Misselijk

Alles wat je omschrijft hoort bij een burnout, dus ook problemen met eten. Je lichaam en geest staan 'gewoon' op tilt. Waar het om gaat is dat je gaat beseffen dat burnout geen ziekte is, maar een noodrem die je het signaal heeft gegeven...tot hier en niet verder. Wat de oorzaak is, is voor jou om uit te vinden. Veel praten, veel opschrijven en vooral goed gaan analyseren wat je voelt tijdens contactmomenten met anderen. Mijn eye-opener was toen ik een persoonlijkheidsonderzoek liet doen. Je krijgt dan een goed beeld wat je zwakke kanten zijn. Zodra je dingen begint te herkennen, dan gaat het heel snel en ga je merken dat je bepaalde gedachtepatronen hebt die je in deze situatie heeft doen laten belanden. Die patronen ontstaan vaak in je jeugd. Je verleden moet je eerst leren loslaten en stoppen met anderen de schuld te geven, zodat je je kunt focussen op jouw eigen probleem. Ik weet inmiddels waar mijn bottle-neck zit en herken nu dagelijks dat ik inderdaad op een bepaalde manier denk en doe. Dit heeft voor al mijn problemen gezorgd, zowel prive als op mijn werk. Nooit bewust van geweest, maar nu 100%.

Dus focus je vooral niet op de rare effecten die je allemaal voelt in je lichaam lichaam en geest. Daar gaat het allemaal niet om.

Dank voor je reactie. Maar hoe kan ik me nou niet focussen op wat ik voel in mijn lichaam als ik vreselijk misselijk opsta na een nacht van weinig slaap, veel onrust en een paniekerig gevoel. Ik weet ook wel dat dat wat je aandacht geeft groeit en dat ik het zo erger maak. Dat ik moet proberen om het te accepteren, maar hoe ??

Constant darmklachten en die vreselijke onrust. Ik wil niets liever dan accepteren maar weet niet hoe, het lukt me gewoon niet door al die klachten die zo dominant aanwezig zijn. Vraag me af of dit ooit nog goed komt aangezien ik nu al 11 maanden thuis zit. Soms gaat het ietsje beter om vervolgens weer een gigantische klap te krijgen. Het is zo frustrerend allemaal

Ik snap wat je bedoelt. De eerste stap is dat je begrijpt waarom het je is overkomen. Dit kan van alles zijn, zoals perfectionisme, teveel hooi op je vork, persoonlijke eigenschappen die je hebt aangeleerd, etc. Bij iedereen start het als een chaos, zowel fysiek als mentaal. Het is de noodrem van jezelf. De tip die ik je kan geven is om systeemtherapie te volgen. Hiermee krijg je inzicht in hoe je bent opgevoed, de familiedynamiek en waarom je bepaalde beslissingen hebt genomen in je leven. Dit leidde bij mij tot een besef. Je vormt jezelf in je leven, maar dat kan gebaseerd zijn op volstrekt verkeerde gedachtepatronen. Het moet perfect zijn, het moet gaan zoals ik wil, het moet snel, het moet netjes, etc. Dat moeten is de crux. Zodra je dit inziet, dan start de genezing. Ik ben gaan inzien dat ik (omdat ik altijd op handen ben gedragen door mijn ouders) narcistische trekken begon te vertonen die ik zelf niet eens bewust doorhad. Continue problemen op mijn werk met mijn meerdere, 4x ontslagen, continue wisselende vrienden, problemen in de relatie, denken alles 'even' te kunnen doen, manipuleren, etc. Nu pas snap ik het en nu ik dit inzicht heb, kan ik mijn denken en handelen gaan aanpassen. Die onrust blijft in je lichaam zitten als je niet eerst de kern blootlegt. Ik had werkelijk nooit gedacht dat ik een (verborgen) narcist ben, laat staan dat ik het zou toegeven. Maar als ik alles nu bij elkaar puzzel, dan is dat toch echt de rode lijn in mijn leven. Een vriendin van ons was perfectionist. Al tijdens haar studie moest alles netjes, op tijd af en zij haalde de hoogste cijfers. Vanaf het moment dat zij het bedrijfsleven inging, stortte ze in. Waarom? Ze had ineens niet meer alle tijd om projecten af te ronden. Ze kreeg te maken met deadlines, andere verwachtingen, overleg, veranderingen, etc. Het perfectionisme nekte haar. Een andere vriend maakt een overstap naar een branche vanwege het geld. Na 3 jaar stortte hij in. Hij deed gewoon niet meer wat hij leuk vond en moest continue presteren. Een andere vriend ontmoette op zijn werk een manager die nog narcistischer was dan hij. Die manager ontsloeg hem binnen een 1/2 jaar wat die (ex) vriend van ons niet kon verkroppen. Inmiddels 5 jaar verder werkt hij nog steeds niet. Hij blijft in zichzelf geloven en vertelt iedereen hoe ze moeten leven. Hij weet alles (althans dat denkt hijzelf) ;-) Wat ik hiermee probeer duidelijk te maken is dat je kunt doorschieten door je opvoeding. Dit heb je vaak niet eens door. Mijn vriendin is bijvoorbeeld een pleaser, dus als mensen/collega's daar gebruik van maken, dan komt ze in de gevarenzone, want ze heeft moeite met nee zeggen. Afijn, het komt allemaal goed, zolang je actief blijft en je gaat focussen op wat de oorzaak kan zijn. Omdat je er zelf niet achterkomt (omdat het simpelweg je eigen gedachtenpatroon is) kom je er zelf niet achter. Jouw logica is (net als die van mij) ongezond. Schematherapie is een (zeer) goede manier om daarmee om te gaan of zelfs er vanaf te komen. Succes

Ik had gisteren een redelijke dag en vanochtend weer vreselijk misselijk wakker met veel oorsuizen en zuurbranden. Gisteren weer teveel gedaan. Dus wat je omschrijft komt mij in iedergeval erg bekend voor. Zelf vind ik het moeilijk om het rustig aan te doen als ik me even wat beter voel. Ga dan te snel weer teveel doen en krijg vervolgens de rekening weer gepresenteerd. Echt frustrerend om je na een betere dag weer zo ellendig te voelen. Lig nu weer jankend op de bank 😥 en vraag me af wanneer dit ooit over gaat.

Precies de manier van mijn lichaam om te laten zien dat ik weer eens over mijn toch al beperkte grenzen ben gegaan. Zodra ik meer dan 2 uur iets doe word ik misselijk. Al 2 jaar lang.
Ik heb allerlei onderzoeken gedaan omdat de burn-out begon met iedere avond overgeven na mijn werk. In korte tijd trok mijn energie ook helemaal leeg en kon ook maar 10 minuten wandelen, dat is gelukkig wel verbeterd maar nog is mijn belastbaarheid minimaal.
Uit de onderzoeken kwam een kapot maagklepje wat voor de reflux zorgde en heb ik Pantoprazol gekregen wat me enorm helpt te functioneren. Ideaal is het medicijn niet maar ik heb nog iets van een leven zo.

Ik heb een redelijke week achter de rug maar vanochtend weer heel vroeg wakker en kotsmisselijk. Verder heel erg onrustig gevoel en angstig. Wil huilen maar lukt niet. Vraag me ook af of dit komt doordat ik teveel gedaan heb. Ik herken het dus wel, maar weet niet hoe ik ermee om moet gaan. De onrust blijft de hele dag in mijn lijf zitten. Zit ook constant op mijn telefoon te zoeken wat het kan zijn maar brengt me alleen maar nog meer stress. Lukt me niet om gewoon te accepteren. Iemand tips ?