Doodsbang voor nieuwe mensen

Ben nooit echt goed geweest met vrienden maken. Ik werd op de basisschool gepest, middelbare school was iets beter. Helaas aan het einde van de middelbare school een relatie gestart met een jongen die uiteindelijk een wig tussen mij en mijn vriendin dreef. Na veel drama met een nieuwe vriendin en hem bleef ik alleen achter. Contact opgepakt met een kennis van de uni, die ongeveer dezelfde problemen had als ik. Uiteindelijk werd ik zo paranoide van haar. Had ze alleen contact met me omdat ze mij zo prettig vond of was ik gewoon makkelijk beschikbaar voor haar en kon het d'r voor de rest niet schelen? Blijkbaar dat laatste. Toen was ik echt het leven zat.

Gelukkig loop ik nu bij een GGZ en heb ik een hoop nieuwe inzichten in hoe mijn leven is gelopen, maar het verandert nog niets aan dat ik 32 ben, nogsteeds thuis woon bij een vader die emotioneel onbeschikbaar is en nu helemaal geen vrienden heb. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen en ben doodsbang voor nieuwe mensen, bang dat ik weer misbruikt en verwaarloosd word.