Hallo,,
Iedereen ziet dat het goed gaat. Maar dat is in sommige situaties soms schijn. Ik hou mijn mond. En lach mijn onzekerheden weg. En ik laat wel eens een traan achter wanneer ik alleen ben.
Het begon vorig jaar:
Ik woon op een kleinschalig leefgemeenschap vol van een bekend visie gelijkwaardigheid.
Nou er begeleiding zijn weggegaan is het thuis veranderd. Ook op een werk gedeelte waar ik in de praktijk werk is. Ook veranderd..
Zo waren er ook staigiares . In het verleden werdt ik geholpen door een organisatie accare. De staigiare die soms gemeen tegen me was . Is nou hulpverlener. En .. op de een of andere manier heb ik dat verwerkt met emdr. Later vorig jaar . Was er een staigiar van 28 die een jaar of 2 naar drenthe is verhuisd. Ik kon eerst goed met hem vinden. Later moest hij andere dingen leren als koken. En met andere huiswerk dingen. Helaas was ik met het laatste door hem en de leiding niet op de hoogte gehouden. Wat met mijn pber was afgesproken ging even.. maar helaas werdt alles anders toen hij ook naar het werk gedeelte ging. Waar ook andere staigaires waren. Verder moesten de leiding kijken hoe ik werk. En soms deed ik mijn werk goed en was het gezellig . Andere keer werkte ik alleen.
Verder ging dat het hele jaar door. Ik heb het pas 5 maanden kunnen delen. Het was gek genoeg bijna niemand opgevallen van de leiding. Vooral van het afscheid van die staigiar waar ik afscheid van nam. Want hij vroeg of ik een moment voor me had. En toen zei hij dat hwt hoopt dar het beter gaat en de rest van de staigiares en de mensen die er werkte aardig tegen me zijn en zei dat we een goede klik hadden. Daarna op de manier dat ik zei of we elkaar zouden zien naast toneel en hier zei hij.. je moet maar zo zien als we elkaar niwt hadden ontmoet weten we niets van elkaar bestaan. En moest ik hem beloven iets beter mijn best te doen zodat het beter wordt. Later waren er geen staigiares. Sommigen op de drenthe college waar hij zat gingen naar het buiten land hij ook met een vriendin uit ewn klas. Naast dat hij samen woont met zijn vriendin hoor ik wel dat hij vriendschappelijke iets heeft vianvia een klasgenoot en vriendin van dat meisjem zowieso leek het me dat hij meerdere connecties if relaties met vrouwen heeft naast dat hij bij zijn vriendin zou blijven.
Al heeft hij op zijn profiel staan. Leven uit liefde uit jezelf en de ander en 100% natuurlijk.. hij heeft mij wel in de war gebracht met een lange knuffel na zijn kritiek eingelijk was hij over mijn grens gegaan en niemand had dat in de gaten gehad. Ik voel me wel schuldig over en krijg hulp van de CCE.
Ik snap niet waarom dat weer veranderd. Over hoe ze me nou begeleiden op de werk en woon gedeelte. Het liefst wil ik mezelf pijn doen. Of huilen of .. nou ja dan voel ik dat ik me aanstel of dat ik heb gefaald..
Iedereen ziet dat het goed gaat. Maar dat is in sommige situaties soms schijn. Ik hou mijn mond. En lach mijn onzekerheden weg. En ik laat wel eens een traan achter wanneer ik alleen ben.
Het begon vorig jaar:
Ik woon op een kleinschalig leefgemeenschap vol van een bekend visie gelijkwaardigheid.
Nou er begeleiding zijn weggegaan is het thuis veranderd. Ook op een werk gedeelte waar ik in de praktijk werk is. Ook veranderd..
Zo waren er ook staigiares . In het verleden werdt ik geholpen door een organisatie accare. De staigiare die soms gemeen tegen me was . Is nou hulpverlener. En .. op de een of andere manier heb ik dat verwerkt met emdr. Later vorig jaar . Was er een staigiar van 28 die een jaar of 2 naar drenthe is verhuisd. Ik kon eerst goed met hem vinden. Later moest hij andere dingen leren als koken. En met andere huiswerk dingen. Helaas was ik met het laatste door hem en de leiding niet op de hoogte gehouden. Wat met mijn pber was afgesproken ging even.. maar helaas werdt alles anders toen hij ook naar het werk gedeelte ging. Waar ook andere staigaires waren. Verder moesten de leiding kijken hoe ik werk. En soms deed ik mijn werk goed en was het gezellig . Andere keer werkte ik alleen.
Verder ging dat het hele jaar door. Ik heb het pas 5 maanden kunnen delen. Het was gek genoeg bijna niemand opgevallen van de leiding. Vooral van het afscheid van die staigiar waar ik afscheid van nam. Want hij vroeg of ik een moment voor me had. En toen zei hij dat hwt hoopt dar het beter gaat en de rest van de staigiares en de mensen die er werkte aardig tegen me zijn en zei dat we een goede klik hadden. Daarna op de manier dat ik zei of we elkaar zouden zien naast toneel en hier zei hij.. je moet maar zo zien als we elkaar niwt hadden ontmoet weten we niets van elkaar bestaan. En moest ik hem beloven iets beter mijn best te doen zodat het beter wordt. Later waren er geen staigiares. Sommigen op de drenthe college waar hij zat gingen naar het buiten land hij ook met een vriendin uit ewn klas. Naast dat hij samen woont met zijn vriendin hoor ik wel dat hij vriendschappelijke iets heeft vianvia een klasgenoot en vriendin van dat meisjem zowieso leek het me dat hij meerdere connecties if relaties met vrouwen heeft naast dat hij bij zijn vriendin zou blijven.
Al heeft hij op zijn profiel staan. Leven uit liefde uit jezelf en de ander en 100% natuurlijk.. hij heeft mij wel in de war gebracht met een lange knuffel na zijn kritiek eingelijk was hij over mijn grens gegaan en niemand had dat in de gaten gehad. Ik voel me wel schuldig over en krijg hulp van de CCE.
Ik snap niet waarom dat weer veranderd. Over hoe ze me nou begeleiden op de werk en woon gedeelte. Het liefst wil ik mezelf pijn doen. Of huilen of .. nou ja dan voel ik dat ik me aanstel of dat ik heb gefaald..
Elien
11-11-2024
