Het kwelt me, ik weet het gewoon niet meer

Ik ben eenzaam! Voor de buitenwereld heb ik een lieve man en twee kinderen maar voel mij zo alleen.

Ik heb geen contact meer met mijn schoonfamilie, mijn zus heeft afstand genomen van de familie en aan mijn broer heb ik niets, die laat alleen wat horen als hij mij nodig heeft. Waarom? Ik weet het niet, ik begrijp het niet. Mijn schoonfamilie negeert ons omdat wij het wel voor elkaar hebben, wij hebben een koopwoning, kinderen, huwelijk en een auto. Het is daar, hoe zieliger hoe meer aandacht, daar trappen we niet meer in.. Mijn zus verwijt mijn ouders vanalles waar ik totaal buiten sta en toen heeft ze het contact met de hele familie verbroken. Waarom? Ik vind het zo erg voor de kinderen dat ze aan geen enkele oom en tante iets hebben. Het doet pijn.

En dan vrienden. Eentje liet mij in de steek omdat mijn dochter het had uitgemaakt met haar zoontje. Het was zo'n mooie vriendschap, 12 jaar lang en ineens weg! Dan heb ik nog een goede vriend, maar van hem mag zijn vriendin niets van mij afweten. Waarom? Ik ben geen bedreiging! ik ben het zat om elke keer stiekem af te spreken, ik wil dat niet meer. En zo zijn enkele vrienden van me al gegaan. Maar waarom komen er nooit mensen bij? Ben ik zo stom dat niemand vrienden met mij wil worden?

Het kwelt me, ik weet het gewoon niet meer.