Zit al 26 jaar in een relatie die heel slecht is

Zit al 26 jaar in een relatie die heel slecht is.
Alchol- en drugsgebruik van partner, wat sinds jaren nu stiekem gebeurd, heftige ruzies en ik altijd " gevlucht “.
Gevlucht in werk, sporten en weg zijn.Soms ook goede momenten met mooie praatjes die dan even voor rust zorgde.
In 1 van deze momenten zwanger geraakt en heel blij met dochter. 18 jaar alles samen met haar gedaan. Maar ruzies, angst en verdriet bleven aanwezig.
Vriend was eerst veel aan t werk maar door hartproblemen afgekeurd. Van vaak weg altijd thuis en ondanks gezondheid gewoon doorgaan met drinken.
Heb al die jaren energie in hem en dochter gestoken alleen nu ben ik op, doodop.
Weet dat ik 20 jaar geleden deze relatie al had moeten beëindigen maar tot nu toe zetten we geen van beiden de stap ondanks dat we alle 3 ongeluk zijn en eigen leven leiden.
Zoals ik zei komt t er bij mij nu uit.
Kan niet meer lachen, ben mezelf kwijt, herken mezelf niet meer, mis intimiteit, genegenheid, liefde, leuke dingen met partner ondernemen . Ben eenzaam en zit vol verdriet.
Erop uit trekken doe ik wel maar neem deze vele bagage als n soort sluier om me heen mee. Dit is een zware last waardoor je niet meer spontaan kunt zijn, niet meer kan genieten en dit houdt ik niet meer vol.
Angst ien geen energie meer hebben zorgt ervoor dat ik de stap om weg te gaannuet durf te nemen maar ik moet t doen omdat ik het niet langer meer aankan.
Heb zoveel liefde gegeven en te geven alleen verlang zelf naar liefde te mogen ontvangen. Gezien worden en weer te kunnen genieten.
Zonder verdriet en het gevoel van eenzaamheid.
Vraag me af waarom ik mezelf zoveel pijn doe terwijl ik een mooi goed zorgzaam liefdevol persoon ben die niet veel vraagt alleen maar respect trouw eerlijkheid plezier wil hebben heel simpel leeft maar heel veel te geven heeft.
Ik ben niet zielig alleen op en mis liefdevolle oprechte mensen om me heen.