelf uit te vinden kan een eeuwigheid duren. Ik ben wel met overigens even gaan buiten kort gaan zwemmen en op een terrasje gaan zitten. Na een 1/2 uurtje was het genoeg. De rest van de dag in de tuin zitten.
Ik wil perse iedere dag met een goed gevoel in slaap vallen. Zolang je kleine geluksmomenten inbouwt sterk dat je dagelijkse gevoel.

Cheers

Ik zou dat moeten/willen weglaten..

Ach, je snapt wat ik bedoel denk ik. Ik moet niets, maar geluksmomentjes vind niemand door dagenlang op de bank te zitten. Dus moeten/willen zou je kunnen vertalen als 'na te streven dagelijks doel' ;-)

Haha ja. Goed om zo een eventuele depressie of iets anders te voorkomen. (:

Tsja, vrijheid voelen en doen wat je zelf wilt. Precies de issue waar ik al jaren mee loop. Ik had te maken met een ouder die mijn normen en waarden bepaalde. Binnen dat kader had ik mij leven (tegen mijn zin in) opgebouwd. Nu hij overleden is, heb ik eindelijk de vrijheid om te doen wat ik zelf wil, maar zit ik nu in een bepaald kader. Erg vervelend, want het heeft impact op alles in mijn opgebouwde leven. Mijn relatie, mijn gezin, mijn werk, mijn dromen, etc. Een enorme omschakeling met erg veel impact. Het verklaart heel veel emoties in mijn leven. Ik was niet eens blij toen ik ging samenwonen, onze kinderen geboren werden, wij ons huis kochten, mijn bedrijf als een tierelier liep, ik mijn eerste cabrio kocht...het deed mij allemaal niets. Het was niet het leven wat ik zelf wilde. M.a.w. een heel rare situatie, wat heel veel impact heeft op mijn rust. Ik krijg nu systeemtherapie om het hele verhaal eens goed door te nemen en terug te komen bij wie ik zelf ben en vooral waar ik zelf voor sta. Van zelfverzekerde vent, naar een hoopje ellende. Past absoluut niet bij mij, waardoor het allemaal raar aanvoelt. Maar ja, een kennis van mij heeft hetzelfde meegemaakt. Eerst terug naar de kern. Hij heeft daardoor nu alles weer op de rit, kent zijn valkuilen en weet wat hij wilt. Compleet weer in balans.

Fijn dat je zo weer gelukkig kan worden! En je er hulp bij krijgt. Sterkte en geniet van de reis (:

Wordt een flinke reis, maar eentje die veel gaat opleveren. Het vereist echter wel een compleet nieuwe mindset. Eigenlijk is de basis dat ik mijzelf altijd op de 2e plek heb gezet. Altijd het geluk van anderen op de eerste plek zetten, om vervolgens jarenlang braaf te doen wat die andere wil. Kortom, je eigen geluk op de 2e plaats. Nu ik dit steeds meer begin te herkennen, komen er ook wat 'lastige' situaties aan. Zet ik het geluk van mijn partner op de 1e plek of die van mij. Alleen zal je dan de situatie gaan krijgen dat je de andere moet uitleggen waarom je niet meer in de pas wilt lopen 'want het was toch altijd leuk'... pfff, zo geen zin in, maar het moet.