Als vrouw zijnde voel ik dat ik alle kansen gemist heb

Oww nee, je kan niet bij de pakken neer gaan zitten! Ik begrijp je gevoel, ik zou het ook hebben. Maar dan zou ik hopen dat iemand me onder mn kont schopt. Je bent alleen mislukt als je er zelf in gelooft. Het is nog niet te laat, je kunt je leven nog vervullend laten zijn! Als het niet meer met man en kinderen kan, dan wel op een andere manier. Het leven heeft heeeel veel mogelijkheden.

Ik herken hier wat je zegt en ben dan alleen 38. Ik heb de hoop enigzins ook opgegeven en voel mij ook een toeschouwer van het leven (mooi gezegd van u). Het kleinste hoop in mij is dat ik in God geloof. We moeten sterk zijn en onszelf uit de comfortzone halen. Door dingen alleen te doen. Hobbies, uitstapjes en je in te zetten voor een goed doel. Dat we ook iets moois mogen nalaten al is het maar voor 1 persoon of dier in de wereld.

Lieve vrouw,

Als ik het zo lees geloof ik niet dat je een rot persoon bent.. Geloof in de liefde, miss zal kinderen het niet meer worden, maar een nieuwe partner kan je heel gelukkig maken.
Ga op avontuur misschien? Doe vrijwiligers werk in het buitenland met kost en inwoning, zo leer je nieuwe mensen kennen en genieten van een warm land misschien en wie weet ontmoet je wel iemand! Heb je enige dromen? Schrijf ze op en zie hoe je ze kan waarmaken. Ik ken een goed boek: stap voor stap van wens naar werkelijkheid. Dat boek heeft mij op zoveel manieren geholpen!

Wens je veel liefde, geluk en rust♥️

Ja dit zijn situatie's waar je in terecht kunt komen. Alleen is het niet eenvoudig om uit en best moeilijk om uit zo'n situatie te kunnen komen.

Misschien toch beginnen met gelukkig te zijn met de wat kleinere dingen die het leven biedt
Probeer possitief te blijven.

Sterkte R

Lieve dame ik ken je niet maar wat jij hebt heb ik precies het zelfde rot relatie 30 jaar lang werken om in leven te blijven alles en iedereen verloren mijn werk binnenkort ook vanwege een burn-out voel me zeer eenzaam en mis ook erg een knuffel en warmte om me heen ook niemand die interesse in me toont ik ken je niet maar je bent geen rot mens de maatschappij is verrot en egoïstisch en je mag er zijn en het ligt niet aan jouw iedereen heeft goed eigenschappen dus jij ook

iedereen is ergens alleen, ieder van ons is ook uniek, zoek het verschil, en dan besef je wie je eigenlijk bent... uniek, maar er zijn op deze wereld veel unieken, en ja een gelijke zoeken we allemaal, vruchteloos meestal, want uniek is ....

Goedemorgen, ik vind dit zo herkenbaar…
Na een moeizame relatie, waarin narcisme speelde, ben ik nu alles kwijt. Heb een huis waar ik me niet happy voel. Werk voel ik me niet lekker in en weinig tot geen sociale contacten…ik voel me steeds meer verdrinken in een sociaal isolement. Help!

Afentoe gaat het leven gewoon zo.
Ik heb goed nieuws voor je meid, het is nooit te laat tit dat je in je graf ligt.
8n welke stad zit je

Hey ik herken zo ontzettend veel in je verhaal en weet niet goed hoe ik je met raad en daad kan bij staan. Ook de reactie van Irene (op 02-08023 past precies bij mij. Misschien dat we elkaar op de een of andere manier wat kunnen opbeuren. Sterkte voor nu en hou je haaks

