Ik wil het liefst vluchten, maar weet niet waarheen!

Ik ben nu 3 en half jaar weduwe ik heb het nog zo moeilijk om de draad weer op te pakken ben gewoon lichamelijk ziek misselijk druk op de borst en heel raar gevoel in het hoofd geen zin om iets te ondernemen ik hoop zo dat het wat beter mag gaan het is bijna niet vol te houden ik snap u volkomen maar heeft echt lange tijd nodig is zo jammer
Sterkte

Beste Frank,
Het ergste is dat je opnieuw je leven moet beginnen. Mijn lief is nu bijna 2,5 jaar geleden overleden, zomaar omgevallen. We hadden geen kinderen. Hij was 61 ik 59 jaar en vanaf mijn 17de al bij en met hem. Het zijn mijn zeer trouwe vrienden die mij er grotendeels doorheen slepen. Alleen 1 vriendenstel heeft het af laten weten. Ik aanvaard (bijna) alle uitnodigingen en neem ook zelf initiatief om leuke dingen te doen. Voor de buitenwereld heb ik een supergezellig sociaal leven en dat is ook zo alleen wordt het nooit meer zoals het was en dat benauwd me af en toe enorm. Ik denk wel eens serieus dat ik er helemaal geen zin meer in heb. Heb in ieder geval vastgelegd wat kwaliteit van leven voor mij is en daarbij dat ik geen grote behandelingen meer wil ondergaan. Dat klinkt misschien gek maar ik heb toch het gevoel dat ik mijn tijd uit moet zitten of zo. Nogmaals ik doe veel leuke en gezellige dingen maar denk daarbij altijd aan hoe het geweest zou zijn als mijn allesie erbij zou zijn geweest.

Ik wens je veel sterkte en hoop dat je een weg vindt om toch nog een leuk leven te kunnen leiden.

Ik voe l hetzelfde van mij hoef het leven niet meer na de dood van mij vrouw ,maar we hebben geen keus we moeten wel door ,ik voor mijn hondje en voor mijn zoon , ik hoop dat je de rust krijgt om het een plaats te geven , maar het lijkt op het moment een doodlopende weg, veel sterkte.

Beste Frank,
Ik begrijp zo goed wat je bedoeld. Mijn vrouw van 55 jaar is na het stellen van allemaal verkeerde diagnoses op 28 maart j.l. ( onze 33 jarige trouwdag ) toch nog plotseling overleden. Je hele wereld stort in. We hadden een mooi leven, deden veel dingen samen. We waren echte levensgenieters. Ze was de liefde van mijn leven. Mijn leven en dat van onze kinderen is stil komen te staan op 28 maart. Ik probeer met veel vallen en opstaan het leven weer te herpakken. Dit is heel zwaar. Ik heb ook professionele hulp gehad omdat ik zo depressief was dat het voor mij niet meer hoefde. Dit heeft iets geholpen. Maar het blijft zo dat je het zelf moet uitvinden hoe verder. En dat gaat niet zo makkelijk. Ik ben er nog lang niet. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik hoop echt dat je een weg kunt vinden in je verdriet. Mij heeft het wel geholpen om erover te praten. Beste Frank, het zal moeilijk zijn om dit een plek te geven. Het allerbeste en heel veel sterkte.

Simon