Ergerde mij dood aan mensen die constant ziek waren en nu zit ik hier..

Mijn passie waar ik al van jongs af aan mee bezig was werd mijn beroep. Eens uitgevallen met BO ben ik de passie volledig kwijtgeraakt, van de ene op de andere dag.
Zit nu een jaar verder en vrees dat het misschien gewoon niet meer terugkomt. Het is moeilijk om me voor te stellen dat ik iets anders kan/moet vinden..

Hi Ethias,

In welke branche was je werkzaam?

Ik heb exact hetzelfde. Ik heb de afgelopen 4 jaar 3 banen gehad. Telkens hetzelfde verhaal. Binnen 1 maand (eigenlijk sneller) had ik het al gezien. Volstrekt geen zin meer. Het enige wat ik nog wilde was kletsen met collega's en gewoon plezier hebben. De drive om nog te scoren, mij in te zetten, etc. was volstrekt verdwenen. Ik ben mijn hobbies/passies nagegaan om te 'voelen' wat ik nou echt wil. Het antwoord kwam eigenlijk vrijwel direct. Het zal een ommezwaai zijn in mijn carriere, geen kantoorbaan meer (yes!) en vooral al die zinloze uren/weken/maanden vergaderen behoren dan tot de verleden tijd. Is op zich ook niet vreemd als je, zoals jij ook heb meegemaakt, veel hebt bereikt en voor je gevoel aan je max zat te werken. Op een gegeven moment is het klaar. Iedere dag kaviaar is ook niet alles.

Ik had mij opgewerkt van magazijnnier naar manager in 13 jaar tijd, verschillende tussenfuncties ook nog gehad..
Als ik mij zo nog 30 jaar naar het werk moet gaan slepen ga ik niet volhouden denk ik...

Zal de motivatie ooit nog terugkomen?

Of misschien is 8u achter een computer zitten niks voor mij, dat kan natuurlijk ook.

Hi Ethias, Ik denk dat je het zelf al duidelijk zegt. Je bent er klaar mee. Kan toch? Dat gebeurt toch ook in relaties? Eerst hevig verliefd, trouwen, etc. en dan alsnog gaan scheiden? Totaal niet vreemd.

Ik weet niet of je alleen daar hebt gewerkt in je leven, want het is heel normaal dat je van werkgever wisselt om zo ervaring op te doen wat wel/niet bij je past. Ik heb die ervaringen wel opgedaan en het luistert veel nauwer dan je denkt. Daarnaast heb ik jarenlang een eigen bedrijf gehad, waarbij ik ongelooflijk veel vrijheid had. Dit heeft ervoor gezorgd dat banen waarbij je van 9 to 5 op kantoor moet zitten, voor mij volstrekt onvoorstelbaar zijn. Ik vind dat pure zelfkwelling. Dus als jij 8 uur achter een computer zit, vind ik dat ronduit knap, maar zeker ook begrijpelijk dat je er op een gegeven moment klaar mee bent.

De kunst is dat je al je interesses, passie, sport, sociale contacten, etc, in een blender stopt en probeert te achterhalen in welke richting ze wijzen. Sommige mensen vinden onderwijs ineens interessant, of blijken altijd heel zorgzaam te zijn geweest of zoeken juist (veel) meer spanning, of willen meer buiten zijn? Of juist meer creatief, etc. etc.

Ik vind het juist onvoorstelbaar dat mensen hun levenlang bij één bedrijf kunnen werken. Hij hebt het over 13 jaar... mijn max bij een bedrijf was 8 jaar ;-)

Ik ben nu 1 week begonnen in een ander bedrijf (ook een kantoorbaan) maar dat lijkt me nu al nix, ik heb al met een loopbaancoach gepraat maar geen uitkomst. Ben een beetje radeloos. Het werk moet niet geweldig zijn maar het moet ook niet zijn dat je iedere dag met tegenzin gaat

Ook dat heb ik exact hetzelfde gehad. Ik liep de eerste dag het bedrijfsverzamelgebouw binnen in Amsterdam, voelde mij goed, sprak even met mijn nieuwe collega (nog steeds leuk), liep het kantoor binnen. klapte mijn laptop open en dacht....daar gaan we weer...ik wil dit helemaal niet...en boem...spanning, angst en vervolgens paniek. Ik wilde daar helemaal niet zijn, dacht direct gadverdamme...gaan we weer...afijn , de dagen daarna thuis gewerkt en er kwam helemaal niets uit mijn handen. Totaal geen zin meer in. Nog 3 keer op kantoor geweest en iedere keer hetzelfde...

