Verschil tussen b.o zijn en een angstoornis?

Ja, je kunt er volledig vanaf komen. Mijn ex-collega is daar een voorbeeld van. Hij kreeg de zorg over zijn zieke moeder op zich vanaf zijn 16e. Zij claimde hem volledig. Dus continue bellen, aandacht vragen, etc. Hij kreeg op een gegeven moment angstaanvallen en het idee dat zijn kinderen ziek zouden zijn. Hij is toen in systeemtherapie gegaan en had 15 gesprekken. Een hele zware periode zoals hij omschreef, maar hij is er nu volledig vanaf gekomen. Hij omschrijft het als 'zoek jezelf en vind jezelf'. Hij is nu een zeer positieve man met veel energie en voelt zich beter dan ooit (al jaren inmiddels).

Ik heb een vergelijkbare geschiedenis en ben ook in systeemtherapie gegaan. Op veel vlakken ben ik nu aan het veranderen. 'Een transitiefase' zoals mijn therapeut het omschrijft. Het terugvinden van jezelf. Pittig, dat wel, maar ik merk dat het helpt. Wel is nu het probleem dat ik af en toe te enthousiast ben en dan teveel wil, terwijl ik laag in mijn energie zit en 'eventjes' fanatiek ben ga sporten. Veel te vroeg. Die collega van mij deed juist het tegenovergestelde. Hij deed vrijwel niets, las boeken, keek films en liep af en toe een blokje om.

Kortom, ja het kan en het heeft absoluut te maken met hoe je je leven weer vorm geeft. Jezelf terugvinden dus.

Ik probeer iedere dag te bewegen. Maar zoals tv kijken en schermen lukken me niet echt krijg dan pijnlijke ogen en voel me hoofd drukken. Hetzelfde met lopen of fietsen moet telkens met een zonnebril lopen. Energie gaat inderdaad sneller op als ik te veel doe dan voel ik me op slechte dagen gespannen duizelig angstig en emotioneel. Heb last van me nek schouders daardoor ook sneller overprikkeld

Zoals hierboven ook gezegd wordt, kan je er zeker van afkomen. Met de juiste hulp en eventueel medicatie als je dat nodig zou hebben en zou willen, kun je al ver komen. Het kost veel tijd, een lang en zwaar proces. Je emoties moeten de ruimte krijgen om los te komen en tegelijkertijd moet je leren je angsten niet teveel te geloven, je bent immers niet je gedachten. Het lijkt nu misschien moeilijk te geloven, maar uiteindelijk kan je echt weer positiever gaan denken en rust vinden in jezelf. Weet niet of je al bekend bent met mindfulness, maar als je daar dagelijks mee aan de slag gaat kan het je ook enorm vooruit helpen.

Ik kreeg in oktober de diagnose paniekstoornis met angststoornis en het gaat nu echt stukken beter met me.

Er is dus zeker hoop, dat overactieve brein (en lijf) heeft rust nodig. Zoek hulp, neem rust, probeer je gedachten niet teveel waarde te geven. Sterkte en succes!

Ik ben er ook vanaf gekomen. Nooit klachten gehad in m’n leven, kon ‘de hele wereld aan’ bij wijze van spreken. Echter, blijkbaar toch over m’n grenzen heengegaan. Gezin met drie kinderen, pittige maar super leuke job, extra studies.. Terugkijkend had ik al langer zo nu en dan ineens spanning bij nieuwe dingen. Toen ik echt uitviel was ik een wrak; compleet ontregeld stressysteem en hormonaal systeem, nauwelijks slapen. Mijn lichaam stond continu in overdrive en ik voelde me de hele dag paniekerig. Kon het huishouden doen maar verder vrij weinig. Alles gaf spanning en ik verdroeg geen enkele druk. Uiteindelijk heb ik er een angststoornis aan overgehouden, sociale contacten gaven spanning, de gedachte dat ik clienten moest zien in de toekomst op werk.. (gaandeweg weer online begonnen, kleine stapjes, dat hielp). Inmiddels voel ik me gelukkig weer de oude. Het ging erg met ups en downs (gaandeweg steeds meer dagen dat ik me goed voelde maar die ‘terugvallen’ waren telkens zo heftig). Uiteindelijk toch met medicatie begonnen vanwege de angst en de terugvallen (ik had al even slaapmedicatie en oxazepam die ik soms innam, later dus antidepressiva). Vanaf toen ging het echt bergopwaarts en begon ik weer een schildje op te bouwen. Inmiddels kan ik alles weer, nu 6 maanden verder vanaf start AD. Ik ga straks rustig afbouwen (al ben ik er heel tevreden over, heb geen bijwerkingen, mijn gewicht is stabieler dan ooit, zelfs iets afgevallen), geen haast dus.. Het komt echt goed maar het kost tijd. Ik had geen therapie nodig (wel gehad overigens) maar vooral geduld, een ontregeld lijf wat weer tot rust moet komen heeft tijd nodig. Op dagen dat ik me slecht voelde was mijn denken ook 180 graden anders (alles eng, twijfelen etc), dag later kon het compleet anders zijn en kon ik dan wel helder denken bv, daarvoor was geen therapie nodig. Maar ik heb geen trauma’s of iets dergelijks, dat is voor iedereen weer anders. Heb veel gesport toen dat eenmaal weer ging, ben actief gebleven maar heb ook veel rust genomen (incl mediteren, wandelen, klassieke muziek luisteren etc). Ben waanzinnig blij met hoe ik me nu voel. En doe het voortaan écht wat rustiger aan want dit wil ik nooit meer meemaken.

Ik zit er toch echt lang in.. heb nog heel veel spierspanning. Mijn nek schouders doen elke dag pijn en daarbij oog en kaaklijn hals en middenrif. De duizeligheid is iets minder dan vorig jaar. Maar alsnog snel overprikkeld ook met medicatie zit wel op 10mg nu 3 maanden welke ad. Gebruik je M? Ik heb citalopram

Ik heb escitalopram 10mg

Hi! Ik wil even inhaken op je vraag wat het verschil is tussen angststoornis en BO. Dit vind ik ook lastig.
De eerste maanden van mijn burn-out wist ik nog niks van mijn angsten en paniekaanvallen af en dacht ik dat alles bij mijn burn out hoorde (hartkloppingen, zweten, duizeligheid etc in bepaalde situaties). Nu sinds een maand weet ik dat ik last heb van angsten en paniekaanvallen.
Nu zit ik heel vaak met de vraag: moet ik het nog rustig aan doen vanwege mijn burn out, of moet ik juist dingen gaan aanpakken omdat ik anders gehoor geef aan mijn angsten? Bijvoorbeeld sociale situaties opzoeken, meer uren gaan werken.
Ik vind de combinatie BO en angststoornis soms erg lastig.

Ik ben het met Mila eens. De symptomen liggen dicht bij elkaar en als je angstig bent, zorgen de burnout klachten ook vaak voor paniek en de paniek weer voor nog meer stress en dan heb je een warrig cirkeltje rond

Zoals mij is uitgelegd is een burnout een ontregeld zenuwstelsel en is dat heel vaal de uiting van angsten en trauma's. Je lichaam staat onnodig en hevig in een vluchtstand en raakt overbelast.
De burnouts door drukke banen dus door overmatige stress/ drukte bestaat, maar kennelijk spreek je dan eerder van overspannenheid. Dit is qua zenuwstelsel vaak wat beter terug te draaien.