Reservetank is vol, alleen de eigen energie nog niet?

Terguvallen zijn heel normaal. Even terug op de rem staan en heropladen.
Maar ook eens stilstaan of je niet toch weer over je grenzen bent gegaan. Misschien waren die "2 weken" enkel het gevolg van een langere periode waarbij je misschien toch wat te snel aan het gaan bent. Even een stapje terugnemen kan zeker geen kwaad

Hi Y,

Ik herken veel in jouw verhaal. Dan gaat het ineens goed, dan ineens val je weer een stuk terug, dan weer prima, etc.

Ik ben dat gaan zien als een proces dat erbij hoort. Ik liep al jarenlang (zelfs onbewust) zwaar overspannen rond. Ik dacht dat ik fysiek iets mankeerde en focuste mij op mijn voeding, maar ging verder gewoon door. M.a.w. mijn lichaam is gewend geraakt aan het niveau van spanning. Dus ook al heb ik een zeer goede dag achter de rug, dan kan ik s'ochtends weer heel gespannen wakker worden, alsof het allemaal niets uitmaakte.

Toch zie ik het telkens als stappen vooruit. Want 5 maanden geleden was ik totaal uitgeput. Nu kan ik moeiteloos kletsen met mensen, terwijl ik in het begin ongelooflijk gespannen was en nu kan ik vaker rustig genieten ergens van, terwijl dat jarenlang niet kon.

M.a.w. je komt er wel, maar zie het als een leerproces die niet alleen mentaal maar ook fysiek is. Niet alles is te begrijpen, maar leg je erbij neer, maar geef nooit op, want de volgende goede momenten komen er ook weer aan en zorgen voor de volgende positieve rek. 2 stappen vooruit, 1'tje terug.

Ik herken het exact.
Zit nu ook op de bank. Zware benen. M’n spieren in nek voelen raar. Heb het al 3 dagen.

Af gelopen twee weken ben ik op reserves wat doorgegaan. Ik dacht het al, maar wist het niet zeker. Ik voelde me goed, alleen een hoge hartslag van 90. Ook in rust.

Mijn theorie is,, ik heb weer gesnoept van mijn reserve energie en ben nu aan het herstellen. Ik voel me beter dan het begin van mijn BO, want toen had ik niet eens reserve energie.
Nu voel ik intense moeheid, want ik voel hoe leeg ook mijn normale batterij is.
Geef het de ruimte. En gelukkig herstel je steeds sneller. Het kan best dat je met een week of een paar dagen weer op het oude niveau zit.
Ik denk dat je vaker zo’n terugval zult krijgen. Vooral omdat je ook zoekt naar grenzen. Je probeert wat je kan. Maar je zal steeds sneller herstellen van de terugval/stapje terug..

Ik blijf wel fysiek bewegen, rondjes lopen. Voor mijn gevoel is dat wel heel goed..

Beste Allen,

Dank voor jullie reacties. Erg fijn om te sparren met lotgenoten. Voelt vertrouwt.

Ja, is zeker waar. Gedeelde smart & zo. Ik zit echt in hetzelfde schuitje als jij. Je wilt graag, begint langzaam weer tot leven te komen, maar wordt telkens weer teruggefloten op een pittige manier. Mij is uitgelegd dat je lichaam en geest nog in 'de oude' mindset zitten. Door nieuwe ervaringen op te doen, train je eigenlijk steeds 'je systeem' op positieve ervaringen waar je vervolgens weer van leert. Dus je weet bijvoorbeeld hoe relaxed je kon zijn tijdens een picknick. Dit had ik laatst. Eerst erg gespannen, maar vrij snel daarna voelde het weer als vanouds. Gezellig, leuk, veel gelachen en vrolijk in slaap gevallen ..maar ja, dan wordt dat gevolgd door een enorme klap. Uitgeput, gaar, gespannen, zelfs weer angstig. Maar feit is...je was toch weer een stapje verder gekomen, dus de volgende keer ga ik weer graag mee. Daarnaast merk ik ook dat hoe meer verschillende dingen ik op de dag doe, des te drukker het in mijn hoofd wordt. Gisteren zo'n dag gehad..en ik merkte op verschillende momenten dat het genoeg was, maar het was onmogelijk om dit te stoppen. Afijn, compleet van slag vannacht. Uiteindelijk wel in slaap gevallen, maar het blijft telkens weer proberen en testen.