M.a.w. voor mij duidelijk een teken dat ik absoluut iets anders moet gaan doen. Persoonlijk ga ik iets zoeken richting sport, buiten en coaching. Wat precies laat ik nog open. Het uwv betaald de omscholingskosten. Maar hele dagen achter mijn laptop en elke keer weer mensen bellen....nee, nooit meer.

Ja idem maar ik weet ook niet wat ik anders zou willen, terug in het magazijn werken voor een piep loon zou ik ook niet meer willen (denk ik). In mijn ogen gaat 80% van de bevolking met tegenzin werken :) misschien verwacht ik er teveel van.

Er zal absoluut een heel groot gedeelte met tegenzin gaan. Zonder twijfel. Kunst is om zo dicht mogelijk bij je eigen interesse en passie te blijven. Voor mij geldt dat ik veel watersporten erg leuk vindt, graag met mensen in contact sta, mensen graag enthousiasmeert en coach en houdt van sport/activiteit. Kinderen en scholieren vind ik leuker om mee te werken dan bejaarden en of hulpbehoevenden. Zo wordt mijn lijstje met mogelijke banen steeds iets groter. Zo ga ik mogelijk als vrijwilliger helpen bij een buitenzwembad om te ervaren of het sfeertje mij aanspreekt en het werkt. Qua loon ga ik naar de helft, maar dat maakt mij werkelijk niets uit.

Ps..een gebeurtenis wat compleet los staat van het werk kan ook je interesse in of visie op het werk ineens compleet veranderen. Het overlijden van iemand, iets wat je aan het denken heeft gezet, iets in je relatie, etc. Een vriend van mij moest van zijn vader perse een universitaire studie volgen en zo hoog mogelijke cijfers halen. Die jongen ging er dus voor, pa financierde alles, zodat hij zich kon focussen op z'n werk, slaagde met meerdere cum laudes, ging werken bij een universiteit als hoogleraar, schreef enkele boeken....afijn, zijn vader overleed, en die jongen (inmiddels vader) stortte volledig in. Compleet burnout, angstaanvallen, etc. Hij wilde niets meer met zijn werk te maken hebben en is nu al 8 jaar lang huisman Zijn vrouw verdient de kost en hij doet de kinderen en gaat vaak racefietsen. M.a.w. onderschat het verleden niet mbt wat er nu met he gebeurt. Bij mij speelt het verleden namelijk ook een zeer grote rol mbt mijn werk.

Tjah, buiten dat ik vader geworden ben is er niet veel gebeurd in mijn leven, huisman spelen en je vrouw voor alles laten opdraaien is ook niet bepaald netjes in mijn ogen... ik kan me gewoon niet voorstellen dat je tot 69 jaar iedere dag al zuchten, blazend, .. naar het werk zal moeten gaan.

Klopt, dat vond ik ook direct toen ik zijn verhaal hoorde. Maar zijn Pa was vermogend, dus zij teren op zijn erfenis. Dus van zeer ambitieus is hij compleet de andere kant opgegaan.

Ik denk persoonlijk dat je misschien juist doordat je vader bent geworden vraagtekens zet bij je werk. Je zult niet de eerste zijn die van ambitieus naar 'kan het wat minder' gaat. Sterker nog, sommige bedrijven nemen juist liever jonge honden aan, dat mannen/vrouwen die al in de volgende fase zitten (dus met kinderen). Simpelweg om zij hun prioriteiten dan anders hebben. Thuis gaat voor en werk komt op de 2e plaats.

