Ondanks dat ik 57 ben.mis ik.mijn pap en mam

Ik leef met je mee als ik je verhaal lees. Ik ben in 2020 mijn ouders in 4 maanden tijd verloren. Ik mis hen elke dag, eigenlijk ieder uur. Ze zitten in mijn hart. Ik denk dat dat voor jouw verloren familieleden ook geldt. Lees Manu Keirse, dat kan je helpen. Verder helpt het mij alle dingen die ik doe gestructureerd te doen. En het kost tijd om er mee om te leren gaan. Gun jezelf die tijd. Er is veel rouw in de hele samenleving. We moeten met de dood, waar we allemaal mee te maken krijgen, leren omgaan. Wat ook kan helpen, is de dingen doen waar je met je ouders plezier in had. Ik ben sinds kort weer iets gaan doen waar mijn beide ouders veel plezier in hadden en dat ik doe ik nu weer, na zovele jaren. Ik doe dit met gedachte ode aan hen en heb er nog plezier in ook! Manu Keirse zegt dat je moet leren een dierbare die je mist anders te leren vasthouden. Dat is moeilijk. Je zult ze vast altijd missen. Dat gaat niet over. Blijf goed voor jezelf en de ander zorgen. Houd vol. Je bent zeker niet de enige!!!! Ik heb na mijn ouders nog zo n 17 mensen in mijn naaste en bredere omgeving in 3 jaar tijd verloren. Verder heb ik veel ander soort verliezen te verwerken gekregen. Het belangrijkste is door te gaan zolang je er nog bent en ademt. En iets doen voor de medemens, dan heb je aan het eind niet voor niets geleefd. Ik ben 54 jaar. Mijn ouders waren beide 79 jaar. Mijn moeder had dementie en mijn vader is plots overleden door een hartstilstand.... Heb rust en ☮️ vrede...

Hoi Hèléne.
Zo herkenbaar!
Vroeger dacht ik " mensen van boven de 50 missen hun ouders toch niet als ze er niet meer zijn" ouders hebben dan immers een mooie leeftijd bereikt en zo gaat dat in het leven. Dat was ooit een jonge en onbezonnen gedachte.. zelf mijn vader verloren toen ik 10 was, mijn zus toen ik 31 was en nu afgelopen mei mijn moeder nu ik 56 ben. Zelf heb ik het gevoel dat ik er alles voor over zou hebben om de tijd terug te draaien. De tijd dat iedereen er nog was en daarmee ook het hele vertrouwde. De basis. Dat mis ik ontzettend. De kleinste kneuterige dingen van toen. Soms hoor ik n liedje uit die tijd en kan ik mij zo in de huiskamer plaatsen van toen met het veilige thuisgevoel erbij. Maar helaas... we moeten door. Geen keuze en de tijd tikt onverbiddelijk door.