Iets in mij is veranderd of stuk gegaan

Vier jaar geleden is mijn vrouw overleden. Ik heb mijn rouwproces proberen te verwerken door vrijwilligerswerk te gaan doen. Ik ben arbeidsongeschikt, hoef niet meer te werken, dus zoals gezegd vrijwilligerswerk om bezig te zijn. Dat was in het begin heel erg lastig, na enkele maanden voelde ik dat het beter ging. Toen brak in februari 2020 Corona uit en kwam ik weer thuis alleen, mijn rouwproces was nog niet over en ik verviel in een depressie eigenlijk tot nu toe nog steeds. Ik heb dat hele jaar 2020 alleen binnen gezeten.
Iets in mij is veranderd of stuk gegaan, ik ben niet meer dezelfde als voor het overlijden van mijn vrouw. Ik voel mij net zo'n ouderwetse klok met die belletjes, eentje die je moet opwinden en als je hem heen en weer schud dan hoor je iets rammelen, binnen in dat stuk is.
Ik heb geen tot weinig energie, vermoeid en zin om te slapen, elke keer dat ik wakker word dan zit ik in een dip...echt verschrikkelijk, vermoeiend, en ik wordt moe van mezelf, vreemde gedachten dringen zich in mij op, ik wordt in ene boos of in ene verdrietig...agressief, kwaad, machteloos gefrustreerd. Vroeger kon ik die dingen delen met mijn vrouw...alles deelden we. Dat mis ik ontzettend. We ondersteunden elkaar. Nu moet ik maar zien waar ik met mijn gevoelens en frustraties terecht kan. Ik heb mijn hoop gevestigd op een multi-disciplinair behandel plan, met meerdere behandelaars. Dit in tegenstelling tot de 1 op 1 behandeling tot nu, wat helaas niet goed ging. Maar ik zoek verder voor de juiste hulp...want daar ben ik nu wel van overtuigd ik heb hulp nodig..dat is stap 1. De erkenning dat ik hulp nodig heb.
wellicht heeft iemand iets aan mijn verhaal/ervaring. Iedereen veel sterkte!!!