Jij bent duidelijk klaar met je baan. Ben wel benieuwd of het aan het werk ligt of bijv. de bedrijfscultuur, je collega's, een nieuwe baas of richting, etc. Mijn buurman werd burnout toen zijn werkgever (overheidorgaan) werd overgenomen door een commerciële buitenlandse partij. De targets schoten omhoog en je werd op het matje geroepen als je die niet haalde. Kortom, stress... hij werkte er al 25 jaar en nu dus moest hij zich ineens aanpassen. Hij is 4 jaar daarna met vervroegd pensioen gegaan en lanterfantert nu de hele dag.

Wat je altijd kunt doen is overwegen om iets voor jezelf op te starten. Had ik ook gedaan van 2003 tot 2018. De voordelen is dat je vogelvrij bent. Tijden zelf indeelt en goed kan verdienen, mits je een baan hebt waar je als adviseur kan optreden. Als je bijv. koerier bent, dan moet je nog steeds hard werken. Of een baan waarvan je weet dat het zeer seizoensgebonden is. Een kennis van mij heeft een ijssalon, waar hij zijn eigen ijs maakt. In de zomermaanden werkt hij zich drie slagen in de rondte. Heeft 12 man (seizoens)personeel, verdient erg veel geld in die periode en daarna gaat hij 9 maanden rusten in zijn vakantiewoning in Italië. M.a.w. hij werkt maar 25% per jaar. Niet gek toch? T'is maar hoe je het indeelt.

Ik ben al van werk veranderd, maar na 1 week lijkt het mij weer niks, misschien verwacht ik gewoon te veel van het werkend leven... vroeger ging ik liever werker dan thuis zitten.. ik denk dat ik altijd in de omgekeerde wereld geleefd heb 😉 ik kan momenteel niks bedenken waar ik eventueel plezier uit zal gaan halen.

Ik ben geen psycholoog, maar wel ervaringsdeskundig, aangezien ik niet alleen zelf, maar genoeg mensen uit mijn omgeving zoiets dergelijks hebben meegemaakt. In alle gevallen zat er 'dieper' iets wat meespeelde. Twijfelen aan je werk is niet meer dan normaal, maar het helemaal wegvallen van überhaupt alles wat met werk te maken heeft, is wat anders. Vergeet niet dat sabbaticals niet voor niets bestaan. Mensen die 'even' afstand van hun dagelijkse leven willen nemen en eruit willen. Vaak leidt dit tot het definitief stoppen bij hun werkgever, omdat men dan lang de tijd heeft om na te denken wat men wil doen en op reis vaak nieuwe ervaringen opdoen. Ook worden de meeste overstaps gemaakt na de zomervakantie, omdat mensen dan ook langer de tijd hebben om na te denken over hun toekomst. M.a.w. het is is niet meer dan normaal dat je spirit weg is. Dit betekent zeker niet dat het voorgoed weg is. Daarnaast denk ik dat je in bovenstaande reactie eigenlijk al een belangrijk deel van de reden zelf geeft. Als je hart en ziel eerst bij je werk ligt, waardeerde je je priveleven minder. Wellicht hecht je nu, door je gezin, veel meer waarde aan thuis, waardoor alles waar je ooit waarde aan hechtte ineens veel minder waard is geworden. Eigenlijk maar een goed ding, want werk heeft zeker niet de waarde van je priveleven en gezin. Heb je al een beroepskeuzetest gedaan?

Ja ook al gedaan, maar kwam ook niks uit.. als ik goed nadenk zie ik mij momenteel geen werk doen maar helaas iedereen moet werken..

Vroeger zei ik tegen de mensen, ik snap niet dat jullie niet graag gaan werken, ik zou niet weten wat ik thuis moet doen en nu lig ik snachts wakker als ik moet gaan werken en waarom... geen idee. Zal zeker een fase in mijn leven zijn zeker 😀

@Annoniem is het bij jou terug gekomen de motivatie, zoja na hoelang en welke acties heb je ondernomen?

Ik zit nu midden in die fase. Letterlijk sinds vorige week zag ik 'het licht'. Dit komt omdat ik een opdracht meekreeg na mijn intake bij een therapeut (systeemtherapie). De vraag was.. schrijf op wat je vader je allemaal ontnomen heeft (dit geldt voor mijn geschiedenis uiteraard).

