Alsof mijn lichaam de angst reactie niet kan dragen

Hallo Bas, heel herkenbaar jouw verhaal. Ik heb met twee verschillende psychologen te maken gehad en beiden komen met een ander verhaal. De eerste stelt een angststoornis vast en adviseert ook om leven zo veel als mogelijk te blijven leven. De tweede stelt overspannenheid vast, waarbij angst een gevolg is. Rust nemen zou de overspannenheid en angst dus doen verdwijnen. Tot nu toe probeer ik mijn leven zo veel als mogelijk te leiden maar zak inderdaad ook steeds verder weg.

ik heb ook veel angsten en beheersen momenteel heel m'n leven..heb het daar pas geleden met mijn man over gehad, maak met name over hem veel zorgen omdat hij met hartklachten zit en daar een tijd geleden aan geholpen is ( stent geplaatst) nu gaat het weer niet zo goed en volgen er volgende week onderzoeken. dus hij is eigenlijk in goeie handen..maar ik kan het niet loslaten en kan van bijv al helemaal in de stress schieten als hij me belt...zo bang dat het mis is. ook met de Kids kan ik dat zo hebben..kortom bang dat er enge dingen gebeuren, bang om mensen te verliezen. ik ben 47 en heb beide ouders ook al enkele jaren niet meer. dus allemaal misschien niet zo gek..maar tis zowat ziekelijk, heb er ook veel lichamelijke klachten van, moe!, spierpijn, hoofdpijn etc. ik was t ineens helemaal beu! en start volgende week met IEMT therapie ( lijkt op EMDR) Maar dit is vooral voor angsten ...hoop dat dit me voor een deel gaat helpen

Als je in een b.o zit dan betekent het dat je lichaam en hersenen rust nodig hebben.. dus extra prikkels opzoeken of sporten met een zwaar overspannen lichaam en brein gaan je niet beter maken... voel je grenzen aan voel hoeveel spierspanning je hebt die dag. Ga elke dag in de natuur wandelen om je zenuwstelsel rust en ontspanning te geven het liefst 30min kijk niet veel tv of alle schermtijden verminderen ook je tel.. probeer te accepteren dar je je nu zo voelt maar dat et ook weer langzaam aan beter en beter gaat mits je je lichaam ook de tijd geeft zich te herstellen.en als je je weer war beter voelt ga dan jezelf prikkelen.. na de stad bijv.

Hoewel ik graag andere mensen willen helpen loop ik ook zelf rond met angst. Nu heb ik volgende week afspraak met een therapeute en hoop daarmee geholpen te kunnen worden.Volgend jaar moet ik eventueel een nier afstaan aan mijn zieke zoon die nu elke 2e dag aan de dialyse vastzit. Ik heb hem sinds 1993 thuis verzorgd met dagelijks katheters,medicatie en elke 3e week naar het ziekenhuis voor onderzoeken. Dit was tot 2010,toen kwam hij door omstandigheden in beschermd wonen.Omdat hij nu steeds slechter wordt en zijn lichaam steeds zwakker willen de artsen mij als donor. Begin oktober hoor ik of ze mij echt zeker willen voor de donatie. Mijn zoon wil niet op de wachtlijst staan, de waxhttijden zijn gemiddeld 4 jaar via eurotransplant. Maar deze situatie roept angst bij mij op. Ze gaan in mijn lichaam snijden en wat als mijn andere organen beschadigd raken of reageren op dat een nier verdwijnt? Misschien heel onlogische gedachten maar dit voelt zo spannend voor mij. Ik ben alleen met 2 jongere kinderen en kom uit een andere land. Ik heb een klein netwerk en voel me vaak eenzaam. Heb iemand anders ook een nier afgestaan?

Hoi y heb je ook veel hoofdpijn en spanningsklachten met name schouder nek keel gezicht en soms beetje drukkend gevoel op de borst? Wat zijn joun lichamelijke klachten

Hoi Bas,

Ik worstel hier zelf ook al een tijdje mee. Wel geloof ik dat ik het stadium van angststoornis voorbij ben. Ik zal proberen uit te leggen hoe ik daar zelf tegenaan kijk.