Ik ben na mijn scheiding bijna 9 jaar geleden in een dal geraakt en na veel geploeter eruit geklommen. Ik zat op slot en herken veel van wat je zegt. Werken om de rekening van mijn huurhuis te betalen. En vanwege emotionele problemen moeite om eruit te komen en aansluiting te vinden.
Toch heb ik mezelf op de 1 of andere manier eruit getrokken en ben doorgegaan met daten, vrienden proberen te maken (ondanks mijn vermijdende hechting) en gezond mogelijk proberen te leven.
Voor het daten heb ik gebruik gemaakt van de kennis van het boek “eindman” en de bijbehorende podcasts. Voor het hechtingsstuk en oplossen emotionele problemen heb ik therapie gevolgd 2 jaar lang. Ik ben gaan wandelen en sporten, gaf mij een doel en een boost in mijn zelfvertrouwen. Het was allemaal overigens met vallen en opstaan en heb me vaak beroerd gevoeld zoals jij beschrijft. Ik ben 51 en heb sinds 9 maanden voor het eerst sinds mijn scheiding een vriend. Een blijvertje. Ook gaat het goed met mijn gezondheid. Het enige waarmee ik kamp is juist werk vinden, maar dat wordt het volgende ‘project’. Dit alles, en met name mijn relatie en vriendschappen, hebben mijn levensvreugde weer verhoogd.
Ik schrijf dit niet om mijzelf op de borst te kloppen van ‘’zie mij nou’ maar oprecht om jou een hart onder de riem te steken en te zeggen. Hou vol. Voor jezelf. Je bent het waard. Ik weet hoe het is, en je kunt hier uit komen. Bij faktor5 heb ik een cursus tegen eenzaamheid gevolgd, dat hielp ook erg goed.

Je legt je moede hoofd in de schoot. Helaas voor jou zullen er geen mensen zijn die je spontaan gaan helpen. Liefde, genegenheid gaan ervaren, dat wil je graag en je zal je er dan ook voor moeten openstellen.
Dit is de tijd van allerlei festivals, kunstuitingen, tuin bijeenkomsten. En het is mooi weer. Ga er op uit, trek leuke kleren aan en tover een glimlach op je gezicht en ga een praatje maken met zo maar iemand die je tegen komt. Je zit op een tribune in de open lucht en je begint met je buurman/vrouw te praten. Uit ervaring weet ik dat dit je zelf een goed gevoel kan bezorgen. Je wordt zo, onderdeel van. Probeer het gewoon eens en laat via dit forum weten, hoe je het ervaren.

Het zou mijn verhaal kunnen zijn , had ik 14 jaar geleden geweten waar ik nu zou staan , Ik heb wel twee kinderen en drie kleinkinderen , maar heb ze al 15 jaar niet meer gezien , alleen ben ik 74 en heb de laatste jaren zoveel kansen gemist , en ben zo ook toeschouwer geworden , alhoewel ik nog gezond ben en geen problemen heb , en zoals men zegt hoop ik te gaan zoals mijn mama , nog drie jaartjes te gaan

Wauw wat een reacties. Het gaat met pieken en dalen. Ik ben mij ook bewust van dat ik een groot probleem heb. Er zit veel onverwerkte pijn wat ik op een of andere manier niet kan verwerken. Ik merk ook dat ik niet open sta voor nieuwe liefde terwijl is het maar oh zo graag wil. Uiteraard straal ik dat ongemerkt ook uit. Ik ben ook iemand die gewoon ouderwets iemand tegen het lijf wil lopen en niet online wil shoppen naar nieuwe vrienden. Heb teveel slechte ervaringen gelezen en ben daar super huiverig voor. Ook omdat ik bang ben dat er 'wanhopig' op mijn voorhoofd geschreven is en dat ik weer voor de verkeerde val. Want dat is wat er de afgelopen jaren is gebeurd en waar ik niet teveel over kan uitwijken omdat ik dan herkent kan worden en dat is wat ik dan weer net niet wil. Na mijn scheiding ben ik met iemand in zee gegaan waarvoor ik alles heb opgegeven (ivm afstand) tegen beter weten in. Ik heb dus in 16 jaar tijd 3x van scratch moeten beginnen. Angst voor eenzaamheid is zo groot dat ik fouten heb gemaakt. Dit wil ik niet nog een keer en is een beste opgave.

Kom op meid zeker niet opgeven. Ooit zal ook voor jou de zon weer schijnen.tis een schrale troost maar mijn vader zei meermaals in zijn leven dat olh je nooit meer last geeft als je kunt dragen. Ook ik probeer daarin te geloven zelfs als lijkt het enkel maar spreek woordelijk.toch kan ik me daarin vergelijken. Soms wil ik 's morgens liever niet meer wakker worden...wens je oprecht veel goede moed. Frans.

Kijk eens hoeveel mooi reactie krijgt.
Mijn verhaal is Bena dezelfde.
Volgens mij als je AL de ractie least Dan heb je toch het gevoel Dat je redbul gedronken, daar bedeoel ik mee Dat je vlugels krijgt als je Dat alemaal least.
Sorry voor mijn schrijf fouten.