Al vrij snel begon ik mij te realiseren dat ik door zijn toedoen allemaal b-keuzes heb moeten maken in mijn leven qua beroep. Ik kwam in de sales terecht, wat nooit mijn droom was (daar werken overigens veel mensen die eigenlijk niet weten wat ze willen...) en bleek daar goed in te zijn. Juist omdat ik op sociaal vlak sterk ben of beter gezegd, gewoon geïnteresseerd in de mens (en mensen niet zie als 'klant'). Altijd ben ik in de sales gebleven en in verschillende branches (reclamewereld, IT wereld, VR/AR, overheid, etc). Het idiote was dat ik mij nu pas realiseer waarom ik mij eigenlijk nooit gelukkig voelde tijdens al die banen. Ook niet toen ik jarenlang een eigen bedrijf had, want het was nog steeds een afgeleide van mijn b-keuze. Het enige wat mij interesseerde was (en is) gezelligheid, een goed gesprek, humor, 'spelen', maar vooral niet achter je computer zitten en 'werken'. Ik had/heb daar totaal niets mee. Ik was ook nog gaan werken als sales manager in het buitenland, maar ervoer toen de eenzaamheid van het alleen op reis moeten gaan.

Kortom, ik heb veel vergelijkingsmateriaal. Ik kan dus nu heel eenvoudig opschrijven wat mij absoluut tegenstaat en waar ik wel energie van kreeg tijdens al die banen. Dus vooral beginnen met
het analyseren van jezelf. Wat staat je absoluut tegen. Werken is een algemeen begrip, dus naar mijn mening kan je niet zeggen dat je niet van werken houdt, maar van een (flink) aantal aspecten die je niet aanstaan. Ik kan erg slecht tegen regelmaat en voorspelbaarheid. Maar ook tegen alleen werken en binnen zitten. De lijst is wel wat langer dan dit, maar het gaat je inzicht geven.

Wat mij wél aanstaat is sociale interactie, afwisseling, creativiteit, buiten, natuur/water (ik word letterlijk depressief van industrieterreinen ;-)), mensen enthousiasmeren, etc.

Ik heb mij sinds kort aangemeld bij een lokaal natuurzwembad waar veel jonge gezinnen komen. Je bent dan de hele dag buiten, staat in contact met kinderen/jong volwassen, maar ook ouderen komen daar zwemmen. Je doet een beetje horeca, onderhoud, beveiliging, etc. en uiteindelijk zou ik (als ik merk dat dit het is) een cursus kunnen volgen als zweminstructeur ABC (en dit verder gaan uitbreiden). Mijn doel daarna zou zijn om zelf iets op te zetten hiermee (sporttraining, coaching etc. icm watersport).

Maar ik moet uiteraard eerst beleven of dit iets is waar ik direct een klik mee voel. Binnenkort ga ik langs voor een gesprek en vooralsnog wil ik dit als vrijwilligerswerk gaan doen. Mijn dagen kan ik dan zelf uitkiezen incl. duur en tijdstippen. Je bent tenslotte vrijwilliger.

Even verderop bij mij zoekt men mensen die mee willen helpen bij het verbouwen van gewassen in een niet commerciele setting. Ook dat sprak mij direct aan. Waarom? buiten, sociale interactie, natuur, etc. Ook weer vrijwillig, dus kan ik zelf bepalen wanneer ik (even) langskom om te helpen.

Ben benieuwd wat jou aanspreekt. Zie het niet gelijk als 'werken', maar gewoon 'wat vind je leuk?' Kan van voetbal tot kunst zijn of van kinderen tot bonsai boompjes ;-)

