Je hebt een Burn-Out, het beste is als je voorlopig thuis blijft. Nog steeds drukken deze woorden als een steen in mijn borst. He, hoe kan dit, dit kan nu niet gebeuren, waar ben ik de controle kwijtgeraakt.. Het begon zo'n 12 weken geleden maar het ontstaan van mijn Burn-Out weet ik nu, begon in 2020. Aan het begin van de corona periode. Er gebeurde zulke heftige zaken toen dat ik nu pas begrijp dat ik toen al hulp had moeten zoeken. Ik heb immers een verleden met overprikkelt/overspannen en niet weten goed om te gaan met heftige spanningen maar ik gooide het over mijn schouder onder het mom van. Iedereen heeft het moeilijk nu, ik moet niet klagen. Hierna kwamen er meerdere signalen, tijdens mijn afstuderen van mijn zware opleiding en mijn maagverkleining (door de corona periode begon ik in te zien dat ik echt moest afvallen en niks lukte. Nu wel, ik ben inmiddels ruim 40 kilo kwijt, oei, ik zie er nu wel anders uit.. ) Uiteindelijk brak ik, 4 maanden geleden. Ik wou perse blijven werken want dat is goed toch? Ik ging alleen maar verder achteruit en zo kwam ik na heel veel vechten (50 procent werken, 20 procent werken) thuis te zitten. Gek gezegd. ik heb nu wel goed nieuws. Ik ben nu 6 dagen paniekaanvallen vrij! En dat komt omdat ik hulp heb (psycholoog, dank je wel huisarts) en ik weet dat ik zelf hieraan moet werken en dat dit tijd kost. Kom ik hier ooit weer uit, ik mis mijn werk wel heel erg maar iedereen zegt dat rust nu het beste is en dat ik aan mezelf moet werken maar dat ik hier zeker sterker uit kom. Voor nu trekt de rook om mij heen langzaam op, ik begin te zien dat ik mezelf in een verdedigingshouding had geplaatst en verdoofd... Wat een heftig proces. Ik heb dit nog nooit gehad en heb zeker behoefte aan contact met lotgenoten. Groetjes van Noa, op naar dag 7 zonder paniekaanvallen!
NoaR2209
02-08-2023
