Allereerst bedank voor deze forum lotgenoten.
Ik ben 55 jaar van leeftijd na jaren traumatherapie te hebben gehad is er sinds kort HSP vastgesteld. Heel lang onbegrepen gevoeld, geen aansluiting kunnen vinden met anderen. Je bent anders word je gezegd, of je past niet in de team. Wat doet dit met je keer op keer te horen? Altijd bij mezelf gezocht, eten werd mijn beste vriend en mezelf isoleren. Wat heel pijnlijk is/was terwijl ik best sociaal ben, ik werd onzeker en dikker.
Na vele gezondheidsklachten treed ik nu meer naar buiten probeer ik meer voor mezelf te staan, wat niet altijd mee valt. Ik heb nu passie gevonden in muziek (basgitaar) spelen. Ik doe jammen met vreemdelingen en ook een 50+ band gevonden voor beginners muziekkanten. Wat erg leuk aanvoelt behalve gisteren.
Gisteren kwam ik niet meteen op de juiste akkoorden en ik zag mensen oogcontact maken met elkaar. Het kwam binnen en ik werd overspoelt met onzekerheden. Ik reageerde meteen "ik ben af en toe een beetje dom". Weet achteraf dat dit niet de juiste reactie is geweest. Ik heb m'n hele leven moeten vechten voor een plek in de maatschappij vanwege niet begrepen voelen. En de hele groep is laagdrempelig waar wij met z'n allen een kans krijgen te leren spelen.
Vanochtend ben ik opgestaan met een knoop in mijn maag en in mijn hoofd ben ik hiermee bezig. Ik heb voor mezelf besloten deze ochtend te werken en vanmiddag lekker te gaan sporten. Wel zit ik met tranen te typen. Dat alles weer zo hard binnen komt al is het zo klein iets waar men wellicht niet bewust van is.
Ik ben 55 jaar van leeftijd na jaren traumatherapie te hebben gehad is er sinds kort HSP vastgesteld. Heel lang onbegrepen gevoeld, geen aansluiting kunnen vinden met anderen. Je bent anders word je gezegd, of je past niet in de team. Wat doet dit met je keer op keer te horen? Altijd bij mezelf gezocht, eten werd mijn beste vriend en mezelf isoleren. Wat heel pijnlijk is/was terwijl ik best sociaal ben, ik werd onzeker en dikker.
Na vele gezondheidsklachten treed ik nu meer naar buiten probeer ik meer voor mezelf te staan, wat niet altijd mee valt. Ik heb nu passie gevonden in muziek (basgitaar) spelen. Ik doe jammen met vreemdelingen en ook een 50+ band gevonden voor beginners muziekkanten. Wat erg leuk aanvoelt behalve gisteren.
Gisteren kwam ik niet meteen op de juiste akkoorden en ik zag mensen oogcontact maken met elkaar. Het kwam binnen en ik werd overspoelt met onzekerheden. Ik reageerde meteen "ik ben af en toe een beetje dom". Weet achteraf dat dit niet de juiste reactie is geweest. Ik heb m'n hele leven moeten vechten voor een plek in de maatschappij vanwege niet begrepen voelen. En de hele groep is laagdrempelig waar wij met z'n allen een kans krijgen te leren spelen.
Vanochtend ben ik opgestaan met een knoop in mijn maag en in mijn hoofd ben ik hiermee bezig. Ik heb voor mezelf besloten deze ochtend te werken en vanmiddag lekker te gaan sporten. Wel zit ik met tranen te typen. Dat alles weer zo hard binnen komt al is het zo klein iets waar men wellicht niet bewust van is.
Jazy
20-06-2023