En nog iets. Ik ga bewust met een psycholoog praten, simpelweg omdat er dingen zijn uit het verleden die ik niet zelf kan oplossen. Ik was gewend dat ik dit allemaal zelf wel eventjes kon doen. Mocht je dat al doen, dan is dat goed. Mocht je het niet doen, dan kan je een gesprekje via je huisarts aanvragen voor een kosteloos gesprek met een praktijkondersteuner (zo noemen ze het bij ons). Dit is iemand die verhaal aanhoort, vaak algemeen psycholoog is en je direct kan helpen met je eerste vragen. Hij/zij kan je ook doorverwijzen, zodat je meer je leven weer op de rit kunt zetten. Het klinkt namelijk als een (milde) depressie...zo van, is dit het nou? Huisje, gezin en werk. Veel mensen kampen hiermee, zeker als zij voor hun gevoel alles hebben bereikt wat ze wilden, maar toch niet happy zijn met de situatie, maar niet snappen waarom. Jouw houding tov werk is overigens exact dezelfde als die van mij. Zodra het als werken aanvoelt, dan heb ik er geen zin meer in. Het moet wel leuk blijven en precies dat moet je dus gaan onderzoeken. Wanneer is iets leuk voor je. Gewoon plezier hebben in wat je doet. Mijn vriendin heeft zich net weer opgesloten op haar kantoortje thuis. Is eventmanager en vindt het organiseren van evenementen ontzettend leuk. Steeds iets nieuws, bijeenkomsten regelen en daarna het succes vieren. Zij komt af en toe even naar beneden, fietst een rondje of laat de hond uit en gaat weer verder. Altijd vrolijk en altijd zin in het volgende event. Die spirit is wat ik mis, maar nu dus ga zoeken door verschillende dingen uit te gaan proberen die compleet het tegenovergestelde zijn van wat ik ooit deed.

Hoe oud ben je als ik mag vragen?
Depressie zou kunnen maar haal wel nog plezier uit mijn hobby's en goed gaan uiteten etc... enkel het nut van werken gaan is mij wat ontnomen, heb al eens 4 gesprekken gehad met een psycholoog maar dat deed me nix.. jij zegt dat veel mensen hiermee kampen met het feit is dit het nou.. ik ken toch niemand van mijn vriendengroep die dit heeft hoor, gaat het überhaupt nog over?

Hi Ethias, ik ben 51 jaar en heb dus al een stapeltje vrienden en kennissen die tijdens of al ver voor hun midlife crises werden geconfronteerd met hun dromen vs de werkelijkheid.

Ik ken veel mensen die compleet geswitched zijn na een lange tijd uit de running te zijn geweest. Mijn overbuurman was IT'er en werd uiteindelijk fotograaf, een vriend van mij werkte bij Oracle (topsalaris), werd binnen een paar jaar burnout en is nu al jaren Yoga leraar, een andere buurman was jarenlang coach bij bedrijven en is nu al jaren fysiotherapeut, etc. etc. Allemaal op een punt belandt waarbij ze geen voldoening meer haalden uit hun (goedbetaalde) banen en een tijdje langs de zijlijn stonden. Bij een vriend (topbaan bij IBM) ging de knop om toen zijn jongere zus overleed. Hij klapte in elkaar en is volledig gestopt met werken. Zit nu bij diverse buurtclubjes als vrijwilliger en sport een beetje. Maar om te zeggen dat hij gelukkig is...nou nee.

Het is echt niet meer dan normaal, herscholing is erg populair bij het UWV omdat veel mensen die thuiszitten willen switchen van baan.

Ik denk dat je er gewoon klaar mee bent. Voor mij was het ook een eye-opener toen ik mijn 3de baan in 3 jaar tijd ging doen wat ik je al vertelde. We hadden een gesprek met een vrouw die mogelijk bij het bedrijf zou komen. Het boeide mij voor geen meter (kan je nagaan eerste week van mijn werk) en dacht de hele tijd 'wat doe ik hier'. Ik wilde de hele tijd weg, zat tegen het plafond aan, en toen ik eindelijk weg kon lopen, voelde ik mij echt 'verlost'. Maar ja, daarna weer achter mijn excel-sheet met honderden klanten die ik moest gaan benaderen...zo geen zin meer in.

Wat is jouw leeftijd overigens?

