Wat doen jullie op dag 2?

Hi Madeliefje, ik las net je bericht. Wij hadden al wat gechat. Wat voor mij geldt hoeft niet voor jou te gelden, maar hier mijn reactie.

Vanochtend zat ik er helemaal doorheen. Twijfelde weer aan van alles, dacht weer dat ik het allemaal niet aankon, maar weer dacht ik 'fuck it'. M.a.w gewoon meegegaan met vrienden gaan zwemmen. De eerste 30 minuten was een hel, maar daarna sloeg het om. Wijntje erbij, leuke gesprekken en telkens bij ieder negatieve gedachte, dacht ik weer 'fuck it'. Al met al...5 uur lang genoten.

Het boeit mij niet meer hoe ik mij dan 'voel' morgen, want wederom was dit goud waard en ga ik lang nagenieten. 10 maanden is lang en niet nodig. Doorbreken, herpakken en loslaten.

Nou, om eerlijk te zijn lijkt me dat ook niet helemaal de manier.
Je lichaam schreeuwt, doe rustig aan. Je negeert het en gaat door.. dit heb ik in het begin van mijn burn out ook gedaan, maar heb daardoor een hevige terugval gehad.

Moet je niet juist leren luisteren naar je lichaam? Respect krijgen voor je grenzen?
Op die manier heb ik gevoeld en gemerkt dat mijn energie terug is gekomen.. elke keer een korte activiteit, stoppen als het lichaam wat aangeeft. En op die manier kun je best veel korte activiteiten

En ja, je moet soms even je vrienden zien, om niet neerslachtig te worden,, maar bewust over mijn grens gaan, heeft bij mij averechts gewerkt..

Waar ik nu meer mee zit. Hoe zorg ik dat ik niet in de actie stand/overlevingsmodus blijf hangen. Hoe ga ik ermee om. Hoe ervaren jullie dit ..

Hoi Anoniem,
Ik vind je visie erg verfrissend! Ik lees van niemand anders op dit forum dat ze er zo tegenaan kijken. Ik denk eigenlijk dat veel mensen zo gewend zijn geraakt om over hun grenzen te gaan, dat het nodig is om eerst te wennen aan een leven waarin je juist niet overal aan mee hoeft te doen, naartoe hoeft te gaan, niet alles af hoeft te krijgen etc. Maar zodra er een bepaald nulpunt is bereikt, kan ik me voorstellen dat voor sommige mensen jouw aanpak goed kan werken. De aandacht van je gedachtes verleggen van "kan ik dit wel, is dit wel of niet goed, hoe ga ik me morgen voelen etc" naar "ik geniet van mijn leven, zelfs al moet ik er soms een prijs voor betalen".