Iedereen ziet me als een vreemde aan

Je zal het niet geloven, maar ook ik ben heel veel eenzaam..en dat is bijna ondraaglijk

ik doe al 30 jaar alles alleen ik ga overal alleen naar toe ik ga tegenwoordig zo snel mogelijk de stad uit de natuur in om maar van de opmerkingen van andere mensen af te zijn ik vind het hier pas leuk tussen 4 en 6 uur s'nachts als de meeste mensen slapen dat zijn de beste tijden van mijn leven geweest of ik ga vroeg naar bed en sta vroeg op zo'n 2 uur of ik zorg ervoor dat ik om 6 uur ga slapen net als de meesten wakker worden en dan sta ik smiddags zo' n 12 uur op alles om de mens zoveel mogelijk te ontlopen

Héél dapper van jou. Positief blijven. Je bent wel in staat om toch ergens alleen heen te gaan. En ja , iedereen kijkt je aan. Maar niet omdat je er bent en alleen! Want dat voel jij! En je bent alleen. Toppie toch ,je durft en hebt het gedaan. Maak contact en ga ervoor. 🤗👍👍

Bij mij hetzelfde. 5 jaar een relatie gehad met een vrouw met een zoontje, waarvan 3 jaar erbij gewoond te hebben. Na 5 jaar Bijna 6 maand was ze niet meer gelukkig en moest ik een appartementje gaan huren amper 5 km van haar. Geen schaterlach meer, geen warme knuffels meer, geen klankbord meer. Geen uitstapjes meer ook naar het bos of de zee en die mooie reizen. Nu zit ik hier iedere dag opgesloten in dat horror appartement, in die enge stilte. Haar zoontje en ik hadden zo'n goeie klik. Het was precies m'n eigen zoon en mag hem nooit meer horen of zien. Een echte marteling. En zit al een paar maanden zonder job en inkomen ook. Iedere seconde van de dag denk ik, waarom nog???