Ik ben 35, bij mij is het gevoel pas gekomen nadat ik 3 maanden uit de running van mij werk was. Eerlijk gezegd werd hoe langer ik thuis was hoe erger mijn "depressief" gevoel werd, nu ik bezig ben heb ik minder tijd om te malen.. nu thuis blijven is het dus ook niet, werken gaan is het ook niet.. werken gaan zal moeten.. maar ik praat nu veel op mijn werk met mensen hierover en geloof het of niet 80% zegt dat ze niet graag komen werken en de uren aftellen om naar huis te gaan.. dus ik denk persoonlijk dat dit normaal is en wij denken dat het abnormaal is 😀 dus jij wilt nu zeggen dat jij je al +- 30 jaar mild depressief voelt?

Mijn issue is net als iedereen op dit platform weer anders. Mijn vader was zwaar getraumatiseerd, eigenlijk psychiatrisch patiënt en moest geholpen worden. Dit durfde hij niet aan. Hij leunde volledig op mij. Ik was de krachtigste zoon en als je op je 14e 'eventjes' van je vader te horen krijgt dat hij een einde aan z'n leven wilt maken en ik dat niet tegen 'de rest' mocht zetten, dan staat je wereld op z'n kop. Ik werd vanaf dat moment 'de vader' en ondersteunde hem met alles.Ook probeerde ik hulp in te schakelen, maar hij haakte steeds af bij de eerste gesprekken, terwijl hij veel ellende had gezien in zijn jeugd. Door zijn trauma liet hij mij niet los en kon ik niet de dingen gaan doen die ik wilde met mijn leven en heb zodoende banen gezocht die eigenlijk totaal niets meer te maken hadden met mijn toekomstdromen. Kortom, als ik nu terugkijk op wat ik allemaal gedaan heb in mijn leven, dan is 'aanpassen' het juist woord. Hij is nu 3 jaar geleden overleden. Een rare gewaarwording want je kunt je voorstellen dat er talloze emoties naar boven kwamen van woede, blijdschap tot verdriet. Een hele pittige periode. Nu ik iets verder ben en hiervoor nu systeemtherapie ga volgen, waarbij ik de opdracht kreeg vorige week na mijn eerste gesprek om op te schrijven wat mij allemaal ontnomen is, kwam automatisch ook 'carriere' voorbij. Door hierop in te zoomen zag ik pas wat ik had gedaan (kon niet anders) en waardoor ik mij nooit gelukkig voelde tijdens mijn banen. Maw ik kom vanuit een andere invalshoek, maar qua werk kan ik mij goed voorstellen dat veel mensen door hun verleden of omstandigheden iets gaan doen waarvan ze achteraf denken....wat doe ik eigenlijk hier.

Ben ik mee eens, veel mensen hebben ook geen keuze, als je geen opleiding/diploma hebt heb je maar een beperkte keuze.. ik kan me niet voorstellen dat mensen vrolijk worden van achter de vuilkar te lopen of aan de band auto's staan te maken. This maar hoe je ermee omgaat.. echter ben ik 13 jaar zeer gelukkig geweest op mijn werk. Als inkoper,verkoper, team leader en als magazijnnier en nu plots niks meer.. this raar meer kan ik er niet van zeggen

Soms is het klaar. Kan ook in relaties gebeuren. Ineens is het vlammetje weg. Vaak logisch en soms onverklaarbaar.

Dan moor hopen dat het vlammetje ooit terug zal aanwakkeren 😉

Maar als ik je zo hoor ben je dus op je 22e begonnen bij je werkgever en daar dus 13 jaar gewerkt. Op mijn 22e was is net afgestudeerd en had tot mijn 35e al zo'n 4 werkgevers gehad. De langste duurde 6 jaar. Maar dat was dan ook een leuk bedrijf met leuke collega's. Maar sowieso dus meerdere werkgevers. Het kan misschien voelen als een echtscheiding van je werkgever. De liefde is voorbij ;-) Niet vreemd en eigenlijk doodnormaal dat je verder gaat zoeken. Even liefdesverdriet..

Ja klopt, en altijd graat gewerkt daar, tot het laatste jaar, dat ik angst en paniek aanvallen kreeg op het werk, tijdje uit geweest en terug gekomen maar het gevoel was nooit meer hetzelfde.. kan je je werkplezier ooit nog terugvinden denk je?

