En nu al het geregel voorbij is, komt de klap..

Ik ben op 4 oktober mijn moeder verloren.. We wisten al een lange tijd dat ze ziek was, en het ging ook steeds sneller achteruit.. Maar bij de laatste ziekenhuis opname kwamen ze erachter dat ze uitgezaaide longkanker had en dat ze niets meer konden doen.. Ze heeft na dit nieuws nog 2 weken geleefd en is toen thuis overleden.. Mijn stiefvader en ik waren erbij.. Ik heb toen alles geregeld qua het uitzoeken van de kist, de kaarten, de bloemen.. Heb haar gewassen en mooi gemaakt.. zoals ze er altijd uit heeft gezien, voordat ze ziek werd..

En nu al het geregel voorbij is, komt de klap.. Ik mis haar elke dag vreselijk! Ze was niet alleen mijn moeder maar ook mijn beste vriendin.. We belden elkaar minimaal 5 x per dag.. en zagen elkaar 3 a 4 keer per week.. Ik voel mij zo leeg, alsof de helft van mij verdwenen is..

Ik ben een alleenstaande moeder van 32 met 2 kids ( 2 & 6 jaar), en ik doe absoluut mijn best.. Maar ik merk dat mijn lontje korter is.. Ik probeer mij groot te houden voor mijn meiden maar daardoor komt alles wat ik voel er niet echt uit.. En ik ben bang dat het zich dan opstapelt en ik over een tijdje echt een harde klap krijg..

Zijn er meer moeders die dit herkennen na het verlies van hun eigen moeder? En hoe ga je hiermee om..