Mijn inziens komt een angststoornis voort uit een burnout (langdurige spanning en dus overbelasting van je zenuwstelsel)
Door de lichamelijke sensaties die jouw lichaam geeft door de spanning denkt je geest dat er gevaar is. Je lichaam maakt adrenaline aan en adrenaline zorgt ervoor dat je cortisol waardes stijgen. Cortisol bouwt geleidelijk op en bouwt ook geleidelijk weer af. Een angststoornis wordt vaak ingeleid door terugkerende paniekaanvallen (mensen die dit ervaren hebben weten dat het letterlijk voelt of je doodgaat). Dit gaat natuurlijk in je brein zitten, dit wil je niet nog eens ervaren. De spanning die vervolgens opkomt wanneer er situaties voorbij komen waarbij je eventueel een paniekaanval kan krijgen veroorzaken vervolgens opnieuw paniek. Een vicieuze cirkel. Een paniekstoornis slaat een enorm gaat in je energie en drijft je cortisol weer verder omhoog. Terwijl je juist herstelt door je cortisol te laten dalen. Veelvuldig in paniek zijn is dus funest voor je herstel. Mijn inziens begint het met het stapsgewijs afbouwen van de paniek en paniekaanvallen. Een psycholoog kan je hierbij helpen door cognitieve gedragstherapie.

Uit je verhaal kan ik opmaken dat je dingen onderneemt die jou heel veel stress geven terwijl je stresssysteem nog 'te hoog' zit en je hier direct extreme stressreacties van krijgt en dus weer paniekerig word. Ik denk dat het voor jou handig is om dit geleidelijk en met maten aan te vliegen. Voel je dat je heel veel spanning ervaart voor een activiteit, niet doen. Voel je een klein beetje spanning, wel doen. Je mag best iets spannend vinden maar probeer dingen met babysteps te gaan doen. Als je echt in paniek raakt dan was het te veel. Lekker laagdrempelig en vooral iets dat je een beetje leuk vind. Als je dan moe en uitgeput, maar niet angstig thuiskomt, denk je van: "poeh dat is me toch weer gelukt".

Op deze manier kan je langzaam je cortisolniveau laten dalen en van je paniekklachten afkomen. Je zal zien dat je over een langere periode steeds wat spannendere dingen kan gaan doen, zonder dat je lichaam er enorm op reageert. Let wel op: dit gaat met vallen en opstaan.

Nog een paar tips die mij ook enorm geholpen hebben:

Ik ben slaap gaan zien als iets heiligs, tijdens je slaap daalt je cortisol en beginnen je hersenen met herstellen.
Als je moeite hebt met inslaap komen, wellicht helpt een blauw licht bril. Vond ik zelf een verademing om deze in de loop van de avond op te zetten.
Voor de rest de standaard dingetjes: relatief gezond eten en elke dag een stukje wandelen / fietsen. Mocht je hier op een gegeven moment gek van worden (werd ik ook) ga lekker muziek of podcasts luisteren terwijl je onderweg bent.

Sorry voor het enorm lange verhaal maar ik hoop dat je er iets aan hebt.

Groetjes!

Hoi Anoniem,

Ja zeker hoofdpijn heb ik ook veel gehad, nu is dat ook nog het eerste symptoom wat ik heb als ik moe ben. Spanningsklachten in nek, schouders, gezicht en kaken heb ik ook nog steeds. Wel een stuk minder dan voorheen maar ik hou nog veel spanning vast in die gebieden. Lijkt wel of het daar het hardnekkigst is.
En ik heb elke avond in bed hartkloppingen, niet heel hard of snel of onregelmatig maar gewoon iets harder dan mijn normale hartslag zeg maar.
En aan het eind van de dag soms pijnlijke benen van vermoeidheid.

Alle klachten zijn wel veel heftiger geweest ten opzichte van nu.

Als aanvulling op Frank:
Ik heb veel last van faalangst gehad (nog steeds). Ken je de window of tolerance?

Zoek op YouTube naar : window of tolerance dr tracey marks
Het is een korte en duidelijke uitleg over window of tolerance, angst/stress en in welke “State of mind” je moet zijn om spannende of nieuwe dingen te ondernemen.

Na die uitleg, vind ik een andere illustratie van de “window of tolerance” fijn om het beter te begrijpen.
Google naar: window of tolerance boat. En klik op de afbeelding met een eenhoorn-bootje.

Hoi allen. Ik heb ook een burn-out met angstklachten. Door het overbelaste zenuwstelsel komen die angsten, dat is heel normaal. Soms kan ik heel reeel kijken naar de angsten maar een ander moment grijpt het me enorm aan.
Ik doe nu lichaamswerk met mijn therapeut en hatha yoga, heel helpend!
Verder kost het geduld en tijd….