Jazeker, ik denk echt dat je er klaar mee bent. Je sleept je naar je werk toe, wat natuurlijk 'niet echt' een goed teken is.
Je bent zo te horen een harde werker, dus iemand die altijd maar door gaat en aangeeft dat hij liever voor zijn werk koos, dan zijn prive-leven. Ik denk dat dit gewoon een fase was in je leven. Carriere maken, hoog eindigen, kind krijgen en realiseren dat er meer is in het leven. Nogmaals, niets vreemd aan. Je hebt wellicht te lang doorgelopen daar, over je grenzen heen. Ik zou je tijd nemen, beseffen dat het een signaal was dat je klaar was en bewust gaan kiezen voor iets wat je ziet als hobby/vrije tijd. Je vergelijkt werken veel banen die inderdaad niet echt leuk zijn om te doen. Vuilnisman, lopende band, autowasserij, etc. zijn niet de banen waar veel mensen om staan te springen. Jij hebt in principe een interessante CV voor bedrijven, omdat je niet alleen toont dat je klom binnen het bedrijf, maar daar ook 13 jaar hebt gewerkt. Die loyaliteit vindt men altijd zeer interessant. Je redenatie van 'werken is per definitie waardeloos' is wel erg stellig. Ik kan meerdere beroepen voor mijzelf noemen die ik leuk vind. Feit is wel dat ik jarenlang voor mijzelf werkte als ZZP'er. De vrijheid die je daarmee kunt krijgen is enorm en daarom is voor mij een 9 to 5 baan echt geen optie meer. Ook het 'vast' zitten op een werkplek en dat nagenoeg dagelijks vind ik persoonlijk een vorm van moderne slavernij ;-)

Je kunt via je werkgever of het UWV kosteloos cursussen gaan volgen. Soms hoeft dit niets met je werk te maken te hebben, maar is het puur voor zelfontplooiing. Je zei dat je hobbies had, dus wellicht kan je kijken of er iets te verzinnen is waar je je geld mee kunt verdienen.

Een vriend van mijn zoon startte 6 jaar geleden een online webstore voor technisch lego onderdelen. Die vriend was daar gek op. Zijn bedrijfje draait ongelooflijk goed en hij krijgt wereldwijd bestellingen van andere hobbiesten. Die jongen heeft alles geautomatiseerd, waardoor het inpakken, versturen, retours, etc. allemaal door een derde partij wordt gedaan. Hij hoeft alleen maar zijn website bij te houden en zijn bankrekening te bekijken. Een sportmaatje van mij handelt online in 3 speciale producten. Heel simpel, via alibaba koopt hij in. Hij draait een omzet inmiddels van 130.000 Euro en maakt ieder kwartaal een grote reis. Net terug van skieën in Japan en 1 maand later alweer met z'n gezin naar Nepal. Egypte staat als volgende bestemming gepland. Zijn vrouw hoeft niet eens te werken..

Tis maar hoe je het zelf organiseert.

Je hebt gelijk, ik spreek er nu veel over met andere mensen en die switchen ook vaak van job, reden ik was het zo beu 😀

Dacht ik al. Er zijn zat mensen die dit overkomt. Ineens ben je er klaar mee. Minister Fred Teeven werd ineens buschauffeur...😁 Gewoon rustig laten bezinken en kijken wat je volgende stap wordt. Los van branche en inkomen. Gewoon wat leuk lijkt.

Hi Ethias, ik werd vanochtend wakker en bedacht mij, na een optelsom van afgelopen weken, waarbij ik mijn banen onder de loep nam, wat mij nou wel en geen energie geeft, wat de meest geschikte baan zou zijn voor mij. Net een bedrijf benaderd voor algemene info en direct werd ik uitgenodigd voor een gesprek morgen. De enrgiestoot die dat gaf is echt hetgeen wat voor mij aangeeft dat dit de oorzaak is van mijn burnout. Door overmacht in een functie en branche gerold omdat er immers geld verdiend moest worden. Nu kies ik niet voor het salaris, maar voor wat ik leuk vind. Mijn salaris zal nog naar de helft zijn, maar dat vul ik aan met een online shop die redelijk rendeert. Bij elkaar het salaris wat ik anders ook zou krijgen voor een 5 daagse kantoorbaan. Helemaal prima dit.